چرا آمریکا سعی دارد "قلب" آسیا را کنترل کند؟

احتمال می رود که یکی از اهداف خروج آمریکا از افغانستان تلاش واشنگتن برای دخالت در اجرای پروژه یک کمربند و یک جاده چین بود.

اسپوتنیک به نقل ازخبرگزاری "نون بوست" مصر می نویسد: با خروج ایالات متحده ، افغانستان بار دیگر در تاریکی فرو می رود و این امر نمی تواند چین را با توجه به منافع خود در این کشور نگران نکند. اما بعید است که چین مرتکب اشتباهاتی مشابه ایالات متحده و اتحاد شوروی شود. هدف چین در افغانستان توسعه پروژه یک کمربند و یک جاده (که جاده ابریشم جدید نیز نامیده می شود) است.

جاده بزرگ ابریشم یک شبکه تاریخی از مسیرهای زمینی و دریایی بین چین و اروپا برای تجارت ابریشم ، ادویه و عطر است. نام این راه از تجارت سودآور ابریشم که با دودمان هان در چین (207 قبل از میلاد - 220 م.) آغاز شد ، گرفته شده است. جاده بزرگ ابریشم نه تنها برای تجارت خدمت می کرد: به لطف آن ، دانش ، ادیان ، اختراعات (کاغذ ، باروت) و همچنین بیماری هایی مانند طاعون در سراسر جهان گسترش یافت.

امروزه "جاده ابریشم" جدید (نام کنونی آن - "یک کمربند ، یک جاده") بیش از 65 کشور را به هم متصل می کند. بخش زمینی آن از پایتخت چین تا اروپا امتداد دارد و از آسیای مرکزی ، ترکیه و روسیه می گذرد. در یک زمان، چین در حال ایجاد یک کریدور دریایی بین قاره ای است که از چین شروع می شود و از طریق ویتنام ، مالزی ، هند ، سریلانکا و کنیا عبور می کند و سرانجام به یونان و ایتالیا می رسد. "یک کمربند ، یک جاده"  به چین برتری نظامی ، سیاسی و اقتصادی در سطح جهانی خواهد داد.

افغانستان برای این پروژه چه خطری دارد؟

طالبان متعهد شد که به شبه نظامیانی که می توانند چین را در آینده تهدید کنند ، پناه ندهند ، اما موج حملات اخیر به پرسنل و پروژه های چینی در پاکستان نگران کننده است. حتی اگر طالبان (ممنوع در روسیه) به قول خود به چین عمل کند (با توجه به سابقه جنبش این کار  بعید است) ، بدون شک پیروزی سریع آنها الهام بخش دیگر گروه های اسلام گرای رادیکال از جمله دارای دشمنی با پکن خواهد بود. بنابراین ، چین تصمیم گرفت از طالبان حمایت کرده و سعی کند آنها را تحت فشار خود قرار دهد.

تلاش های آمریکا برای خنثی سازی جاده ابریشم جدید

اهمیت افغانستان برای پروژه چینی به این دلیل است که این طرح کوتاه ترین مسیر بین آسیای مرکزی و جنوبی و همچنین چین و خاورمیانه است. خروج ایالات متحده از افغانستان و تصرف ناگهانی پایتخت توسط طالبان باعث بروز فرضیه ای در مورد قصد واشنگتن برای جلوگیری از توسعه پروژه یک کمربند و  یک جاده شد.

به گفته کارشناسان ، ابتکار چین منافع اقتصادی و سیاسی ایالات متحده را به چالش می کشد و مشکل تغییرات آب و هوا را تشدید می کند. در نتیجه ، تلاش آمریکایی ها برای کنترل "قلب" آسیای مرکزی به منظور جلوگیری از اجرای این پروژه متوقف نمی شود.

استراتژی واشنگتن در این راستا حمایت از جدایی طلبان اویغورها در منطقه سین کیانگ در غرب چین است که می خواهند دولت خود را ایجاد کنند - ترکستان شرقی ، و تمایل بلوچستان به استقلال.

بندر گوادر در بلوچستان یک نقطه مهم برای ابتکار یک کمربند و یک جاده است. این نقطه مقصد نهایی کریدور اقتصادی چین و پاکستان برای تحویل انرژی و کالا از چین به دریای عرب است. و این فرصتی است برای تجارت با خاورمیانه ، آفریقا و سایر مناطق ، با دور زدن جنوب شرقی آسیا.

در همین حال ، از سال 2012 ، ایالات متحده از مردم بلوچستان در پاکستان ، افغانستان و ایران در حق تعیین سرنوشت خود حمایت کرده است.

سیاست چین در جهت حفاظت از جاده ابریشم جدید

اولین یادداشت تفاهم در مورد یک  کمربند و یک جاده بین افغانستان و چین در سال 2016 امضا شد. با این حال ، تنها تعداد کمی از پروژه های مشترک اجرا شده است.

هنگامی که طالبان پایتخت افغانستان را در 15 اوت تصرف کردند، چین تصمیم گرفت سفارتخانه را نبندد و آمادگی خود را برای برقراری روابط دوستانه با طالبان اعلام کرد. چین به اصل عدم دخالت در امور داخلی سایر کشورها پایبند است. در افغانستان، چین سه هدف اصلی دارد: یک - جلوگیری از تشدید درگیری ها و جنگ داخلی گسترده؛ دو- مساعدت به مذاکرات بین افغانی و سه - مهار فعالیتهای تروریستی.

در این رابطه پکن توسعه روابط با روسیه ، ایران و پاکستان را درنظر دارد.

طالبان و چین جاده ابریشم را به مسیر تانک ترجیح می دهند   

در اواخر ماه ژوئیه ، وانگ یی وزیر امور خارجه با مقامات طالبان در تیانجین دیدار کرد. رهبران طالبان با عدم حمایت از جدایی طلبان اویغور موافقت کردند. در این دیدار ملا عبدالغنی برادر گفت: "طالبان افغانستان به هیچ نیرویی اجازه نمی دهد از خاک افغانستان برای انجام اقدامات خصمانه با چین استفاده کند." علاوه بر این ، وی از چین خواست تا در روند برقراری صلح در افغانستان فعالانه مشارکت داشته باشد و نقش برجسته ای در بازسازی و توسعه اقتصادی این کشور ایفا کند. وانگ یی در پاسخ به مشروعیت این جنبش اذعان کرد و گفت: "طالبان یک نیروی نظامی-سیاسی کلیدی در افغانستان هستند که در روند برقراری صلح در این کشور نقش مهمی ایفا خواهند کرد."

چین در حال حاضر واقعا برنده است. و به لطف استراتژی رهبری خردمندانه ای که بر دو ستون استوار است ، توانست چنین شود. اول ، مداخلات غیر نظامی در خارج وجود دارد. دوم ، همکاری اقتصادی برای توسعه. به عبارت دیگر ، پکن جاده ابریشم را به جاده تانک ترجیح می دهد.

بر اساس مطالعات زمین شناسی ، ذخایر خاکهای کمیاب و مواد معدنی در افغانستان 3 تریلیون دلار برآورد شده است: 60 میلیون تن مس ، 2.2 میلیارد تن سنگ آهن ، 1.4 میلیون تن عناصر خاکی کمیاب (لانتانیوم ، سریم ، نئودیمیوم) ، طلا ، نقره ، روی ، جیوه و لیتیوم.

چین باهوش است. از پشتون ها در دو طرف مرز بین افغانستان و پاکستان استفاده می کند، زیرا پاکستان از پیش از نظر اقتصادی تا حد زیادی با چین ادغام شده است. پکن همچنین به دنبال سرمایه گذاری برای دسترسی به منابع طبیعی بکر است.

واضح می شود که چین بیش از سایر بازیگران علاقمند به توسعه روابط تجاری با این منطقه است. و مطمئناً پکن سعی خواهد کرد از سرمایه گذاری ها و امکانات زیرساختی بزرگ خود محافظت کند.