بسوی قوها

© Sputnik / Lev Ivanovدمیتری دمیترویچ شوستاکوویچ
دمیتری  دمیترویچ شوستاکوویچ - اسپوتنیک ایران
اشتراک
وقتی توپ ها بصدا در می آیند، موسیقی سکوت می کند».

برنامه « بسوی قوها» رادیو « سپوتنیک» به 70 — مین  سالگرد پیروزی در جنگ با آلمان نازی اختصاص دارد.

جنگ اتحاد شوروی با اشغالگران  هیتلر  1418 روز  ادامه یافت.  راه بسوی برلین طولانی و سخت بود.  اما اطمینان  به اینکه دشمن تارومار خواهد شد  هرگز قلب مردم را  ترک نکرد.  در صحنه های  نبرد و پشت جبهه  آنها هر روز بسوی  پیروزی دیرانتظار پیش می رفتند.

می گویند «  وقتی توپ ها بصدا در می آیند، موسیقی سکوت می کند».  اما این اصل با جنگ کبیر میهنی  سازگار نبود. صدها اثر هنری در ادبیات، نقاشی  و  موسیقی  همانا در زمان جنگ کبیر میهنی خلق شدند  و  حربه ای در مبارزه با  دشمن شدند. دمیتری شوستاکوویچ  آهنگساز کبیر روس که سمفونی هفتم او « لنینگراد»  یکی از  سمبل های اصلی  جنگ کبیر میهنی شد گفت: به برکت موسیقی، انسان نیرویی در خود پیدا می کند که قبلا از وجودش بیخبر بوده و به آن باور  نداشته است».

جنگ شوستاکوویچ را در لنینگراد به دام انداخت. اوت سال 1941 میلادی او نیز مانند 2 میلیون  نفر ساکن لنینگراد  اسیر محاصره شد. سپتامبر  از رادیو لنینگراد سخنرانی کرد و  اعلام کرد که سمفونی جدیدی به افتخار لنینگراد ، شهر زادو بومی خود خواهد ساخت. آهنگساز  پرسید: برای چه  این خبر را اعلام کردم؟  برای اینکه شنوندگان رادیو لنینگراد  بدانند که زندگی  در شهر ما به حال عادی جریان دارد.  همه ما  وظیفه جنگی خود را ایفا می کنیم…» شوستاکوویچ سمفونی شماره هفت  خود را در دسامبر  در « کویبیشِف» به پایان رساند.  در همانجا  در روز 5 ماه مارس سال 1942 میلادی  اولین اجرای سمفونی « لنینگراد»  انجام شد که آهنگساز به گفته خود می خواست « سیمای کشور در حال جنگ  و ایثار جان  به نام پیروزی  بر دشمن»  را به تصویر بکشد. اثر موزیکال شوستاکوویچ را با اثر جاویدان « جنگ و صلح» تولستوی مقایسه کردند.  تمام کسانی که در زمان اجرای سمفونی شماره 7 در سالن  کنسرت حضور داشتند این را حس کردند. «ای یا نمیروفسکایا»  کارشناس موسیقی  گفت  برای شوستاکوویچ  مثل تک تک سربازان  شوروی  که  عمیقا ایمان داشتند  به برلین  خواهند رسید، از همان اولین روز جنگ  صحبت در باره پیروزی  مهم بود.

 او را به خدمت احضار نکردند و  او نتوانست در جبهه خدمت کند.  آهنگساز تمام نیرو وانرژی خود را صرف  خلق آثار موسیقی کرد.  وقتی سمفونی هفتم اجرا شد ، در روز 7 مارس  در روزنامه «تایمز» خبرنگار انگلیسی  که در آن زمان در « کویبیشِف» بود  یادداشتی در باره این ثر نوشت و آن را « یک رویداد  در مقیاس جهانی » نامید. جهانیان در  سال 1942 میلادی  با اجرای آن در بریتانیا و آمریکا به اهمیت آن پی بردند.  نت ها با هواپیمای جنگی به آنسوی اقیانوس فرستاده شد  و اجرای آن از رادیوهای  آمریکا،  کانادا و آمریکای لاتین  پخش شد و بدین ترتیب  حدود 20 میلیون نفر  سمفونی « لنینگراد» را شنیدند!

منتقد  آمریکایی در باره سمفونی شماره 7 شوستاکوویچ  که توسط  ارکستر  رادیو نیویورک  تحت رهبری  آرتور توسکانینی کبیر اجرا شد  نوشت: « کدام شیطانی می تواند  بر ملتی پیروز شود  که قادر  به خلق چنین اثر موسیقی است..» به  خودویژگی و جلال ایده  و سبک باشکوه و خاص  موزیکال این اثر توجه شد:  در این سمفونی  « موضوع حمله»،  « نبرد»، « خاطرات  زندگی در صلح»  و « پیروزی  بزرگ» محسوس است.

اثر بزرگ موسیقی  خلق شده در کشوری  که به نظر می رسید  دچار شکست فوق العاده سنگین جنگی شده است، شنوندگان خارجی را متعجب کرد.  اما  اجرای این سمفونی در لنینگراد تحت محاصره  همه را تکان داد. ارکستری که نوازندگان  آن از طرف فرماندهی از جبهه ها فراخوانده شدند  توسط کارل الیاسبرگ رهبری شد.  این اجرا از اولین نت تا آخرین نت  توسط  عملیات نیروهای شوروی تحت عنوان « شکوال»  همراهی شد و تا وقتی موسیقی  فضای شهر را پر کرده بود حتی یک توپ  هم بر لنینگراد نیفتاد!  سمفونی شماره 7 شوستاکوویچ از طریق رادیو و بلندگوها  پخش  و در تمام خطوط جبهه  شنیده شد و  نیروهای آلمانی که شهر را محاصره کرده بودند نیز خواه ناخواه آن راشنیدند که همانا  در آن روز، 9 ماه  اوت سال 1942 میلادی  قصد داشتند رژه  پیروزی را در لنینگراد  برگزار کنند…

سمفونی شماره 7 شوستاکوویچ با وجود  تمام تراژیک بودن واقعیات  اولین پیک  موزیکال پیروزی بود… این  پدیده منحصربفردی در  تاریخ هنر  جهان بود:  هیچ چیز دیگری از نظر مقیاس و کیفیت  در هیچ یک از کشورها  در سالهای جنگ کبیر میهنی  رخ نداد که بتواند با خلق این اثر قابل مقایسه باشد…

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала