در اوکراین بیش از یک ماه است که کمیسیون قانون اساسی کار می کند. 72 نفر هر چه لازم باشد برای اصلاح قانون اساسی کشور به انجام می رسانند. اما پیداست حل و فصل موضوع اصلی — عدم مرکزیت از عهده کمیسیون برنخواهد آمد.
پطر پروشنِکو از قبل فهماند که هیچگونه تغییرات انقلابی بروز نخواهد کرد. قانون اساسی جدید به معنای نوعی فدراتیو شدن اوکراین نخواهد بود. اما بسیاری از کارشناسان اوکراین فدراتیو شدن کشور را یگانه راه حفظ تمامیت ارضی کشور اوکراین می دانند. برای پروشنکو این حرف ها بی معناست. در چشم رئیس جمهور، فدراتیو شدن کشور با سلاح شیمیایی واقعی یکسان است که نیروهای خارجی بیگانه سعی می کنند به کشور تحمیل کنند تا اوکراین را از بین ببرند. اما مقامات همانا این راه را انتخاب خواهند کرد.
دمیتری سالونیکوف رئیس انستیتوی رشد کشور در این خصوص گفت:هم اکنون این فقط یک شعار سیاسی است که مخالفان مقامات کنونی کی یف از آن استفاده می کنند. موافقت با آن به معنای ورشکستگی سیاسی خود و اعتراف به این موضوع خواهد بود که اقدامات کی یف برای برقراری قدرت خود منطقی نبودند. آنها از نظر سیاسی و به منظور حفظ « آبروی» خود نمی توانند با این موضوع موافقت کنند. به احتمال قرین به یقین وقتی صحبت از عدم مرکزیت می شود، ممکن است بیشتر حالت فرمال اعلام اوکراین به عنوان کشور فدارتیو از سوی مقامات را داشته باشد. اما اوکراین، کشور فدراتیو اعلام نخواهد شد.
در عین حال، ترس از نامیدن هر چیزی به اسم اصلی آن در اوکراین توضیح منطقی دارد. برخورد نسبت به اقلیت ملی گرا که مقامات طی سال های استقلال در بین اکثر اوکراینی ها رواج دادند ، حقوق خاصی برای آنها درنظر نمی گیرد. اکنون یکسری از اقوام قلیل العده که خواهان خودگردانی هستند سعی می کنند مانع از ناپدید شدن فرهنگ و زبان خود شوند. فقدان قوانین دقیق عملا اوضاع در کشور اوکراین را به بن بست رساند.
دنیس دنیسوف رئیس بخش اوکراینی انستیتوی کشورهای همسود در این خصوص گفت:همانطور که می دانیم اوکراین یک کشور کثیرالمله است و بیش از 100 ملیت در آن کشور زندگی می کنند. شایان ذکر است که موضوع ملی که از دهه 1990 میلادی آغاز شد به صورت شکلگیری اوکراین به عنوان یک کشور مستقل هرازگاهی به روز می شود. این امر در وهه اول با این نکته در ارتباط است که مناسبات متقابل این یا آن جامعه ملی با دولت بر اساس مبنای قانونی تنظیم نمی شود. همانطور که می دانیم یکی از مسائل مبرم در اوکراین این بود که اقلیت های ملی با مسائل و مشکلات زیادی روبرو می شدند — تحصیل به زبان مادری و رادیو و تلویزیون به زبان مادری و استفاده از زبان مادری در مناسبات متقابل با دولت. این مسأله هنوز به قوت خود باقی است.
شایان ذکر است که این اوضاع به هیچ وجه پاسخگوی استانداردهای اروپایی نیست که در آنجا مقامات کی یف می خواهند قوانین خود را مطابق با آن کنند. قابل درک است که مدت طولانی این وضع از چشم اروپایی ها پوشیده نخواهد ماند. فرهنگ زندگی در اروپای معاصر مدتهاست که بر اصول فدراتیو بنا شده است. معلوم نیست چرا کی یف تمایلی به قبول تجربه کشورهای معتبر و موفق فدراتیو شده نشان نمی دهد.
دمیتری سالونیکوف در این خصوص گفت: وقتی صحبت از اروپا می شود، قبل از هر چیز منظور ما کشور آلمان فدرال است. برای اوکراین آلمان می توانست یک نمونه خوب باشد. آلمان کشوری است که بحد زیادی از مقامات کنونی اوکراین حمایت می کند. در آنجا تعداد کمی اقوام قلیل العده در مناطق گوناگون کشور ساکن هستند که از امکان ابراز عقیده در سطح ملک و زمین برخوردارند. اما کشور بطور کلی کشوری است که اکثر ساکنان آن را نژاد آلمانی تشکیل می دهد که به زبان آلمانی صحبت می کنند و از تاریخ مشترک برخوردارند.
این تنها نمونه نیست. در نقشه کنونی سیاسی جهان کشورهای زیادی هستند که با حرکت در راه فدراتیو به موفقیت های زیادی دست یافتند. البته فدراسیون روسیه از نظر اوکراین بدور می ماند، اما کشورهای دیگری مانند هند، برزیل، و حتی خود آمریکا نیز هستند. به نظر می رسد کی یف که خیلی دلش می خواهد شبیه « شریک» آنسوی اقیانوس باشد، باید از تجربه آمریکا در کار ساخت کشور استفاده کند. اما کی یف لجبازی می کند. البته می توان به این نکته اشاره کرد که آنها از کلمه « فدراتیو» خوششان نمی آید اما اگر فرایند جستجو در رشته زبان شناسی زیاد « کش آید» هیچ چیزی برای نامیدن باقی نخواهد ماند.
