صالحی در مقاله ای که روزنامه گاردین منتشر کرده است می نویسد که «معضل امنیتی اولین مانع اصلی برای پیشبرد معامله هسته ای بین ایران و کشورهای غرب است. به گفته وی، اعضای این موافقتنامه باید متوجه باشند که قدرت و کمک نظامی را برای چه می خواهند: برای تامین امنیت در منطقه یا برای کسب منافع شخصی».
صالحی در ادامه می نویسد: «بالابردن توان نظامی فراتر از شروط لازم برای تامین امنیت، باعث نگرانی سایر کشورها شده و تهدیدی برای ثبات است. به عنوان مثال، فروش سلاح از سوی ایالات متحده امریکا به برخی شرکای این کشور در خاورمیانه و همچنین خرید بی حساب و کتاب سلاح توسط بازیگران منطقه، تحریک کننده هستند.».
صالحی در پایان تاکید می کند: «این گزینه ها منجر به تشکیل بحران های غیرلازم شده است. ایده هایی همچون «تقابل فرهنگ ها»، «مناقشه شیعی — سنی»، «خصومت عرب — پارس» و «محور عرب — اسرائیل علیه ایران» همگی نمونه هایی از واقعیات موجود برای دستیابی به اهداف نامعلوم هستند».
ایران و گروه پنج به علاوه یک میانجیان بین المللی روز 14 جولای 2015 به توافقی تاریخی برای حل و فصل مشکلات چندین ساله برنامه اتمی ایران دست یافتند. یک برنامه جامع مشترک تدوین شد که اجرای آن به لغو تحریم های اقتصادی و پولی وضع شده از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد، امریکا و اتحادیه اروپا از روی ایران می انجامد. این برنامه از روز 16 ژانویه 2016 به اجرا درآمد.
در عین حال ایالات متحده امریکا تحریم های وضع شده علیه ایران به بهانه برنامه موشکی این کشور، حقوق بشر و تردید نسبت به حمایت ایران از تروریسم را لغو نخواهد کرد.