دولت ژاپن اعلام کرد که تا سال 2020 میلادی ، یعنی تا المپیاد توکیو، کشور باید انقلاب رباتی را از سر بگذراند. تا آن تاریخ، ربات ها باید در تمام عرصه های زندگی مورد استفاده قرار بگیرند. بودجه این پروژه بیش از 20 میلیارد دلار خواهد بود.
شرکت « هوندا» به تأسیس مرکز پژوهشی با هدف طراحی ربات برای خودروهای اتوماتیک می پردازد. برای صنعت کشاورزی ژاپن 20 نوع ربات ساخته خواهد شد. با حمایت وزارت دادگستری در مراکز توانبخشی از ربات « Pepper» استفاده خواهد شد. این ربات ها را یکی از بهترین « همراهان اجتماعی» می دانند. ایسیگورو هیروسی متخصص ژاپن توانست رباتی بسازد که رفتار شخص را تکرار می کند. ربات های او در تئاتر بازی می کنند و در بحث ها شرکت دارند و حتی سخنرانی می کنند.
اخبار مربوط به استفاده ربات ها در عرصه های جدید از کشورهای مختلفی دریافت می شوند. از ربات ها — دستیاران بطور گسترده در بیمارستان های توانبخشی و برای کمک به افراد معلول استفاده می شود. تعداد ربات های صنعتی خیلی زیاد است. بعلاوه پهپادها و چاپگرهای سه بعدی را نیز نباید فراموش کرد. ربات ها از عهده ساخت آهنگ و سرودن شعر و نقاشی برمی آیند و می توانند راهنمای توریستی باشند. ربات- جاروبرقی و چمن زن دیگر کسی را متعجب نمی کند. چنین دستیارانی که انسان را از انجام کارهای یکنواخت روزانه خلاص می کنند هر سال بیشتر می شود. عرصه فناوری رباتی نیز پیشرفت سریعی دارد. ربات های نظامی یک عرصه جداگانه است. طراحی این نوع ربات ها در کشورهای زیادی جریان دارد. چنین ارتشی می تواند دشمن را با قدرت فکری نابود کند.
هم اکنون اتوماتیک کردن کامل کارخانه ها به یک واقعیت مبدل شده است ، به ویژه در بخش های مونتاژ کارخانه ها که کارگران در آنجا کار نمی کنند. ربات را می توان برای یکساعت و یا یک شبانه روز روشن گذاشت. می توان دستور کار آهسته تر و یا سریعتر را به ربات داد. صاحبان چنین کارخانه هایی می توانند حجم تولید با حداقل ضرر را کمتر و یا بیشتر کنند- نیازی به پرداخت اضافه کاری و بیمه پزشکی و مالیات و تأمینات اجتماعی به کارگران نیست. بدیگر سخن، استفاده از ربات ها سطح قدرت رقابت را بشدت افزایش می دهد. بتدریج کارگران تمام عرصه تولید را ترک خواهند کرد و ربات ها جای آنها را خواهند گرفت.
اگر اکثر مردم خطر اصلی رباتی شدن تولید را با کاهش جای کار مرتبط می دانند، گور ناخاپِتیان مشاور مرکز نوآوری « اسکولکووا» خطر را در چیز دیگری مشاهده می کند: «از ربات ها می توان در مشاغل زیادی استفاده کرد تا انسان بتواند به کارهای خلاقانه بپردازد. مثلا هر نوع کار یکنواختی که نیاز به تحصیلات عالی و دقت ندارد. بخش دیگر، کار در شرایط خطرناک است: ضرورتی ندارد انسان به سفرهای دور فضایی فرستاده شود و زندگی او به خطر بیفتد. در اینجور کارها می توان از ربات استفاده کرد. در اینجا مسأله چیز دیگری است. تصور کنید که یخچال شما بطور مستقیم اطلاعات مواد غذایی مورد استفاده شما را ارسال کند و ربات — آشپز غذای شما را آماده کند. اطلاعات مربوط به غذاهای مورد علاقه شما سر از سرور های شرکت های بزرگ در خواهد آورد. افرادی پیدا خواهند شد که پس از جمع آوری این اطلاعات به پردازش آنها خواهند پرداخت… بدین ترتیب شخص زندگی خصوصی خود را از دست خواهد داد…»
آلکسی تورچین فیزیکدان و آینده شناس (متخصص فوتورولوژی) معتقد است باید ریسک های دیگر را نیز در نظر گرفت: « در واقع این خطرات خیلی نزدیکتر از تصورات ماست. شبکه های نورونی و خودروهای اتوماتیک ظاهر می شوند. در این جا مسائل اخلاقی بروز می کند: اگر سر راه خودروی اتوماتیک بطور غیرمنتظره ای یک مانع ظاهر شود — در یک جاده مادربزرگ و کودک و در جاده دیگر 5 نفر، خودرو چه رفتاری خواهد کرد؟ هوش مصنوعی به عنوان یک برنامه می تواند در مدت کوتاهی از توانایی انسان فراتر برود و بعد ممکن است باعث نابودی انسان و یا « بطور ناصحیح مزایایی برای انسان ایجاد کند». این را به اصطلاح سناریوی « paperclip maximizer » می نامند — ربات دیوانه ای که به هیچ چیز به غیر از گیره کاغذ توجه نمی کند و از هر چیزی دم دستش گیره کاغذ درست می کند.« ربات های نانویی» نیز می توانند خطرناک باشند که قادر به تکثیرند. این نوع ربات ها در عرصه پزشکی کاربرد دارند: چیزی بین مکانیزم و سلول زنده. اریک دِرِکسلر متخصص آمریکایی سناریوی فاجعه ای را شرح داد که در آن برنامه ربات نانویی را نمی توان از کار انداخت و این ربات از هر چیزی سر راه خود برای ساخت کپی خود استفاده خواهد کرد، درست مثل ویروس. بدن انسان و بیوسفر، مواد ومصالح ساختمانی برای ربات خواهد بود. جنبه دیگر این قضیه استفاده آگاهانه از « نانو ربات» برای اهداف نظامی است. تکثیر « نانو ربات» به همین شکل بی وقفه انجام خواهد شد…»
این جریان شباهت زیادی به قضیه آخر الزمان دارد. اما به عقیده تورچین، هم اکنون خطر سلاح هسته ای و بیولوژیکی واقعی تر از «نانوربات» و هوش مصنوعی است.
