به هر حال سعودی ها پیرو قانونی هستند که می گوید همه را می توان با پول خرید و هر کسی قیمتی دارد حتی اگر قرار باشد این کس رئیس جمهوری ایالات متحده باشد.
آمریکایی ها هم می دانند که سعودی ها بسیار درمانده تر از آن هستند که بتوانند با آنها چانه بزنند پس مجبور می باشند هر قیمتی را که آنها تعیین می کنند بپردازند، فعلا آقای ترامپ تلاش دارد مظنه را بدست بیاورد و ببیند دار و ندار سعودی ها چه قدر است تا مبلغ را در همان حد تعیین کند، یعنی حدی که کل دار و ندار عربستان باشد نه بخشی از آن، به هر حال مصحا می گویند ترامپ کاسب است و تا شیره طرف مقابل را کامل نکشد ول کن معامله نخواهد بود.
چند سال پیش عربستان سعودی یک قرارداد 67 ملیارد دلاری خرید اسلحه از ایالات متحده امضا کرد و در آن قرارداد بحث آموزش مطرح نشده بود، یعنی ایالات متحده قرار بود 67 ملیارد دلار اسلحه ای به این کشور فروخته بود که توان استفاده از آن را نداشت.
سپس یک قرارداد متمم برای این قرارداد امضا شد که ارزش آن سالی بیست ملیارد دلار بود و قرار شد ایالات متحده نیروهایی که توانایی استفاده از این سلاح ها را دارد در اختیار عربستان قرار دهد و طی بیست سال نیروهای سعودی را آموزش دهد تا بتوانند از این سلاح ها استفاده کنند.
حال مشخص نیست که بیست سال بعد اصلا این سلاح ها به درد عربستان بخورد یا نه.
در حال حاضر هم قرار است قراردادی مشابه قرارداد قبلی اما اینبار با مبلغی بالای یکصد ملیارد دلار به امضاء برسد. مساله ای که نشان می دهد قرارداد قبلی خیلی به آمریکایی ها مزه داده.
یک کارشناس بسیار ساده هم می تواند تحلیل کند که ایالات متحده با این کار تصمیم دارد اسما سلاح های خود را به عربستان بفروشد ولی عملا به حساب سعودی ها سلاح های خود را در سرزمین عربستان سعودی مستقر می کند و چون نیروهای آمریکایی قرار است از این سلاح ها استفاده کنند یعنی عربستان سعودی هیچ اختیاری بر این اسلحه ندارد. منظور نوع پیشرفته آن است.
این راهکار بعد از آن ترسیم شد که مردم عربستان سعودی به حضور آمریکایی ها در سرزمین خود معترض بودند و ایالات متحده هم تشخیص داد که خرج حفاظت از عربستان را باید از خود سعودی ها بستاند و دلیلی ندارد ایالات متحده خرج حفاظت از رژیم هایی که چند دقیقه بدون حمایت خارجی دوام نمی آورند را تامین کند.
به این ترتیب هم نیروهای نظامی ایالات متحده عملا در عربستان سعودی مستقر هستند هم اینکه دولت این کشور می تواند مدعی باشد که نیروی خارجی آنجا مستقر نیست بلکه نیروهایی هستند که در استخدام عربستان هستند و اسلحه مال عربستان است.
یکی از اصلی ترین دلایل سکوت ایالات متحده وغرب بر جرایم عربستان سعودی در یمن و دخالت های این کشور در دیگر کشورها و حمایت آن از تروریسم این است که ملیاردها دلار سلاح باید فروش برود و اگر این سلاح ها مصرف نشود خوب عربستان و دیگر کشورها مجبور نخواهند بود به دنبال جایگزین بروند.
امروزه رئیس جمهوری ایالات متحده که مدعی تلاش برای گسترش دمکراسی در جهان است همراه با خانواده خود در کشوری با سران کشورهای دیگر چه عربی چه اسلامی دیدار می کند که در بسیاری از این کشورها مردم بویی از انتخابات نبرده اند. در برخی از این کشورها اگر شما یک تویت و یا جمله به عنوان انتقاد از مقامات این کشورها بنویسید به چندین سال زندان و یا حتی اعدام محکوم می شوید.
وقتی رسانه های این کشورها در مورد انتخابات ایران صحبت می کنند کاملا مشخص است که از غیض خود نمی دانند چه کار کنند.
حتی در خود ایالات متحده هم امکان ندارد مناظره های انتخاباتی ای را که مردم ایران مشاهده می کردند مشاهده کنید.
در چند کشور از این کشورها شما می توانید مشاهده کنید که رئیس جمهوری مشغول به کار در آن مجبور باشد در صدا و سیما حضور پیدا کند و توسط منتقدین خود محاکمه شود و سپس مردم در مورد او حکم صادر کنند؟
در ایران چنین اتفاقی طی یک ماه گذشته پیش افتاد و رئیس جمهوری ایالات متحده که مدعی تلاش برای گسترش دمکراسی در جهان است خوب است از همنشینان خود سوال کند که آیا روزی انتخاباتی در کشور خود داشته اند یا نه و اگر برخی داشته اند انتخاباتشان به چه صورت بوده؟ رأی مردم چه قدر پشتیبان حکام آنها است؟
البته بعید به نظر می آید آقای ترامپ چنین سوالی را مطرح کند چون بدیهی است هم پاسخ آن را می داند و هم اینکه آخرین موضوعی که در ذهن او می باشد گسترش آزادی و دمکراسی در جهان است، فعلا چشمش به دنبال پول های این کشورها است، شعار دمکراسی و آزادی پیش کش.
جای تعجب دارد که رهبران این کشورها چه قدر مستأصل شده اند که حاضر هستند به چنین تحقیری که از روز روشن تر است تن بدهند.
