مذاکرات ژنو 6 از امروز به میزبانی سازمان ملل متحد و با حضور نمایندگانی از دولت و گروههای مختلف معارضان سوری آغاز میشود.
به گفته نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه، دستورکار نشست ژنو عبارت است از «دولت انتقالی، قانون اساسی، انتخابات و مبارزه با تروریسم.»
استفان دیمیستورا حضور نمایندگان دولت سوریه در مذاکرات ژنو 6 را نشان دهنده پایبندی بشار اسد رئیس جمهوری سوریه به حل و فصل سیاسی بحران و اهتمام به آن دانست و گفت: «ژنو 6، متفاوت از دیدارهای قبلی است؛ زیرا همه گروهها و هیاتهای مرتبط با موضوع سوریه — که در قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت آمده است — در این نشست حضور دارند.»
دیمیستورا با اشاره به تاثیر حوادث میدانی بر مذاکرات سیاسی در سوریه، تصریح کرد که مذاکرات ژنو 6 نباید مسیر متفاوتی از مذاکرات آستانه را دنبال کند، و جامعه بینالملل باید با تضمین توافق «کاهش مناطق تنش» در مقام اجرا، شرایط را برای پیشرفت سازوکار سیاسی تسهیل کند.
با این همه به نظر میرسد، مذاکرات ژنو به دلیل کارشکنیهای برخی طرفها در پنج دوره گذشته بوده، و در مقام مقایسه با مذاکرات آستانه که هدفمندتر و معطوف به نتیجه پیگیری شده است، فاقد انسجام، اولویتبندی مناسب و همدلی لازم در فرایند مذاکرات است.
در مجموع به نظر میرسد، مذاکرات ژنو 6 تا حدود زیادی تحت تاثیر دو عامل بیرونی قرار دارد.
عامل اول توافق «کاهش مناطق تنش» که در مذاکرات آستانه 4 حاصل شد و به حمایت گسترده طرفهای مختلف قرار گرفت. به گونهای که حتی کشورهای آمریکا و عربستان هم در ظاهر از آن استقبال کرده اند.
و عامل دوم تامین امنیت کامل پایتخت سوریه با دستاوردهای میدانی ارتش در حومه دمشق.
به همین دلیل گرههای مخالف سوری در موضعی نه چندان قوی پا به ژنو میگذارند، و قدرت چانهزنی و اعمال فشار خود را تا حدودی از دست بدهند.
اما این دغدغه همچنان باقی است که آیا وضعیت به وجود آمده تاثیری بر رویکرد گروههای معارض سوری و میل آنها به واقعگرایی به جای کارشکنی در فرایند مذاکرات خواهد داشت؟