دریاچه « باسکونچاک» — پدیده بی نظیر طبیعی آستراخان در جنوب بخش اروپایی روسیه است. مساحت این دریاچه حدود 115 کیلومتر مربع است. دراین دریاچه نمی توان غرق شد: غلظت بالای نمک در آن انسان را روی آب نگه می دارد. می توانید روی آب دراز بکشید و روزنامه و کتاب بخوانید. بدشواری می توان دریاچه دیگر مناسبی برای کسانی پیدا کرد که شنا بلد نیستند.
دریاچه « باسکونچاک» بر سطح قشر نمکی قرار دارد که صدها متر در عمق زمین فرو رفته است. بیش از هزار سال پیش به استخراج نمک در آنجا پرداختند. در سال 1927 میلادی زمین شناسان شوروی سعی کردند حجم ذخایر نمک « باسکونچاک» را تعیین کنند. بدین منظور چاهی به عمق 257 متر حفر کردند اما نتوانستند تا مرزهای پایینی لایه ها برسند. هم اکنون نمک « باسکونچاک» یکی از بهترین انواع نمک در جهان است. حدود 80 درصد نمک استخراجی روسیه از این معدن است. در این میان، طبیعت سخاوتمند ذخایر دریاچه را افزایش می دهد: چشمه های زیر زمینی که به « باسکونچاک» می ریزند تا 2500 تن نمک در شبانه روز به آن هدیه می کنند.
سواحل دریاچه با ورق نیمه شفاف نمکی پوشانده شده است که در روزهای آفتابی مانند یخ دریای شمال می درخشد. در هوای گرم تابستان بخشی از دریاچه « باسکونچاک» خشک می شود و بستر سخت و صاف خود را نشان می دهد و یک جایی عالی برای آزمایش خودروهای مسابقه می شود.
در دهه اخیر اطراف دریاچه کلینیک های درمانی و استراحتگاه ها ایجاد شدند. در اینجا طبیعت درمان می کند: هوای پاک، آب شفابخش. ساکنان محل و توریست ها لجن سیاه « باسکانچوک» را بیشتر دوست دارند. این لجن درمانی را باید از نوک سر تا نوک پا بخود مالید و تقریبا نیم ساعت زیر نور خورشید ایستاد. متخصصان معتقدند که پس از « لجن درمانی» پوست صاف و نرم می وشد و خیلی از بیماری ها درمان می شود.
پس از شنا در دریاچه و « لجن درمانی» بهترین فرصت برای دیدن از جاذبه های توریستی « پادشاهی نمک» فرا می رسد. کوه نه چندان مرتفع « بالشوی بوگدو». ارتفاع این کوه فقط 150 متر است اما به گفته متخصصان هر سال تقریبا 1 میلیمتر بلند تر می شود. راز این قد بلندی ساده است: کوه « بالشوی بوگدو» بر قشر نمک قرار دارد. ذخیره نمک افزایش می یابد و بتدریج کوه را « بلند» می کند.
کوه « بالشوی بوگدو» — کوه مقدس کالمیک ها، مردم بومی این منطقه است. آنها معتقدند که زمانی دالای لاما این کوه را تبرک کرد، از این رو در مقابل آن دعا می خوانند. بر طبق باور قدیم، کوه « بالشوی بوگدو» از یک سنگ مقدس شکل گرفت که کالمیک ها از تیان — شان با خود آورده بودند.
به دلیل مواد معدنی زیاد، رنگ آن سرخ است. شیب جنوب — شرق آن با غارهای صخره ای زیاد پوشانده شده است که شبیه لانه های عظیم زنبور است. وقتی باد از میان آنها رد می شود، صداهای های عجیبی به گوش می رسد. ساکنان بومی آن را « صخر ه های آواز خوان» می نامند.
اطرف « پادشاهی نمک» « باسکونچاک» عجایب زیادی وجود دارد: « شیکلی» — یکی از شمالی ترین بیابان های جهان است. دشت های فراخ و پهناور که خانه جانورانی است که نامشان در کتاب سرخ به ثبت رسیده است، شبکه غارهای چند کیلومتری عمیق ، دهها آبگیر نمکی و آب شیرین با آبهای پاک و شفاف مثل کریستال. برای حفاظت از تمام این زیبایی ها، در سال 1997 میلادی پارک ملی در آنجا ایجاد شد. مردم برای لذت بردن از موسیقی آسمانی طبیعت به آنجا می روند: آواز پرندگان، نوای نهرها و آواز سحر آمیز « صخره های آواز خوان» کوه « بالشوی بوگدو».
.jpg){kind=link}