اسپوتنیک به نقل از پراجکت سیندیکیت آمریکا می نویسد: هیچ شهری از بین کلان شهرها از تاثیر فوق العاده ناهموار کرونا بر روی گروه های مختلف جمعیت فرار نکرده است. هنگامی که نیویورک کانون جهانی بیماری همه گیر بود، میزان آلودگی منهتن تقریباً 925 بر 100 هزار نفر بود و در کوئینز، حومه شهر این شاخص 4125 بود. دلیل آن ساده است: ثروتمندان نیویورک می توانند به طیف گسترده ای از خدمات پزشکی دسترسی پیدا کنند و از راه دور در دفاتری واقع در ساختمان های بزرگ و چند طبقه کار کنند.
منهتن و کوئینز کمتر از 25 دقیقه با مترو فاصله دارند، اما تفاوت در درآمد متوسط سالانه خیره کننده - 78000 دلار است و اختلاف طول زندگی برای ساکنان این مناطق نیویورک می تواند تا ده سال باشد. نابرابری های مشابه در درآمد، مراقبت های بهداشتی ، آموزشی و سایر شاخص های رفاه در بیشتر کلان شهرهای جهان وجود دارد. کووید-19 این شکاف را بیشتر گسترش می دهد.
در سراسر جهان، عامل اصلی خطر ابتلا به عفونت، جغرافیای فیزیکی نیست، بلکه شاخص های اقتصادی-اجتماعی است. حساب شده است که بیش از نیمی از هفت میلیون فقیرنشین بمبئی هم اینک به ویروس کرونا آلوده شده اند. جای تعجب نیست که در آفریقای جنوبی، که پنج میلیون خانوار فاقد یخچال هستند، کمتر از 46٪ به توالت فرنگی در خانه های خود دسترسی دارند و یک سوم توالت مشترک با خانواده های دیگر دارند. به این خاطر علیرغم اقدامات جدی مقامات برای مانع از کرونا موارد جدید عفونت به شدت بالا رفته است.
بیماری همه گیر کووید- 19 به ویژه برای افراد شاغل در اقتصاد غیررسمی خطرناک است، جایی که بیشتر مشاغل کم درآمد هستند و کار از راه دور قابل انجام نیست. در حالی که 47٪ از فارغ التحصیلان دانشگاه در ایالات متحده در ماه ژوئیه می توانستند از راه دور کار کنند، تنها 4٪ از کسانی که دوره دبیرستان را به پایان نرسانده اند توانستند این کار را انجام دهند. اینها آمارهای آمریکا است. به عنوان مثال ، در داکا (بنگلادش) بیش از 80٪ کارگران به بخش غیررسمی وابسته هستند. سازمان بین المللی توسعه BRAC گزارش داد كه 62 درصد كل درآمد حاصل از دستمزد روزانه عملاً در ماه ژوئن ناپدید شد.
می توان نتیجه ناامیدکننده ای گرفت که کووید- 19 نابرابری را چه در داخل و چه در بین شهرها و کشورها تشدید می کند. کلان شهرها بیشترین هزینه های انسانی و اقتصادی همه گیری را متحمل می شوند. این نگرانی وجود دارد که آیا آنها به عنوان قطب مرکزی اقتصاد جهانی دوام خواهند آورد یا خیر.
برخی از بخشهای برجسته اقتصاد انعطاف پذیری چشمگیری از خود نشان داده اند. در حال حاضر روشن است که برندگان در بحران فعلی، غول های فناوری خواهند بود. روزی که از کاهش 32.9 درصدی رشد اقتصادی ایالات متحده (31 ژوئیه) اعلام شد، آمازون خبر داد که در طول سه ماهه 5.2 میلیارد دلار سود کسب کرد و رشد فروش 40٪ نسبت به سال قبل داشت. گوگل، اپل و فیس بوک طبق داده های City-Bank ، می توانند تقریباً 80٪ خدمات مالی را از راه دور انجام دهند.
با این وجود، حتی اگر واکسن ضد کووید- 19 از اوایل سال 2021 تعمیم شود، این کار شهرهای بزرگ را از مشکلات نجات نخواهد داد. اگر مردم به کار از راه دور ادامه دهند، شهرها بسیاری از ساختمان های اداری را از دست می دهند و درآمد شهرها می تواند یک به سوم کاهش یابد. این امر کارایی شهرداری را تضعیف می کند. خروج کارکنان پردرامد از دفاتر شهری عواقب خطرناکی برای سایر شهرنشینان شاغل نیز در پی خواهد داشت - از پیشخدمت ها و بازیگران گرفته تا بقال ها و خرده فروشان.
اما شهرها همیشه توانایی فوق العاده ای برای بهبود سریع ، از جمله پس از همه گیری ها نشان داده اند. حتی در نامساعدترین شرایط، شهرهای بزرگ، متوسط و کوچک مکانهای مطلوبی برای زندگی، کار و بازی باقی می مانند، در حالی که ساکنان شهرها به طور متوسط از ساکنان روستایی سالم تر و ثروتمندتر هستند.
و با وجود تسریع و گسترش دورکاری، بعید است این روند تغییر کند. شهرها همچنان مرکز نوآوری، آزمایش و اختراع خواهند بود. شهرداران در حال بررسی مجدد استراتژی های خود برای بهبود ترافیک، تامین پاکیزگی و اطمینان از پایدار بودن زنجیره های لجستیک، تولید انرژی و کاهش ازدحام ترافیک هستند. کووید-19 می تواند به جای یک تهدید، انگیزه ای برای بهبود و آبادانی مجدد شهرها در مناطق مختلف جهان باشد.
هر طوری شده، آینده ما در شهرها است. به همین دلیل است که مجمع جهانی اقتصاد به ابتکار بازراه اندازی بزرگ در مراکز شهری توجه کرده است. آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد هدف ایجاد شهرها را به عنوان مراکز توسعه پایدار مطرح کرده است. به گفته وی، همه گیری به ما نشان داده است که تامین رشد جمعیت سالم نیاز به بازسازی جامعه دارد. این روند در شهرها آغاز می شود.
مولفان: ایان گلدین استاد جهانی سازی و توسعه در دانشگاه آکسفورد انگلیس و نویسنده مشترک (با رابرت موگا) کتابی با عنوان" Terra Incognita؛ 100 نقشه ای است که در 100 سال آینده زنده می ماند."
رابرت موگا یکی از بنیانگذاران موسسه Igarape و گروه SecDev است.
