« امپراطوری شر، جایی که در آنجا اخلاقیات وحشیانه حاکم است»، لحن کلی مقالات منتشره در باره روسیه معاصر در مطبوعات چک و غربی چنین است. اما واقعیت کدام است؟ ولاستا سمولاکووایا کارشناس تئاتر و دکتر علم فلسفه و رئیس سابق مرکز چک در مسکو در پاسخ به این سوال « سپوتنیک» گفت:
«چه چیزی مرا طی 40 سال به کشور شما می کشاند؟ من تمام عمر خود را به تئاتر روسی اختصاص دادم. اوایل دهه 1970 من بر طبق برنامه تبادل دانشجو به مسکو آمدم. و در « تئاتر تاگانکا» کار کردم. موضوع تز من شرحی در باره این تئاتر بود. بعد نمایشنامه های چک را برای نمایش به روسیه آوردم و با لِبِل، کارگردان، نقاش تئاتر و هنرپیشه که جوان مرگ شد آنها را برای صحنه تئاتر روسی تنظیم کردیم. در باره پدیده محبوبیت آثار چخوف در چک تعریف کردم. چندی پیش در سنت پطربورگ، نمایشگاهی ویژه « چاپِک» را برگزار کردم و فیلمی در باره نمایشنامه های درام و اوپرای او را نشان دادیم. گزارشی در باره نمایشگاه بین المللی در باره دکور صحنه « نمایشگاه پراگ» در تئاتر آکادمی شهر واقع در ساحل نوا ارائه کردم. از من خواستند آن را تکرار کنم. در این روزها، در مسکو در مراسم معرفی کتابی به نام « تئاتر در زندگی معنوی چخوف و اسلوواکی ها» شرکت کردم. لاریسا سونتسِووا 90 ساله نویسنده این کتاب است که دوست نزدیک من است. من دوستان زیادی مثل او در روسیه دارم.
در باره تغییرات سالهای اخیر مسکو می توان بگویم که مسکو در مقابل چشم ما تغییر می کند. حیاط خانه ها تر و تمیز است، همه جا گلکاری است و چمن ها زیبا هستند و تزیینات مرکز مسکو واقع چشمگیر است. می خواهم تا میدان بلاروس بروم و ببینم تعمیرات در آنجا به پایان رسیده، آیا مجسمه ماکسیم گورکی در آنجا برپا شده است. حتما سری به باغ وحش می زنم و البته در محله برکه های اسقفی که ارتباط مستقیمی با اثر میخائیل بولگاکوف دارد گردش خواهم کرد. در نزدیکی آنجا « آپارتمان بدی» قرار دارد که معجزه های توی کتاب « مرشد و مارگاریتا» در آنجا اتفاق افتاده است. خوشحالم که دولت مسکو تصمیم گرفت پارک کوچک برکه های اسقفی را «بولگاکوف» بنامد. می خواهم فرصتی دست بدهد سری به « استانکینو» و کاخ شریمیتووا با تئاتر بی نظیر آن بزنم. نقشه های زیادی دارم…زندگی در مسکو خروشان است. مسکو سعی می کند یک شهر اروپایی شود. در مغازه ها همه جور کالا هست، مسأله فقط قیمت آنهاست… مردم مثل همیشه مودب و مهربان هستند. من مثل همیشه با کتاب های زیادی وارد ایستگاه راه آهن لنینگراد مسکو شدم. بلافاصله سه مرد جوان به من پیشنهاد کمک کردند. بار مرا حمل کردند و مرا تا مترو همراهی کردند. آنها مثل جنتلمن های واقعی رفتار کردند. در روسیه هنگام معاشرت با مردم، استفاده از وسایل نقلیه عمومی ، رفتن به مغازه، موزه و تئاتر حتی یکبار هم رفتار خشونت آمیز ندیدم. بلکه بر عکس، همه مهربان و بانزاکت بودند. روس ها افرادی روشنفکر و سپاسگزار از همه چیزهایی هستند که ما روی صحنه به آنها نمایش می دهیم ..آنها فرهنگ را درک می کنند.
