مدرک گرایی فرنگی با ایران چه کرده؟

با شروع مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری در ایران، بازار اتهام زنی‌ها و حمله کاندیداها به یکدیگر به عناوین مختلف بار دیگر داغ شده است.

اسپوتنیک - زمانی در ساختار ایران ارباب رعیتی حکم فرما بود و خوب بخش بزرگی از مردم که رعیت بودند در جامعه احساس حقارت می کردند.

در دوره‌ای که مصادف با اواخر دوره قاجار بود برخی از فرزندان این رعیت‌ها موفق شدند در کنار فرزندان اربابان به خارج بروند وتحصیل کنند و به کشور برگردند.

در آن زمان عبارت فرنگ برای خارج استفاده می شد که مخفف FRANC یا همان فرانسه بود اما در میان عوام مردم مقصود همان فرهنگ بود.

یعنی در میان عوام جا افتاده بود که فرهنگ فقط در فرنگ وجود دارد و داخل کشور همه بی فرهنگ هستند.

بسیاری از فرزندان آن رعیت ها هم وقتی از خارج بر می گشتند تصور می کردند حال که به فرنگ رفته اند و چهار کلاس سواد بیشتر از دیگران دارند پس باید اعتبار بیشتری داشته باشند و به همین دلیل هم جامعه ای در ایران تشکیل شد که عموما جامعه فرنگ رفته ها به حساب می آمد.

البته متاسفانه برخی کشورهایی که با ایرانی ها دشمن بودند هم تلاش می کردند با اعطای مدارک بی ارزش صوری به برخی افراد آنها را وابسته به مدارک خود کنند و بالطبع چون این افراد سوادی نداشتند فایده ای برای کشور خود نداشته باشند وهمیشه در ترس و واهمه باشند مبادا در قبال خواسته های کشور غریبه دست از پا خطا کنند و معایب مدارکشان لو برود.

کار به جایی رسید که این فرنگ رفته ها فرهنگ خود را فراموش کردند و به دنبال فرهنگ دیگر کشورها بودند و متاسفانه حتی تا به حال هم هستند.

بر عکس بسیاری از کشورها که جوانانشان سعی می کنند فرهنگ خود را به دیگر کشورها منتقل کنند، جوانان ایرانی تحت تاثیر فرهنگ دیگر کشورها قرار می گرفتند و می گیرند و تلاش می کنند آن فرهنگ را به ایران منتقل کنند.

حتی برخی هم به فرهنگ آن کشورها تحزب باندی پیدا می کنند.

مثلا می بینیم آنهایی که به آمریکا می روند می شوند باند آمریکایی ها و یا نیویورکی ها و آنهایی که به انگلیس می روند می شوند باند انگلیسی و آنهایی که به هند می روند می شوند باند هندی و ...

همه اینها به کنار، اما نکته قابل تامل در این است که بیش از اینکه این افراد نتیجه تحصیلات خود را به کشور منتقل کنند فخر و افاده های خود را منتقل می کنند، و امروزه شرایطی در مملکت ایجاد کرده اند که بیش از اینکه عملکرد افراد مهم باشد مدرک تحصیلی شان مهم باشد.

امری که در بسیاری از کشورهای جهان امروزه منسوخ شده.

ثروتمند ترین وموفق ترین و کارآمد ترین افراد شخصیت های جهان امروزه حتی مدرک دانشگاهی ندارند یا دانشگاه خود را نا تمام گذاشته اند.

حتی اگر به تاریخ هم نگاه کنید بزرگترین بزرگان تاریخ بشریت تحصیلات آکادمیک نداشتند.

حال بسیار جالب است که یکی از کاندیداهای انتخابات ایران می آید و به جای اینکه پاسخ سوال مجری در مناظرات را بدهد بحث تحصیلات آکادمیک کاندیدای دیگری را مطرح می کند.

البته همه می دانند که طبق دستور العمل شورای نگهبان همه کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری باید حد اقل مدرک معادل فوق لیسانس به بالا را داشته باشند، که البته من شخصا باور دارم حتی همین هم درست نیست، چون مردم مدیر و مدبر کار بلد می خواهند نه کسی که رفته فقط یک مدرک تحصیلی گرفته و سابقه اش نشان داده که هیچ کارآمدی ای در هیچ کاری نداشته.

ولی نفس چنین اظهار نظری (تلاش برای به چالش کشیدن طرف مقابل از طریق مدرک تحصیلی) خود نشان از افلاس فکری مدعی می باشد.

به جای اینکه با حجت علمی درباره حل مشکلات مملکت بخواهند بحث کنند با ریاکاری و زبان زورخانه ای می خواهند خود را جا بیاندازند، معلوم نیست اگر روزی رئیس جمهوری شوند مملکت را می خواهند چگونه بچرخانند.

بزرگترین ویژگی سید محمد خاتمی که برخی تلاش می کنند از نام او برای بالا رفتن از پله های ترقی بهره ببرند این بود که هیچوقت تلاش نکرد از زبان زورخانه ای برای صحبت کردن با دیگران بهره ببرد.

مگر پیامبر اسلام حتی سواد خواندن و نوشتن داشت؟

مگر کوروش کبیر مدرسه رفته بود تا اولین منشور حقوق بشر را تدوین کند؟

مگر تحصیلات ملاک حکمرانی بزرگترین حکمرانان در تاریخ ایران و تاریخ بشریت بود؟

به تاریخ نگاه کنید چند نفر از بزرگترین شخصیت های تاریخ ایران و یا تاریخ بشریت مدرک آکادمیک و دانشگاهی داشتند و دارند.

آنهایی که توانستند چه ایران چه کشور خود را به اوج موفقیت و سربلندی برسانند.

من چندین دهه ریاست انجمن های مختلف صنفی موسسات آموزشی وابسته به سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور را عهده دار بودم و به گواه همه همکاران می توانم بگویم کارآمد ترین رئیس این سازمان مرحوم علی کردان بود، فردی که به دلیل بحث مدرک تحصیلی اش برکنار شد اما من مدیری به کارآمدی وی در این سازمان ندیده بودم، خدا رحمت اش کند.

سالها ما تلاش کردیم به همه بفهمانیم که اگر می خواهید مملکت پیشرفت کند و نیروی کارآمد و کاربلد داشته باشید باید اجازه دهید که از افراد کاربلد برای آموزش جوانان استفاده کنیم، تحصیلات در این زمینه مهم نیست، تجربه مهم است.

بنده کاملا موافق هستم که حاضر نخواهم بود بچه های خود را سوار اتوبوسی کنم که راننده آن رانندگی بلد نباشد، اما به خوبی می دانم که داشتن گواهینامه رانندگی به تنهایی ارزش ندارد بلکه تجربه و توانمندی رانندگی طرف مهم است، چه رسد به اینکه بخواهم مملکت خود را به فردی به صرف داشتن یک مدرک تحصیلی که معلوم نیست با تحصیلات آن را به دست آورده یا با ... بسپارم.

برخی برای گرفتن یک مدرک تحصیلی به در و دیوار می زنند تا از هرجای جهان شده یک کاغذ پاره به دست آورند، وبسیاری از مردم متوجه نیستند که بسیاری از آنهایی که میروند خارج کشور برای تحصیل افرادی هستند که در کنکور داخل کشور نتوانسته اند نتیجه بگیرند می روند دیگر کشورها تا فقط مدرک بگیرند، البته اگر بروند دیگر کشورها تحصیل کنند، چون برخی اصلا تحصیل نمی کنند و مدرک می گیرند.

جناب آیت الله رئیسی به درستی در صحبت های خود در مناظرات انتخاباتی به نکته بسیار بسیار مهمی اشاره کردند.

مشکل مملکت فسادی است که در دستگاه های اجرایی وجود دارد و اگر منبع این فساد خشک نشود هیچ مشکلی در مملکت حل نمی شود.

امروزه ایران نیاز به افرادی ندارد که فقط یک مدرک تحصیلی به خود آویزان کرده اند و همه جا می روند پز آن را می دهند، ایران به افرادی نیاز دارد که کار بلد و پاکدست هستند تا کشور را بسازند.

امروزه ایران به بت شکن هایی نیاز دارد که بروند و همه بت ها و اصنام را بشکنند و تجربه عملی شان ثابت کرده باشه که توان عملی برای قلع وقمع همه فاسدین را دارند.

مشکل مملکت ما فقط با قطع سر مارهای فساد در دستگاه های اجرایی حل می شود.

البته به نظر می رسد مردم هم گوششان از این حرف ها پر است و خودشان متوجه هستند که چه به چه است و آنهایی که با سخن پراکنی و تهمت زنی وحرفهای صد من یک غاز توانستند به قدرت برسند چه بلایی سر مردم آورنده اند.