ناو هواپیمابر کوزنتسوف

© Sputnik / Dover Marinaناو هواپیمابر کوزنتسوف
ناو هواپیمابر کوزنتسوف - اسپوتنیک ایران
اشتراک
ناوگان نیروی دریایی به تلاش خود برای دریافت ناو هواپیمابر ادامه داد.

 ستون  دود « دریاسالار کوزنتسوف»  که بهانه ای برای  بحث های شدید در مطبوعات و  شبکه های اجتماعی شده است  از  سابقه طولانی تاریخی برخوردار است.

«اسپوتنیک»  به تعریف در باره  تاریخچه  ساخت یگانه  ناو هواپیمابر موجود کنونی روسیه  ادامه می دهد که  در نتیجه  سازش های زیاد، ساخت آن ممکن گشت.

 تلاش های  چهارم و پنجم

 طرفداران ساخت ناو هواپیمابر  که از حمایت وزیر دفاع  و وزیر صنایع کشتی  سازی  و  توجه کمیته  اصلی نیروی دریایی برخوردار شده بودند به پیشنهاد گزینه های  مختلف  ادامه دادند. در سال 1973 میلادی  بر اساس  طرح های پروژه 1160  در دفتر طراحی  « نفسکی»  طراحی پروژه  1153  آغاز شد  که مانند  پروژه 1160 ، ناو  اتمی هواپیمابر  شبیه CATOBAR (Catapult Take-off But Arrested Recovery) — با منجنیق پرواز و  کابل  و دم زنجیری برای توقف هواپیما روی باند بود. اما از نظر قیمت ارزان تر  و  از نظر اندازه  کوچکتر. با دو منجنیق به جای 4 منجنیق.  اما این پروژه نیز باید  به توافق می رسید  و تعداد هواپیما های  این ناو با  استانداردهای  معمولی در خصوص  ظرفیت ناو هواپیمابر  —60 هزار تن،  می بایست تا 50 هواپیما افزایش یابد.

 قرار بود ساخت این ناو در سال 1978 آغاز شود  اما در سال 1976  گروه طرفدار  ناو هواپیمابر دو شخصیت  اصلی را از دست داد:  آندری  گرچکو  وزیر دفاع  26 آوریل درگذشت  و 11 ژوئیه،  بوریس  بوتوم، مدیر عامل شرکت صنایع کشتی سازی در گذشت.  به اصرار  دمیتری  اوستینوف  وزیر جدید دفاع  در ادامه سری 1143 ، چهارمین کشتی به نام « باکو»  طراحی شد.

 با وجود این،  ناوگان دریایی به  تلاش های خود برای دریافت ناو هواپیمابر ادامه داد.  دفتر  طراحی « نفسکی»  طراحی  پروژه جدید  ناو هواپیمابر را آغاز کرد که به  پروژه 1143 خیلی نزدیک بود که برای رفع مشکلات مالی  در خصوص کشتی جدید مناسب بود.

اول سپتامبر  سال 1982 میلادی در کارخانه کشتی سازی  دریای سیاه، پنجمین کشتی پروژه 1143  ساخته شد —  ناو هواپیمابر  سنگین « ریگا». ساخت این ناو  در نتیجه  سازش  بین  دریافت  یک ناو هواپیمابر  نرمال  و فشار لابی «  مخالفان ناو هواپیمابر» آغاز شدد که  حداکثر چیزی که با آن توافق کردند  مدرنیزه کردن پروژه 1143 بود.  پروژه فنی  کشتی های 1143  گزینه ترکیبی  بر اساس پروژه  1153  و طرح های پژوهشی — علمی  « اوردِر»  را در نظر می گرفت  که بر اساس  پروژه 1143  اجرا می شد.

پنجمین کشتی 1143،  از نظر  ظرفیت استاندارد-  55 هزار تن  فرق زیادی با  1153 نداشت ولی بزرگتر از کشتی های قبلی بود.  امکانات ناو هواپیمابر جدید  برای پرواز و فرود هواپیماهای سنگین و بزرگی مانند « سو —27» مناسب بود اما منجنیق ها  حذف شدند و به جای آن قرار بود از ترامپلین  برای پرواز استفاده شود که امکان کوتاه شدن باند  را فراهم می ساخت.  نیروگاه اتمی تولید برق نیز حذف شد. ناو هواپیمابر « ریگا»  که پس از درگذشت دبیر کل حزب ، آن را « لئونید برژنف» نامیدند ، از  توربین های بخاری  نوع « ت.و-12»  و 8 دیگ بخار « ک.و.گ-4«  به  قدرت کل  200  هزار  قوه اسب  برخوردار شد.  این نوع  سیستم  تعیین کننده گزینه آینده ناو هواپیمابر سنگین  بود که پس از آنکه در  سال 1985 به آب انداخته شد  به « تفلیس» تغییر نام داد و در سال 1990  در زمینه  نزدیک شدن  زمان فروپاشی  اتحاد شوروی —  عنوان آن به نام دریاسالار  ناوگان اتحاد شوروی « کوزنتسوف»  تغییر کرد.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала