پس برای چه ایران باید به وین برگردد؟

وزیر امور خارجه روسیه: آمریکا در مذاکرات برجامی با ارائه ضمانت مبنی بر عدم خروج از این توافق، موافقت نمی‌کند.

اسپوتنیک - جناب آقای سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه اظهار داشته بود که آمریکا در مذاکرات برجامی با ارائه ضمانت مبنی بر عدم خروج از این توافق، موافقت نمی‌کند.

البته بنده هم در مقاله ای چند روز پیش به این ماجرا اشاره کردم.

ماجرایی که در واقع گره اصلی برجام و توافق هسته ای و مذاکرات وین می باشد.

با این شرایط یعنی عدم رفع تحریم ها و عدم وجود تضمین در قبال بد عهدی های آمریکا، کدام عقل سالم می تواند ایرانیها را قانع کند به گفتگو های وین برگردند و توافقی امضا کنند و آن را اجرا کنند؟

در حالی که، به استناد 14 گزارش سازمان بین المللی انرژی هسته ای، ایران همه تعهدات خود در برجام را انجام داده بود ایالات متحده بدون هیچ دلیلی و فقط به استناد بهانه های واهی از برجام خارج شد و نه فقط تحریم های خود را بر علیه ایران برگرداند بلکه شرایطی ایجاد کرد که عملا همه تحریم های سازمان ملل بر علیه ایران برگردد و در اجرای برجام سنگ اندازی کرد.

البته همراهی کشورهای اروپایی امضا کننده برجام با ایالات متحده در اعمال تحریم ها بر علیه ایران خود مهم ترین دلیل موفقیت آمریکا در تحمیل قوانین داخلی خود بر علیه جامعه بین المللی بوده و هست.

البته امروزه هم اروپایی ها تاوان همراهی با ایالات متحده را می دهند.

فراموش نکنید تنها دلیل امضای برجام توسط ایران و اجرای آن لغو تحریم ها بود، امری که اتفاق نیافتاد و پیش بینی نمی شود اتفاق افتد.

اعتیاد قانونگذاران و سیاست مداران آمریکایی به تحریم ها آنقدر زیاد شده که کمتر روزی می گذرد آنها تحریم هایی بر علیه دیگر کشورها وضع نکنند.

روزی که تحریمی را وضع نمی کنند انگار چیزی کم دارند.

به هر حال با توجه به اینکه ایرانیها دیگر یقین پیدا کرده اند آمریکایی ها هیچ جدیتی در اجرای تعهدات خود ندارند و فقط به دنبال بازی در آوردن هستند، بدیهی است که حاضر نباشند وقت خود را تلف کنند و در گفتگو هایی شرکت کنند که از پیش می دانند نتیجه ای برای آنها نخواهد داشت.

کلا بحث اضافه کردن بند های جدید به برجام و یا توافق مخصوصا بند هایی که با مسایل مرتبط با حاکمیت ملی ایران مرتبط است به کنار.

همین مطرح کردن چنین مسایلی به معنای آن است که کلا طرف مطرح کننده می خواهد گفتگو ها را هوا کند، چون هیچ کشور مقتدری در جهان حاضر نمی شود در باره مسایل حاکمیتی مرتبط با امنیت خود ویا منافع ملی اش در دیگر مناطق جهان با احد الناسی گفتگو یا مذاکره کند.

مگر اینکه کشوری شکست خورده مانند المان و ژاپن و... در جنگ جهانی دوم و یا ترکیه و آلمان و... در جنگ جهانی اول باشد.

معلوم نیست تصور پیروزی از کجا در ذهن آمریکایی ها نقش بسته، در حالی که ایران بیش از چهار دهه است با همه تحریمهای آنها مقابله کرده و نه فقط ضعیف تر نشده بلکه حتی قویتر هم شده.

اگر به برجام نگاهی بیاندازیم بیش از اینکه شرایط آن به نفع ایران باشد به نفع طرف های مقابل بود چون می توانستند اطمینان یابند که ایران هیچ وقت به بمب اتمی نمی رسد.

اگر هم آمریکا از برجام خارج نمی شد و تحریمها را رفع می کرد، شاید باز هم اهرم فشار تهدید به بازگرداندن تحریم ها ممکن بود ایرانی ها را بترساند.

اما با خروج ایالات متحده از برجام مهم ترین برگه ای که در اختیار این کشور در قبال ایران بود از دست رفت مخصوصا که ترامپ هر آنچه تحریم در چنته داشت اعمال کرد و ایرانی ها توانستند در مقابل همه این تحریم ها ایستادگی کنند.

در حال حاضر عملا این ایالات متحده است که در این مبارزه شکست خورده می باشد و اگر هدف این است که ایران به تسلیحات هسته ای نرسد قطعا باید تا دیر نشده ایران را متقاعد کند به برجام برگردد و آن را اجرا کند.

امروزه همه به خوبی می دانند که ایران فناوری کامل مورد نیاز برای ساخت تسلیحات هسته ای را در اختیار دارد، و آن پرونده هایی که اسرائیلی ها فکر می کردند از ترقوزآباد دزدیده اند عملا چیزی بوده که ایرانی ها خود می خواستند لو برود، نتانیاهو هم ابزار لو دادن این خبر بود.

بر اساس همان مستندات ایرانی ها همه اطلاعات و فناوری لازم برای ساخت بمب هسته ای را قبل از سال 2003 میلادی یعنی حدود بیست سال پیش به دست آورده بودند وحتی احتمال آن می رود که در حال حاضر ایرانی ها همه مواد مورد نیاز برای ساخت بمب هسته ای را تولید کرده باشند اما فعلا صلاح ندانند که بمب خود را نمایش دهند.

بسیاری از کشورهای تولید کننده بمب هسته ای مانند کره شمالی و هند و پاکستان هم همینجور بودند.

یعنی همه مواد و تجهیزات مورد نیاز برای تولید سلاح هسته ای را تامین کردند اما بمب را تولید نکردند، وقتی که آمریکایی ها موجودیت کره شمالی را تهدید کردند به یکباره کره ای ها بمب هسته ای خود را منفجر کردند تا طرف مقابل را متوجه کنند هر گونه تعرض به خاک کره شمالی می تواند منجر به جنگ هسته ای شود.

همچنین مشاهده می کنیم مثلا پاکستان سه هفته پس از اینکه هندوستان بمب هسته خود را آزمایش کرد بمب هسته ای خود را آزمایش کرد.

یعنی همه چیز آماده بود اما تصمیم سیاسی گرفته نشده بود.

همچنین باید توجه داشت که معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای تبعیض آمیز ترین معاهده در تاریخ بشریت به حساب می آید و بحث خروج از آن امروزه در ایران جدی شده، همه اش هم به دلیل فشارهای آمریکایی ها واروپایی ها بر علیه ایران.

این چه معاهده ای است که کشورهای امضا کننده آن را تحت فشار وتحریم قرار می دهد وهیچ چتر حمایتی برای آنها ایجاد نمی کند در حالی که کشورهایی که این معاهده را امضا نکرده اند (علی الخصوص اسرائیل) در حال گسترش تسلیحات هسته ای خود می باشند.

کشوری که تهدیدی بالقوه برای همه همسایگان خود به حساب می آید.

شاید برخی ندانند اما زمانی که ایرانی ها قبل از انقلاب معاهده ان پی تی (منع گسترش تسلیحات هسته ای) را امضا می کردند، نماینده ایران امضای این کشور را مشروط به خالی بودن خاورمیانه از تسلیحات هسته ای کرد و این جمله در کنار امضای ایران قید شده.

حال که خاورمیانه دیگر خالی از تسلیحات هسته نیست پس دیگر ایران هم الزامی برای اجرای ان پی تی ندارد و اگر هم تا به حال اجرا می کرده به دلیل بزرگمنشین آن بوده.

اروپایی ها مانند آمریکایی ها به خوبی می دانند اگر شرایط موجود ادامه یابد قطعا ایران روز به روز از تعهدات خود در توافق هسته ای می کاهد تا در نهایت اجرای آن کاملا متوقف گردد، و اگرهم بخواهند فشارهای بیشتری بر علیه ایران وارد کنند هیچ بعید نیست ایران قید همه چیز را بزند و از ان پی تی هم خارج شود و حتی دست به ساخت تسلیحات هسته ای بزند.

آنوقت دیگر میخواهند کار کنند؟

تحریم کنند، خوب الان که تحریم کرده اند؟

به قول خودشان شدید ترین تحریم ها در تاریخ بشریت.

وقتی هم ایران بمب هسته ای خود را تولید کرده باشد دیگر کسی جسارت تهدید به حمله نظامی بر علیه ایران نخواهد کرد، اگر جسارت می کردند قبل تر به کره شمالی حمله می کردند.

به هر حال به نظر می آید امروزه به نفع آمریکایی ها است که اینقدر در قبال ایرانی ها بازیگوشی به خرج ندهند و متوجه شوند در این ماجرا شکست خورده اند.

اگر واقعا دولت آمریکا به دنبال آن است که ایران سلاح هسته ای تولید نکند قطعا بهترین راه این است که تضمین های لازم را تقدیم ایران کند و با جدیت به سمت رفع تحریم ها از بالاسر ایران برود.

قطعا وقتی که تحریم ها رفع شود و برجام اجرا شود همه مطمئن خواهند شد که دیگر ایران حد اقل بمب هسته ای تولید نخواهد کرد و اگر هم به آن سمت برود ابزار لازم برای تهدید به تحریم توسط شورای امنیت در اختیارشان خواهد بود، ابزاری که پس از رفع تحریمها ممکن است بازدارنده باشد نه وقتی که تحریمها سر جایش است.

همچنین باید توجه داشته باشند که قوانین داخلی آمریکا به دیگر کشورها ربطی ندارد و اگر دولت آمریکا به دنبال عقد هر توافقنامه ای است باید تضمین های لازم را تقدیم کند که در آینده این توافق را ابطال نمی کند، وگر نه قطعا هر طرفی به دنبال آن خواهد بود که شرایطی برای خود ایجاد کند که اگر آمریکا دوباره بد عهدی کرد ضرر نکرده باشد.