طبیعت بسته خزر باعث شده تا این دریاچه پذیرای جانوران و گیاهان منحصر به فردی باشد اما در عین حال موجب شده تا در مقابل آلودگی های کشاورزی، صنعتی و نفتی بسیار آسیب پذیر باشد، با ورود سالیانه ۱۲۲ هزار و ۳۵۰ تن آلودگی از کشور های حاشیه ی دریای خزر به ویژه آلودگی ناشی از عملیات اکتشاف و استخراج نفت، محیط این دریا آلوده شده و گونه های زیستی این دریا در معرض خطر جدی قرار گرفته است.
دکتر سمیه رفیعی نماینده مجلس شورای اسلامی و رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس در رابطه با آلودگی های موجود در دریای خزر به خبرنگار اسپوتنیک در تهران گفت:
در بحث کلیت دریای خزر ما کنوانسیون تهران را داریم و همه کشور های حاشیه دریای خزر عضو این کنوانسیون هستند و معاهدات آن را امضا کردند؛ ۴ پروتکل در این کنوانسیون وجود دارد که یکی از مهمترین آنها بحث آلودگی دریای خزر است که هر ۵ کشور تقریبا تمام آن پروتکل ها را نیز امضا کردند.
یکی از پروتکلهایی که اکنون ما آنرا در مجلس در دستور کار دادیم پروتکل تنوع زیستی است و در حال بررسی آن هستیم مجلس نمی‌تواند در محتوای پروتکل ها و کمیسیون ها به طور اختصاصی ورود کند یا باید آنها را رد کند یا آنها را بپذیرد نظر شخصی من به عنوان رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی در موافقت با پروتکل تنوع زیستی است و فکر می کنم بقیه نمایندگان با آن مخالفت خاصی نداشته باشند چرا که تمام بررسی های کارشناسی نیز بر این مبنا است.
وی در ادامه افزود:
آلودگی دریای خزر اکنون یکی از مهم ترین چالش های این دریاچه است، هر کشوری نیز بر اساس جغرافیا و منطقه خود بر این آلودگی ها می افزاید باید برای آن تصمیمی طبق رژیم حقوق دریای خزر اتخاذ شود و حتماً باید تمام کشور ها به عدم آلودگی ورودی نسبت به دریای خزر متعهد شوند، قطعاً این همکاری باید چند جانبه باشد.
خانم دکتر سمیه رفیعی در رابطه با مقر کنوانسیون تهران به عنوان تنها معاهده محیط زیستی ۵ کشور حاشیه ی دریای خزر بیان کرد:
یکی دیگر از نکاتی که من به عنوان رئیس فراکسیون محیط زیست آن را پیگیری کردم موضوع مقر کنوانسیون تهران بود که در ژنو است اما دقیقا به منطقه باز می‌گردد و مشخصاً کار در دریای خزر را به عهده دارد، مکاتباتی با وزارت امور خارجه انجام دادیم تا مقر کنوانسیون تهران به یکی از کشور های منطقه بازگردد چرا که از زمانی که این مقر به ژنو رفته اتفاق خاصی از جمله نشست های کارشناسی رخ نداده آخرین بار که نشست های کارشناسی انجام شده مربوط به زمانی است که دو دوره مقر این کنوانسیون در کشور ارمنستان بوده، این مقر در هر کدام از کشورهای منطقه واقع شود بهتر از وجود آن در ژنو است نظر شخصی من با توجه به اسم این کنوانسیون، بر ایران است.
