نماد نامردی سیاسی در اقتصاد ایران

اسپوتنیک - اینکه تحریم ها روی اقتصاد ایران تاثیر گذاشته اند امری غیر قابل انکار می باشد اما اینکه زندگی مردم در ایران بند تحریم ها باشد، مقداری سوال بر انگیز است.

ایران جزو معدود کشورهای جهان به حساب می آید که حتی اگر کل ارتباط این کشور با جهان قطع شود و نه چیزی صادر شود نه چیزی وارد شود باز هم ایرانی ها نباید مشکلی در تامین حد اقل های مورد نیاز برای زندگی خود را داشته باشند.

بنده اینجا درباره ماشین های آنچنانی و یا هواپیماها و لوازم لاکچری که بودن نبودنشان تاثیری در بقای انسان ها ندارد بحث نمی کنم، بر اساس مطالعات علمی که هم در ایران و هم در کشورهای اروپایی و آمریکا انجام شده فقط چهار کشور در جهان وجوددارند که از چنین نعمتی برخوردار هستند (عدم نیاز به هیچ کالایی از خارج برای بقا) و یکی از آنها ایران است.

فقط برای آنهایی که ممکن است سوال در ذهنشان ایجاد شود بقیه این کشورها ایالات متحده آمریکا، برزیل و مصر کبیر (شامل مصر و سودان و اثیوپی) هستند.

مصر کبیر آنقدر می تواند غله و مواد غذایی تولید کند که نه فقط خود بلکه کل کشورهای آفریقایی و غرب آسیا را تامین کند اما امروزه می بینیم به دلیل کارهایی که استعمار انجام داده وضعیت مردم مصر بزرگ در چه شرایطی است.

به هر حال خداوند به ایرانی ها سرزمینی را عطا کرده که از هر جای آن نعمت های سرشاری نصیب مردم ایران کرده و اگر مدیریت صحیح از آن ایرانی ها شود ایران نه فقط می تواند نیاز خود را از نظر مواد غذایی و نیازهای اولیه حیات انسان ها تامین کند بلکه می تواند حتی نیاز دیگر کشورهای منطقه را نیز تامین کند.

ایران کشوری است که سرتاسر سال همه فصل ها را دارد و ایرانی ها هر چه محصول بخواهند در سرتاسر سال می توانند برداشت کنند.

شما توجه داشته باشید که علیرغم همه تحریم هایی که امروزه ایران با آن مواجه است هنوز ایران توان صادرات کالا به کشورهای همجوار را دارد و هنوز این ایران است که از آنها طلبکار می باشد و شرایط زندگی در ایران به حد مردم کره شمالی و یا ونزولا کشیده نشده.

متاسفانه برخی برای محقق کردن منافع و یا سیاست های فکری خود حاضر می باشند که همه چیز مملکت را قربانی کنند و امروزه می بینیم کار به جایی رسیده که حتی این افراد حاضر می باشند با زندگی مردم بازی کنند.

اینکه به یکباره دولت عوض شده و ده ها ملیون دوز واکسن وارد کشور شده و سرعت واکسن زدن به حدود دو ملیون دوز واکسن رسیده خود می تواند نمونه ای از یک مدیریت کار آمد در مقابل یک مدیریت نا کار آمد باشد.

آیا تحریم ها برداشته شده تا این همه واکسن وارد کشور شود؟

چطور الان می شود قبلا نمی شد؟

یا اینکه برخی برای اینکه مردم و نظام را عاصی کنند و وادار کنند به خواسته آنها تمکین کنند تحریم ها را بهانه کرده بودند تا کار نکنند و یا اینکه واکسن وارد نکنند، حتی اگر به قیمت جان تعدادی از مردم باشد.

اصلا واکسن را بی خیال.

سیمان را ببنید چگونه قیمت آن برگشت یا اینکه این روزها می بینید نه برق قطع می شود نه آب نه ...

آیا اینها هم به تحریم ها مربوط بوده؟

همین روز گذشته پس از توافق شفاهی میان مدیر کل آژانس بین المللی انرژی هسته ای و رئیس سازمان انرژی هسته ای ایران به یکباره قیمت دلار چیزی حدود هشتصد تومان در یک روز سقوط کرد، یعنی ارزی پول ملی چیزی حدود 0.3 درصد در یک روز بالا رفت.

البته پیش بینی می شود تا چند روز دیگر سقوط آزاد قیمت ارز شدید تر شود و امروز ظاهرا بانک مرکزی برای کنترل شتاب سقوط قیمت ارز (که به همان نسبت شتاب بالا رفتن آن می تواند بر اقتصاد ضرر وارد کند)، مجبور شده وارد بازار شود.

این ماجرا نشان می دهد که یک حباب بزرگ در قیمت ارز در مقایسه با شرایط اقتصادی ایران وجود دارد که این حباب فقط با پالس های سیاسی خالی می شود و نه با تحرک های اقتصادی.

و خود ثابت می کند که این حباب به دلیل مسایل سیاسی ایجاد شده.

قطعا هم این شرایط ربطی به خارج ایران ندارد بلکه برخی درون ایران هستند که از نظر مالی و اقتصادی هم در حد خود دولت قدرتمند می باشند و برای اینکه خواسته و اهداف آنها محقق شود با بازار ارز بازی می کنند تا با فشار اقتصادی دولت را وادار کنند به خواسته آنها تمکین کند.

اقتصاد ایران می تواند با تحریم ها مقابله کند اما با نامردی های سیاست مداران داخلی بعید است بتواند کند و بدیهی است که اینجا دستگاه های حکومتی باید تلاش کنند که به ماجرا ورود کنند.

چند ماه پیش بازار تهران رفته بودم برخی بازاری ها می گفتند که قیمت ها "ترمز بریده" و به سرعت در حال افزایش است، امروز همان ها اظهار می داشتند داشتند که رویکرد دولت جدید موجب آن شده که همه چیز در بازار "معکوس بکشد".

از آنها سوال کردم مگر دولت جدید چه کار کرده؟

آیا درآمد آنچنانی جدیدی کسب کرده؟

آیا تحریم ها برداشته شده؟

تقریبا همه متفق القول بودند که نه، هیچ کدام از موارد بالا اتفاق نیافتاده، اما همین که رئیس جمهوری ای سر کار آمده که صبح جمعه به محروم ترین مناطق کشور سرک می کشد تا ببیند در مملکت چه خبر است و فردی نیست که صبح جمعه بیدار شود به یکباره بشنود مملکت کل فیکن شده، خود کافی است تا همه سرشان به حساب آید.

ابراهیمی آمده که بت های نامردهای سیاسی را یکی یکی می شکند.