چرا اسرائیل مجبور به تغییر موضع درباره توافق هسته ای شد؟

اسپوتنیک - در حالیکه برخی ناظران سیاسی از صحبت های آقای بنی گانتس وزیر جنگ اسرائیل، درباره بحث توافق هسته ای شوکه شده اند، ولی ناظران کهنه کار می دانستند که شرایط اسرائیل برای ادامه مخالفت با توافق هسته ای بسیار بد بود و اسرائیلی ها مجبور بودند و هستند که سیاست جدیدی را درباره توافق هسته ای اتخاذ کنند.

برعکس سیاست نتانیاهو که تلاش داشت با هر چیزی که با ایران مرتبط است مخالفت کند حتی اگر به نفع اسرائیل بود آقای نفتالی بنت نخست وزیر جدید اسرائیل، تلاش دارد سیاستی بسیار زیرکانه تر از نتانیاهو داشته باشد.

در اواخر دولت ترامپ دیگر نتانیاهو خود را حاکم مطلق آمریکا می دانست و ترامپ را دست نشانده خود چرا که همه کاره کاخ سفید، حد اقل در باره سیاست خارجی اسرائیل، داماد سرخانه ترامپ جرد کوشنر بود که خوب دست نشانده نتانیاهو و اسرائیل در آمریکا به حساب می آمد.

نتانیاهو از طریق جرد کوشنر حتی توانسته بود برخی رهبران کشورهای عربی را رسما مطیع خود کند (بسیاری از آنها قبلا هم مطیع اسرائیل بودند اما به صورت غیر علنی).

در این شرایط نتانیاهو به کمتر از حمله نظامی آمریکا و نابودی ایران بسنده نمی کرد و هیچ راهکار سیاسی ای را قبول نداشت.

البته بماند که نتانیاهو در اواخر دیگر در داخل اسرائیل هیچ محبوبیتی نداشت و به زور و با نیرنگ های مختلف تلاش می کرد که خود را در پست نخست وزیر نگه دارد و همین که متحد او، یعنی ترامپ سرنگون شد او نیز سرنگون شد. این هم نتیجه غره شدن نتانیاهو.

وقتی نفتالی بنت به قدرت رسید وی نیز تلاش داشت همان خط و مشی نتانیاهو در قبال توافق هسته ای را دنبال کند اما با مخالفت همه اعضای توافق هسته ای مواجه شد.

قطعا هم بنت و هم مقامات دیگر اسرائیلی در سفرهای خود به آمریکا و اروپا و روسیه و چین بحث مخالفت خود با توافق هسته ای را مطرح کردند ولی متوجه شدند که این مسیر به نا کجا آباد می رود و در نهایت همه دنبال آن هستند تا توافق هسته ای را مجددا احیا کنند.

آنها قطعا هم متوجه شده اند که ادامه این روند تفکر نتانیاهویی می تواند شرایط رابطه آنها با کشورهای ۱+۵ را شکر آب کند و به نفع آنها نیست که این مسیر را ادامه دهند.

به همین دلیل آنها روی این شرط بندی می کنند که شاید ایران حاضر نباشد توافق هسته ای را اجرا کند و یا به گفتگو های وین برگردد و در نهایت کلا توافق از بین برود.

اصرار آنها بر اینکه آنها با الحاق مفادی که موجب آن می شود تا در صورتی که ایران تعهدات خود در برجام را اجرا نکند همه کشورهای دیگر ۱+۵ در مقابل ایران بایستند، به این دلیل است که آنها می دانند در حال حاضر با توجه به حمایت شدید روسیه و چین از ایران امکان ایجاد هیچ گونه اجماع بین المللی علیه ایران در شورای امنیت وجود ندارد و حد اقل دولت فعلی آمریکا هیچ تمایلی به افزایش تنش با ایران ندارد.

لابی های اسرائیلی در آمریکا هم متوجه شده اند که دولت جدید آمریکا شدیدا به دنبال آن است که بار مشکلات خاورمیانه را زمین بگذارد و به دنبال مسایلی برود که عملا برای بقای آمریکا مهم است.

یعنی بر اساس دیدگاه واقع بین تیم جدید آمریکا، اول آمریکا باید به عنوان ابر قدرت باقی بماند و بعد به فکر کمک به دیگران باشد.

با توجه به این شرایط پیش بینی می شود که آمریکا دیر یا زود حضور خود در کل منطقه خاورمیانه را شدیدا کاهش دهد و آن رویای نتانیاهو و متحدین عرب او مبنی بر حمله آمریکا به ایران نقش بر آب شود و به همین دلیل هم فعلا هیات حاکمه اسرائیل به دنبال آن افتاده تا روی گزینه دیگر یعنی همراهی با آمریکا به جای مقابله با آن سرمایه گذاری کند.

بدیهی است در صورتی که ایران به مذاکرات هسته برگردد و احتمال بازگشت برجام و رفع تحریم ها از بالاسر ایران وجود داشته باشد، آنوقت اسرائیلی ها ممکن است دوباره موضع خود را تغییر دهند اما فعلا به نفعشان است که ساز ناسازگاری با ۱+۵ را نزنند.