بسیاری از رسانه های مخالف ایران و ترکیه و حتی کشورها تصور کردند که این سوء تفاهم ممکن است موجب آن شود که روابط ایران و ترکیه تیره گردد.
سوء تفاهم میان خواهر و برادر و برادر و برادر و خواهر و خواهر پیش می آید اما این بدین معنا نیست که آنها اصل اخوت را میان همدیگر فراموش کنند.
به همین ترتیب درست است که در برخی موارد ممکن است میان ایرانی ها و ترک ها اختلافاتی بر سر مسایل منطقه ای رخ دهد اما این بدین معنا نیست که ایرانی ها و ترک ها با هم دشمن هستند.
اینکه آمریکا بخواهد علیه ملت ترکیه تحریم های ظالمانه اعمال کند به هیچ وجه از طرف ملت ایران که با تحریم های ظالمانه آمریکا مواجه هستند، قابل قبول نیست و همانگونه که آقای ظریف در توئیت خود اظهار داشته اند این تحریم ها به شدت از طرف هم دولت ایران و هم ملت ایران محکوم است.
شاید برخی به یاد نداشته باشند ویا اطلاع نداشته باشند که علیرغم همه اختلافاتی که بر سر ماجرای سوریه میان ایران و ترکیه رخ داد زمانی که طرفداران آقای گولن با حمایت آمریکا و برخی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس توطئه کودتا علیه آقای اردوغان را چیده بودند اولین کشوری که کنار ترکیه و رئیس جمهوری منتخب آن توسط مردم ایستاد ایران و ایرانی ها بودند.
چون ملاک ایرانی ها خواست مردم کشورها است و نه خواست ابرقدرت ها.
در حالی که آمریکایی ها همیشه تلاش کرده اند با قلدری خواسته خود را بر ملت های منطقه تحمیل کنند ایرانی ها با حمایت از خواست ملت های منطقه جای خود را در قلب آنها باز کرده اند.
هماهنگونه که قبلا ملت ترکیه در کنار ملت ایران علیه تحریم های ظالمانه آمریکا ایستاد، ملت ایران هم امروزه در کنار ملت ترکیه علیه تحریم های ظالمانه آمریکا می ایستد.
همین ماجرای تحریم ترکیه شاید زنگ خطری برای بسیاری از کشورهای دیگر باشد تا متوجه شوند زورگویی سیاستمداران و لابی های قدرت آمریکا فقط مربوط به مخالفان آمریکا نیست بلکه حتی شامل متحدین آن نیز می باشد.
اینکه آمریکایی ها بخواهند ترکیه را به دلیل خرید تسلیحات مورد نیاز خود از روسیه و یا هر کشور دیگری تحریم کنند یک رفتار کاملا غیر منطقی و قلدرمعابانه به حساب می آید که باید توسط کل جامعه جهانی محکوم گردد.
نه ایالات متحده و نه هیچ کشور دیگری حق دارد در جامعه جهانی کشورهای دیگر را وادار کند نیاز های خود را از کجا بخرند و از کجا نخرند.
به هر حال ترکیه تشخیص داده که برای تامین امنیت خود نیاز به تنوع در سامانه های دفاعی خود دارد و این نیاز را تلاش کرده پوشش دهد.
ترک ها تجربه شاه ایران را دیده اند، شاهی که بزرگترین متحد و مطیع آمریکا به حساب می آمد و تمام تسلیحات ارتش اش توسط آمریکا و کشورهای غربی تامین می شد.
به دلیل همین وابستگی تسلیحاتی به غرب ایران هیچ وقت تسلیحاتی که بتواند موازنه قوا در منطقه را تغییر دهد در اختیارنداشت و همیشه آنها تسلیحاتی در اختیار ایران قرار می دادند که فقط توازن قوا حفظ شود.
به عنوان مثال علیرغم تلاش های شاه ایران برای خرید موشک های میان برد و دور برد و یا سامانه های دفاعی زمین به هوای پیشرفته مستشاران آمریکایی همیشه با شاه مخالفت می کردند و اظهار می داشتند که با در اختیار داشتن پیشرفته ترین جنگنده و بمب افکن های جهان ایران نیاز به چنین تسلیحاتی ندارد (اقتباس از خاطرات امیر اسد الله علم).
در زمان جنگ عراق علیه ایران هم مشاهده کردیم همه هواپیماهای آمریکایی به دلیل نبود قطعات یدکی بلا استفاده روی زمین مانده بود و نیروی هوایی عراق صاحب اختیار فضای جنگ بود.
ایرانی ها هم حتی سامانه های دفاعی لازم برای حمایت از مردم بی دفاع خود را نداشتند.
همچنین عراقی ها موشک های میان برد و دوربردی را در اختیار داشتند که شهرهای مختلف ایران را هدف قرار می داد در حالی که ایرانی ها دورتر از بصره را نمی توانستند هدف قرار دهند.
این سیاست آمریکا علیه ترکیه کاملا شبیه سیاست آمریکا علیه ایران قبل از انقلاب است و هیچ بعید نیست آمریکایی ها نقشه های پنهانی شومی را علیه ترکیه داشته باشند و بر اساس آن نخواهند ترکیه از وابستگی به تسلیحات آنها خارج شود.
