ناوشکن «زاموُلت» یکی از طراحی های اخیر این کشور برای به روز رسانی نیروهای دریایی و تقویت مواضع امریکا در حوزه نظامی — دریایی است که باید ناوگان امریکا را به سطح بالایی می رساند. این کشتی که عنوان «ناوشکن آینده» را یدک می کشد و همه رقبای احتمالی را پشت سر می گذارد. وجود این کشتی باعث می شود که امریکا برتری خود را در آب ها حفظ کند. با این حال بعد از اینکه اولین سری این کشتی در سال 2013 به آب انداخته شد، متوجه نواقصی در آن شدند که می تواند تمام خیالات و بلندپروازی های امریکا را نقش بر آب کند.
«زامولت» در کنار سایر کشتی ها به خاطر ظاهرش کاملا مجزا می شود. این ناوشکن غول پیگر و عریض ظاهری غیرمعمول دارد و شبیه به یک هرم شناور است. جالبتر از آن مشخصات فنی کشتی است. برای هدایت «زامولت» یک سیستم کامپیوتری پیچیده طراحی شده که استفاده از آن تعداد خدمه کشتی را تا 147 نفر کاهش می دهد. معمولا تیم خدمه هر کشتی مشابه از 400 تا 600 نفر تشکیل می شود. اما اگر این دستگاه های کامپیوتری از کار بیفتند، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ در شرایط یک جنگ واقعی اصلا نمی توان این شرایط را متصور شد، بویژه اینکه قلب سیستم هدایت در قسمت کاملا حساس کشتی قرار گرفته است. از کار افتادن کامپیوتر باعث فلج شدن کشتی می شود و از دشمن شکست می خورد. اما کارشناسان بدون این مساله هم احتمال انجام وظایف با 147 نفر را زیر سوال می برند.
سازندگان ناوشکن بی شک با موفقیت از فناوری به اصطلاح «استلز» استفاده کرده اند، زیرا باعث شده که این کشتی در رادارهای دشمن مخفی بماند. با این حال، آیا این مزیت می تواند بزرگترین مزیت آن باشد؟ مولف مقاله انتقادی «زامولت» در مجله National Review چاپ امریکا معتقد است که این بزرگترین مزیت نیست، چون اسمینتس باید در یک گروه بزرگ وارد عمل شود و معمولا اطراف آن کشتی های معمولی هستند که فاقد این تکنولوژی می باشند. به این ترتیب، مخفی ماندن آن در رادار دشمن عملا بی نتیجه است. از طرف دیگر باید دید که این کشتی با ظاهر عجیب و غریبش چه واکنشی به طوفان های سهمگین در دریا دارد. علاوه بر این ها، کشتی غول پیکر تقریبا 15 هزار تن آب جابجا می کند و دارای دو توپ است که در مقابل حملات هوایی به شدت آسیب پذیرند، به همین خاطر کشتی نیاز به همراهی سیستم ضد موشکی و دفاع ضد موشکی دارد.
با تمام این احوال، بزرگترین مشکل ناوشکن جدید امریکا این است که بدون هیچ تردیدی قیمت آن تخیلی است. ابتدا برنامه این بود که هر کشتی این پروژه در حدود 1،43 میلیارد دلار قیمت داشته باشد. این مبلغ فوق العاده زیاد است، اما کمی بعد گفتند که قیمت واقعی هر کشتی 4،2 میلیارد دلار است. به این مبلغ 10 میلیارد دلار هزینه طراحی اضافه کنید. عجیب نیست، به همین خاطر به جای تولید 32 کشتی طبق برنامه، ناوگان امریکا فقط سه کشتی تولید کرده است.
اما این همه قضیه نیست. یکی از مزیت های اسمینتس جدید سیستم توپخانه جدید آن است که می تواند موشک شلیک کند. اسمینتس جدید کالیبر 155 میلیمتری مدل آ جی اس دارد که می تواند اهداف را کاملا دقیق و در فاصله کاملا دور منهدم کند. اما قیمت این توپخانه به 1،2 میلیارد دلار می رسد. به این ترتیب ، شلیک از عرشه «زامولت» خیلی گران تمام می شود.
سوال اینجاست که چرا باید چنین کشتی گرانقیمتی ساخت که کاربرد آن در آینده تردید برانگیز باشد؟ پاسخ این است که باید خارج از حوزه نظامی جستجو کرد. بسیاری از شرکت های تولیدات نظامی — صنعتی امریکا برای دریافت سود نیاز به سفارش دارند، به همین خاطر لابی نظامی در محافل حکومتی امریکا بسیار قوی عمل می کند. اگر به این مساله توجه داشت که هزینه های نظامی بودجه کاملا محرمانه هستند، آنوقت می توان متوجه شد که هدف از طراحی این سیستم ها بالابردن قدرت ارتش و ناوگان نیست. تعاملات پنتاگون و شرکت های نظامی به هر دو طرف کمک می کند تا مبالغ فضایی از بودجه دریافت کنند و در نهایت پروژه های بی فایده تحویل دهند که هیچ کس به خاطر شکست آنها پاسخگو نیست.
