دست وپا زدن آمریکای ترامپ

آقای ترامپ هنوز یک ماه نشده زمام امور کاخ سفید را به دست گرفته اما چندین بار مجبور شده یا از مواضع خود برگردد یا اینکه برگردانده شود، چهره ای رسانه ای از رئیس جمهوری مقتدر به نمایش می گذارد اما خروجی عملکرد وی بر عکس این مساله را نشان می دهد.

اینکه اطلاعات گفتگوی مایکل فلین مشاور سابق عالی امنیت ملی با سفیر روسیه در واشنگتن به یکباره درز کند را نمی توان یک مساله بسیار ساده انگاشت، به هر حال نباید فراموش کرد که اطلاعات گفتگو های این دو در اختیار سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده حتی قبل از انتخاب آقای ترامپ بوده و اینان این اطلاعات را برای وقت مبادا نگاه داشته بودند.
چند هفته قبل تر هم دادگاه های ایالات متحده فرمان رئیس جمهوری برای جلوگیری از ورود مسلمانان به این کشور را معلق کردند.
تظاهرات مخالفان هم روز به روز در خیابان ها افزایش می یابد.
در حالی که بسیاری متصور بودند که ترامپ پس از ورود به کاخ سفید تلاش خواهد کرد روابط ایالات متحده با روسیه را بهبود بخشد مشاهده می کنیم که تیم حکومت وی از جمله وزیر امور خارجه آقای تیلرسون که دوست روسیه به حساب می آمد از مواضع خود عقب نشینی و مواضع نسبتا غیر مثبتی را نسبت به روسیه اتخاذ کرده اند، امری که نشان می دهد فشار های دست سوم حاکم بر ایالات متحده تاثیر خود را هم روی ترامپ و هم روی آقای تیلرسون گذاشته.
آقای ترامپ که تجربه فعالیت در سیستم حکومتی ایالات متحده را نداشته متصور بود که پس از ورود به کاخ سفید چون رئیس جمهوری است می تواند همه چیز را کن فیکن کند اما هنوز یک ماه به شروع کارش نرسیده متوجه شده که حتی رئیس جمهوری هم که باشد نخواهد توانست در مقابل دست های پنهان حاکم آزادانه فعالیت کند.
لو رفتن ماجرای گفتگو های فلین و سفیر روسیه و لغو فرمان رئیس جمهوری توسط دادگاه فدرال فقط یک ضربه شصت بر علیه او بوده که متوجه شود حکومت در ایالات متحده مدیریت یک بنگاه اقتصادی نیست بلکه تنظیم معادلاتی است که بخواهد یا نخواهد مجبور است در چهارچوب آنها فعالیت کند.
شاید بتوان گفت تنها فضای باز در مقابل آقای ترامپ این روزها حمله لفظی به ایران و حمایت از اسرائیل است که ترامپ اجازه دارد در چهارچوب های خاصی با آن بازی کند و کم کم وی متوجه شده همانگونه که گفتگو های فلین منتشر شد ممکن است اطلاعات و مطالب دیگری از وی و خانواده اش و اطرافیانش نیز لو برود که وی به هیچ وجه فکر نمی کرده سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده در اختیار دارند.
بعید به نظر می آمد که آقای ترامپ نداند که کلا سازمان های اطلاعاتی اطلاعات افراد را برای روز مبادا جمع آوری می کنند و تا وقتی که نیاز نباشد این اطلاعات را لو نمی دهند و از آنها استفاده نمی کنند، به هر حال حتی یک فرد با اطلاعات متوسط هم این را می داند.
شاید هم به همین دلیل بود که آقای رابرت هاروارد از پذیرش سمت مشاور عالی امنیت ملی خودداری کرد، وی نیز متوجه بود که شرایط درگیری آقای ترامپ با تشکل های اطلاعتی و امنیتی ونظامی بگونه ای است که هر کس این سمت را بپذیرد احتمالا مورد حمله تشکل های اطلاعاتی قرار می گیرد.
با توجه به این شرایط احتمالا بهتر است آقای ترامپ مدتی مرخصی رسانه ای بگیرد و از اظهار نظر و یا صدور فرمان های مختلف خودداری کند و در این مدت به فکر باشد که چگونه می خواهد با این شرایط طی چهار سال آینده که یک ماهش گذشته فعالیت کند.
اگر آقای ترامپ یک استراتژی منطقی برای فعالیت خود نداشته باشد حتی ممکن است نتواند دوره چهار ساله خود را بگذراند و قبل از موعد شرایطی برای وی فراهم شود که مجبور به استعفا و یا کناره گیری گردد.
به نظر می آید با این شرایط که وی دچار آن است بهتر است به جای فرار رو به جلو و ایجاد تنش با دیگر کشورها مخصوصا ایران به فکر باشد که تا می تواند تنش های بین المللی ایالات متحده را کم کند و شرایط داخلی خود را سر و سامان بخشد.