به گزارش اسپوتنیک به نقل از «ایرنا»، برخی می گویند زبان فارسی خود با چالش هایی جدی مواجه است و شماری حتی اوضاع این زبان را بحرانی توصیف می کنند.
پژوهشگر زبان فارسی و دبیر انجمن ویرایش و درست‌نویسی معتقد است، برخی کارکردهای نهادهای آموزشی سبب ساز تخریب زبان فارسی است. همچنین در جامعه روشنفکری برخی نه تنها به زبان فارسی افتخار نمی‌کنند، بلکه بارها آن را عامل توسعه نیافتگی معرفی کرده‌اند.
وی همچنین به انزوای زبان فارسی در عرصه بین الملل اشاره کرده است و ریشه‌های آن را مکر استعمار و سیاست‌گذاری غلط می‌داند. از نظر وی مهم‌ترین اقدام برای خروج از این وضعیت غیرحاکمیتی و غیرانحصاری کردن سیاست‌گذاری در عرصه زبان فارسی است.
وی افزود:«زبان فارسی دست کم 400 زیرشاخه دارد. فارسی زمانی شرق و غرب عالم را زیر بانگ و آهنگ خود داشت و در دل دشمنان این مرز و بوم هم خانه کرده بود. دربار عثمانی که دشمن خونی صفویه بود، به فارسی می‌گفت و می‌نوشت و فرمان می‌داد و سلطان عثمانی شاهنامه‌خوان مخصوص داشت. در هند و چین و کشورهای دیگر هم زبان فارسی نفوذ حیرت‌انگیزی داشت.
زمانی زبان فارسی زبان دوم کشورهای شمال آفریقا بود. اما امروزه هیچ اثری از آن نیست. کرسی‌های زبان فارسی روزبه‌روز کمتر و حتی تعطیل می‌شود.
واقعیت این است استعمارگری که تلاش کرد زبان‌های کشورهای تحت استعمار را از بین ببرد، برای تضعیف زبان فارسی نیز تلاش می‌کند. ممکن است برخی این را توهم توطئه بدانند اما دید تاریخی آن را انکارناپذیر می‌کند.
متاسفانه ما برای زبان فارسی در عرصه مجازی، نه ابزار لازم را فراهم کرده‌ایم و نه فعالان را آموزش داده‌ایم، نه آیین‌نامه‌ای تدوین کرده‌ایم، نه راهبرد داریم و نه مسیر و سیاستی مشخص. اگر هم چیزی تدوین شده، یا منتشر نشده یا در اجرا پیگیری نشده است. به نظر می‌رسد زبان فارسی در عرصه مجازی بدون متولی رها شده است».
