اتحاد شوروی به درخواست مصرانه آمریکا در روز 8 ماه اوت سال 1945 میلادی وارد جنگ با ژاپن شد و یک هفته بعد بطور کامل ارتش ژاپن را در « منچژوئو» تار ومار کرد و بخش شمالی شبه جزیره کره را تحت کنترل خود درآورد. 15 ماه اوت سال 1945 میلادی در کره اعلام شد که در آستانه این رویداد امپراطوری ژاپن تسلیم شده است. یکی از شرایط تسلیم، آزاد گذاشتن کره بود که بین نیروهای شوروی و آمریکایی به نقاط اشغال در خط موازی 38-ام تقسیم شده بود. کره به آزادی دیر انتظار از استعمار ژاپن دست یافت اما دو ابرقدرت بزرگ که در دو بخش کره مستقر شده بودند و نیروهای مستقر در آنجا نتوانستند یکپارچگی کشور را حفظ کنند. در نتیجه خط تقسیم کره که زمانی یک کشور واحد بود عمیق تر شد و جهان با یک درگیری بزرگ بین المللی مواجه گشت.
در این اواخر تفاسیری پخش می شوند که سعی می شود دو رویداد مهم به یکدیگر پیوند بخورد: آزادی و شکاف ملت. برای حل و فصل اینگونه مسائل، باید به حقایق واقعی و اسناد تاریخی تکیه شود.
الکساندر ژبین رئیس مرکز پژوهش های کره آکادمی علوم روسیه در این خصوص گفت:
مطابق با تصمیم اتخاذ شده در جلسه وزیران امور خارجه اتحاد شوروی و آمریکا که در دسامبر سال 1945 میلادی در مسکو برگزار شد کمیسیون مشترک ایجاد شد که می بایست به ایجاد دولت واحد دمکراتیک کره مساعدت کند طرفین واقعا هم تلاش زیادی برای ایجاد چنین دولتی به خرج دادند. اما متأسفانه کار کمیسیون به شکست انجامید. از اینرو نباید آزادی کره و تقسیم آتی آن بهم پیوند داده شود. چنین تلاش هایی برای دوری از مسئولیت پذیری آن نیروهای سیاسی انجام می شود که در تقسیم کشور واقعا مقصر هستند.
نمایندگان کره جنوبی و شمالی نیز معتقدند که تقسیم کشور نتیجه تأثیر نیروهای خارجی بود. اما این اعلامیه ها مطابقتی با حقایق موجود ندارند.
رهبری کره شمالی به ریاست کیم ایر سن حتی در سال 1948 میلادی سه سال پس از آزادی کره تلاش ورزید به توافق قابل قبول با محافل سیاسی کره جنوبی دست یابد. در جلسه پیونگ یانگ در آوریل سال 1948 میلادی سندی به تصویب رسید که واقعا می توانست راه بسوی ایجاد دولت متحده کره را هموار سازد. اما متأسفانه این تلاش نیز به موفقیت نیانجامید.
اما صحبت در باره اینکه نقسیم کشور بلافاصله پس از آزادی شبه جزیره کره در سال 1945 میلادی رخ داد بی اساس خواهد بود. کره در آن زمان تقسیم نشده بود. مردم به شمال و جنوب سفر می کردند. مرزی هم وجود نداشت. تبادل اقتصادی بین جنوب و شمال برقرار بود. بطور رسمی همانا کره جنوبی اولین استحکامات حقوقی جدا کننده را بنا کرد- 15 ماه اوت سال 1948 میلادی رسما تشکیل جمهوری کره اعلام شد. و فقط سه هفته پس از این اعلامیه، 9 سپتامبر در شبه جزیره کره دومین کشور کره ظاهر شد.
چنین عملکردی فقط باعث تحکیم مقابله شد و نهایتا به جنگ گرائید. اما اگر گفته شود که جنگ در کره فقط از سوی نیروهای خارجی تحمیل شد به معنای تحریف حقایق تاریخی است.
اسناد از آرشیو های شوروی که پس از فروپاشی اتحاد شوروی در دسترس محققان قرار گرفتند گواه آن است که کیم ایر سن رهبر کره شمالی خواهان رفع مسأله کره از راه نظامی بود. هر چند استالین از این ایده حمایت نکرد. در عین حال، مورخان غربی اعتراف می کنند که هر دو طرف برای جنگ آماده می شدند زیرا لی سین مان نیز رهبری صلح دوست نبود که در آن زمان کره جنوبی را رهبری می کرد و با وجود فشار آمریکایی ها خیلی دلش می خواست جنگ کره ادامه یابد. وی از امضای پیمان صلح در کره خودداری ورزید. در نتیجه پیمان صلح بین طرف کره — چینی و ژنرال آمریکایی به امضا رسید که در آن زمان فرماندهی نیروهای سازمان ملل در کره را عهده دار بود.از اینرو تمایل به متهم کردن اتحاد شوروی و ایالات متحده در تقسیم کره تلاشی برای دور کردن نخبگان کره جنوبی و کره شمالی از مسئولیت پذیری در وضعیتی است که در آن سالها در کره شکل گرفت و تا کنون ادامه دارد.
