به گزارش اسپوتنیک، راهکار دولت دونالد ترامپ در خاورمیانه مبتنی بر بازدارندگی ایران، مداخله هدفمند در مناقشه سوریه و افزایش حضور نظامی در منطقه است که تنها وخامت اوضاع را تشدید و به اعتبار آمریکا، حتی در میان متحدانش آسیب بیشتری رسانده است.
روزنامه «گازیتا.رو» در تحلیلی نوشته است: در اواخر دهه 2000 به نظر می‌رسید که تا سال 2020 منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا دیگر منطقه دارای اولویت برای سیاست خارجی آمریکا نباشد. در آن زمان تصور می شد که منافع ملی آمریکا روی منطقه آسیا متمرکز شود. ولی روند اوضاع به گونه دیگری پیش رفت: واشنگتن از رویارویی مستقیم با چین دست برداشت و مرکز ژئوپلیتیکی توجه وزارت امور خارجه آمریکا همچنان روی منطقه خلیج فارس متمرکز بود.
در مراحل اولیه جریاناتی که نام «بهار عربی» به خود گرفتند، خوش بینی زیادی در واشنگتن بوجود آمده بود. ولی بسیار سریع مشخص گردید که تعداد و خصوصیات چالشها در منطقه عواقب درازمدتی خواهند داشت: بحران خاورمیانه از آمریکا این امکان را گرفت تا بدون آسیبهای سیاسی، مالی، ژئوپلیتیکی و اعتباری برای خود، نتایج مورد نظر خود را از وضعیت بوجود آمده در این منطقه بگیرد.
آمریکا برای چه تا این اندازه به خاورمیانه نیاز دارد؟ محیط نامساعد برای حضور آمریکا در خاورمیانه باعث فروپاشی نظام سیاسی برخی کشورها، افزایش تعداد گروه‌های تندرو و افراطی و همچنین تغییر کیفی روابط واشنگتن با کشورهایی شد که تا پیش از این متحد آمریکا محسوب می شدند.
کنترل اوضاع در خاورمیانه از دست آمریکا خارج شد. البته کارشناسان در این مسئله هم اتفاق نظر دارند که افزایش نفوذ ایران در منطقه باعث شکست طرح های آمریکا شد. به همین دلیل ادامه راهکار آمریکا در خاورمیانه بر ضرورت در نظر گرفتن اقدامات مضاعف برای بازدارندگی ایران و ادامه حضور نظامی خود در منطقه تاکید کرده است.
باز شدن پای روسیه به سوریه و در مجموع به خاورمیانه، به ادامه توسعه این تمایلات کمک زیادی کرد، ولی دلیل اصلی آن نبود. ولی دقیقا به این دلیل، در آن زمان دونالد ترامپ، نامزد پست ریاست جمهوری آمریکا وعده داد که «به جنگ در سوریه خاتمه خواهد داد»، ولی از تلاش برای سرنگونی ساختار دولتی این کشور خودداری کند. تلاش برای اینکه بالاخره مناقشه فلسطین-اسرائیل حل و فصل شود، برای ترامپ در درجه دوم اهمیت قرار داشت، در حالیکه بطور استاندارد نخستین خواسته روسای جمهوری های سابق آمریکا طی ده سال اخیر بود.
ترامپ عملا این وظیفه را پیش روی خود قرار داد تا شکل ایده آلی برای «حضور کافی» آمریکا در خاورمیانه بدست آورد تا با وجود کاهش تعهدات متحدانه واشنگتن، بتواند نفوذ سیاسی خویش را برای تحقق منافع مورد نظرش برای آمریکا حفظ کند.
تصمیم گیری‌ها و هماهنگی آنها در جهت گیری به سمت خاورمیانه برعهده تیم افسران مورد تایید دونالد ترامپ در شورای امنیت ملی آمریکا قرار دارد. تقریبا تمامی این افراد بعد از سال 2003 به نوعی در تدوین راهکار مبارزه با جنبشهای شورشی در عراق مشارکت داشتند. عملا تمامی این تیم در ترکیب ساختار شورای امنیت ملی از مقامات سرویس های اطلاعات نظامی آمریکایی بودند که در آن زمان توسط «مایکل فلین» مشاور سابق امنیت ملی ترامپ، انتخاب شدند. اعضای این تیم کاملا متخصص و از احترام زیادی در محافل نظامی برخوردار بوده، و در عین حال کمتر در دید افکارعمومی شناخته شده هستند.
تلفیقی از راهکار مبارزه با داعش و بازدارندگی ایران، هدف اصلی است که سازمان سیای آمریکا در منطقه خاورمیانه به آن مشغول است. البته واحدهای منطقه ای و فراملی این سازمان وظایف خاص و اقدامات جاسوسی را برعهده دارند که همواره سری نگه داشته می شوند.
به عقیده دولت ترامپ، تلاش برای بازدارندگی ایران، مداخله هدفمند در مناقشه سوریه و افزایش توان و منابع نظامی، فرمول مناسبی برای دستیابی به اهداف سیاست آمریکا در خاورمیانه است. بدین ترتیب حداقل «تهدید اصلی» تحت نظارت دائم قرار داشته و هیچیک از نقش آفرینان در منطقه، از جمله روسیه، قادر نخواهند بود تا بدون در نظر گرفتن آمریکا، مناقشه سوریه را حل و فصل کند. در چنین شرایطی صنایع نظامی آمریکا نیز سفارشات زیادی دریافت نموده و جامعه آمریکا نیز احساس نمی کند که دولت از مواضع خود «عقب نشینی» کرده باشد، آنطور که در دوران ریاست جمهوری اوباما تصور می شد.
