به گزارش اسپوتنیک به نقل از «ایرنا»، ساماندهی رمزارزها در کشور، کار مشترک مرکز ملی فضای مجازی، بانک مرکزی، نیروی انتظامی و دیگر نهادهای مسئول است. اما هنوز در این حوزه به جمعبندی نهایی نرسیدهاند. جدید بودن بحث رمز ارزها و پیچیدگی که در آن وجود دارد، تصمیمگیری و سیاستگذاری در این حوزه را مشکل کرده است.
محمد شرقی، دبیر انجمن بلاکچین ایران درباره استفاده از ارزهای دیجیتال توضیح داده گفت:« ایران که از یکسو دچار تحریم است و از سوی دیگر دارای حجم گسترده واردات و صادرات است که میتواند بخشی از کمبود ارز را از این طریق جبران کرده و تا حدی تحریمها را دور بزند.
در بسیاری از کشورهای اروپایی، آسیایی، آفریقایی و حتی آمریکایی برخی ارزهای مجازی به رسمیت شناخته شدهاند که میتوان به جای مبادله مستقیم از طریق بانکها با استفاده از این نوع ارزهای دیجیتال، اقدام به پرداخت پول و تأمین کالا کرد.
برای اینکه ایران بتواند از رمز ارزها برای دور زدن تحریم و مبادلات بین المللی استفاده کند باید این ارزها را داشته باشد که برای دسترسی به آنها یا باید این ارزها را از خارج از کشور خریداری کند یا اینکه به تولید آنها در داخل (ماینینگ) اقدام کند.
خرید ارزهای دیجیتال از طریق فروشندههای خارجی، محدودیتهایی دارد و باعث خروج پول و ارز فیزیکی از کشور میشود، اما استخراج این نوع ارزها در داخل نه تنها از خروج پول از کشور جلوگیری می کند بلکه باعث ارزآوری در شرایط سخت تحریم نیز میشود».
رمز ارزها چند کاربرد اصلی دارند. برخی از آنها مانند «بیتکوین» جهانروا هستند و بدون پشتوانه بودنشان گاهی خطرآفرین میشود. یکی از خطرات نیز تغییرات شدیدی است که در ارزش این رمزارزها وجود دارد. بیتکوین تا چند ماه قبل در بهترین حالت خود، کمتر از ۱۰ هزار دلار قیمت داشت اما اکنون این رمز دیجیتال با سرعت هر چه تمامتر به سمت ۴۰ هزار دلار پیش میرود. هیچ فرد یا سازمانی نیز مسئولیت این نوسانات را برعهده نمیگیرد.
کاربرد بعدی، ایجاد رمز پول مجازی ملی است که برخی از کشورها مانند روسیه و چین به دنبال راه اندازی آن هستند. در دورهای کشور ما نیز در تلاش بود تا رمز ارز ملی ایجاد کند اما این اتفاق رخ نداد.