این اردوگاه از بدو جنگ داخلی در سوریه پناهگاه تعداد زیادی از مخالفان دولت بشار اسد بوده و می باشد و اکثریت یکصد و شصت هزار فلسطینی آواره که سالیان سال به پناه دولت سوریه در این اردوگاه زندگی می کردند مجبور شدند اردوگاه را ترک کنند و طبق آمار غیر رسمی کمتر از هجده هزار نفر در این اردوگاه دو کیلومتر مربعی باقی مانده اند.
به دلیل همفکر بودن گروه حماس با اخوان المسلمین سوریه وهمراهی غیر مستقیم گروه های فلسطینی موجود در این اردوگاه با مخالفان دولت سوریه (که به عنوان خیانت بزرگ فلسطینی ها وخنجری از پشت تلقی شد) با تصور اینکه دولت سوریه به سرعت سقوط خواهند کرد، این اردوگاه از بدو درگیری های سوریه آماج حملات مختلف ارتش و نیروهای طرفدار دولت بشار الاسد قرار گرفت و پس از محاصره طولانی گروه فلسطینی جبهه خلق برای آزادی فلسطین وابسته به احمد جبریل با حمایت دولت سوریه توانست مخالفان را درون اردوگاه سرکوب کند و بر اردوگاه تسلط یابد و این اردوگاه از آن پس مورد محاصره شدید ارتش سوریه قرار گرفت. اما به دلایل شرایط خاص اردوگاه های فلسطینی در کشورهای مختلف عربی و تعدد وابستگی های فلسطینی ها جبهه خلق نتوانست به کنترل کل اردوگاه ادامه دهد و گروه های مختلف فلسطینی توانستند بر بخش هایی از این اردوگاه تسلط یابند.
از ابتدای جنگ سوریه به دلیل توانمندی رزمی بالای فلسطینی ها و فقر فاحش در اردوگاه های فلسطینی اینان طعمه های خوبی برای کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بودند تا با پول های خود آنان را بخرند و تبدیل به مزدوران خود نمایند ودر حال حاضر تعداد زیادی از جنگجویان مخالف دولت سوریه همان سوری های فلسطینی الاصل اردوگاه یرموک می باشند. علاوه بر اخوان المسلمین ، جبهه النصره (القاعده سوریه) وداعش هم از تجربه فلسطینی ها چه در سوریه و چه در عراق استفاده بهینه نمودند. از تونل های نیروهای جبهه النصره و داعش در سوریه — عراق — مرز های اردن ، لبنان ، ترکیه ، فلسطین اشغالی و جولان که اکثرا به دست همین فلسطینی ها ایجاد شده گرفته تا تک تیر انداز های حرفه ای و جنگجویان خیابانی و مربی های نظامی اکثرا از میان همین فلسطینی ها تامین شدند.
یکی روش های داعش برای تصرف مناطق نفوذ نیروها به آن مکان به عنوان افراد معمولی — خریدن مزدور و تسلیحات در آن مکان و سپس حمله غالفگیرانه بر علیه مخالفان و در نهایت اعلام موجودیت می باشد، که البته در اردوگاهی مملو از تهی دستان کاری فوق العاده راحت می باشد. روز چهارشنبه تعدادی نیروهای داعش با آمبولانس های نیروهای امدادی وارد این اردوگاه شدند و پس از پیوستن به نیروهای موجود که ظاهرا قبلا از طرفداران جبهه النصره (شاخه القاعده در سوریه) بودند و توسط داعش اجیر شده بودند به دیگر گروه های فعال در این اردوگاه شبیخون زدند و برای مدت کوتاهی توانستند تسلط بر این اردوگاه را به دست بگیرند. این درگیری در واقع میان داعش و گروه های دیگر مخالف دولت سوریه درون اردوگاه بود و نه مستقیما با ارتش سوریه. طبق گزارش ها ظاهرا تا عصر روز پنج شنبه نیروهای طرفدار داعش شکست خوردند و ساکنین اردوگاه توانستند آنها را نابود کنند.
این نوع درگیری میان مخالفان دولت سوریه اولی از نوع خود در سوریه نبود و آخرین آن نیز نخواهد بود. اختلاف وابستگی های گروه های مخالف دولت سوریه و تلاش هر کدام برای حذف دیگری و تسلط بر جبهه مخالفان از یکسو و تلاش های روسیه و ایران برای ایجاد یک آشتی ملی سیاسی میان دولت بشار الاسد و مخالفان سوری از سوی دیگر، منجر به آن شده که جنگجویان خارجی و مخالفان حل مسالمت آمیز جنگ سوریه احساس کنند "اگر زود نجنبند ممکن است کلاهشان پس معرکه باشد" لذا با حمایت مالی برخی کشورهای عربی سعی می کنند نفوذ خود را بر گروه های مخالف سوریه بسط دهند و از هرگونه آشتی سیاسی جلوگیری کنند. از سوی دیگر دولت سوریه پشت پرده از اختلاف بوجود آمده میان این گروه ها خوشحال است و در درگیری های اخیر در اردوگاه یرموک شاهد آن بودیم که ارتش سوریه و نیروهای طرفدار دولت سوریه درون اردوگاه نقش تماشاچی را بازی کردند و به مخالفان اجازه دادند به جان هم بیافتند و فقط زمانی ورود پیدا می کردند که اینان می خواستند از چهارچوب محاصره اردوگاه خارج شوند، بهر حال هر کس از هر طرف کشته شود یکی از دشمنان کم شده.
پس در نهایت باید گفت چون از قبل فقط لایه خارجی این اردوگاه در تصرف ارتش و حامیان دولت سوریه بود و درون این لایه مملوء از مخالفان بود پس درگیری میان اینان نه فقط خطری برای دمشق به وجود نمی آورد بلکه به نفع دولت این کشور نیز می باشد.
