اسپوتنیک - 14 مه، کارشناسان بهداشت سازمان ملل گزارش مربوطه را منتشر کرده اعلام نمودند که اوضاع با این عامل بدتر می شود که هیچ کس از زمان پایان بیماری همه گیر کرونا خبر ندارد.
خانم دِوورا کٍستِل رئیس اداره سلامت روانی سازمان بهداشت جهانی توضیح داد: "انزوا، عدم اطمینان در مورد آینده ، مشکلات اقتصادی - همه این عوامل باعث فشار روانی زیادی برای افراد می شود." به گفته وی، طبق مطالعات، نشاندادهای روان پریشی (استرس با پیامدهای منفی برای بدن - یادداشت هیات تحریریه) در 35 درصد از پرسش شدگان در چین ، 60 درصد در ایران و 45 درصد در ایالات متحده افزایش یافته است.
در رابطه با این روند ، کارشناسان سازمان ملل متحد از دولت ها خواستند که بیشتر به سلامت روانی مردم توجه کنند و"خدمات روانپزشکی اضطراری" از جمله خدمات از راه دور ایجاد کنند.
اسپوتنیک از آندره اشمیلوویچ رئیس کرسی روانپزشکی و روانشناسی پزشکی در دانشگاه پزشکی روسی پیروگوف خواهش کرد این موقعیت را مورد تفسیر قرار دهد. پزشک مطرح روس گفت: "ما با اختلالات روانی جدی روبرو هستیم و با واکنش روان پارانوئیدی و پنیک وحشت روبرو شدیم که در وضعیت خارق العاده رخ داده است. این همان چیزی است که ما آن را کروناپسیکوز یا روانپریشی کرونایی می نامیم.
حتی برای افرادی که قبلا کاملاً سالم بودند مشکلاتی بوجود آمد. نسبت مردانی که با تلفن "خط داغ" تماس می گیرند به میزان قابل توجهی رشد کرده است: اکنون تعداد آنها بیشتر از زنان است. از هر پنج زنگ ، حداقل سه مورد از آقایان است. شکایات اصلی عبارتند از خستگی از خانواده یا همسر، دشواری در کنترل احساسات فرد، مشکلات اقتصادی ، ترس از بی کاری. در صورت عدم تدابیر، می توان شیوع خودکشی در میان بزرگسالان را انتظار داشت. حتی کودکان و نوجوانان اضطراب و خودبیمارانگاری را تجربه می کنند، که برای آنها واکنش های اعتراضی مشخصه تر است، به عنوان مثال همایش های نمایشی با دوستان یا فرار از خانه. خود پزشکان، که اکنون استرس فوق العاده ای را تجربه می کنند، به خدمات روانشناسی روی آورده اند.
به گزارش خبرگزاری کیودو، تعداد تماس های نگران کننده شهروندان در ژاپن نیز افزایش یافته است. بنابراین سرویس 24 ساعته Inochi no Denwa در شهر سایتاما Saitama از ابتدای آوریل شاهد افزایش 20 درصدی تماس ها است. بین 70 تا 80 درصد از این تماس ها در ارتباط با کووید-19 بود. سن اکثر مشترکین از 40 تا 50 سال است: آنها از ترس ابتلا به کرونا و از دست دادن کار در هنگام رکود اقتصادی به آن سرویس مراجعه کردند. دانش آموزان به خاطر لغو بسیاری درس ها نگران آینده خود هستند. والدینی که مجبورند اوقات خود را با فرزندانشان در خانه بگذرانند نیز به دنبال مشاوره هستند.
در همین زمان، به گفته خبرنگار گاردین مقیم ژاپن، در ماه آوریل تعداد خودکشی ها در این کشور نسبت به سال گذشته 20 درصد کاهش یافته است. این روزنامه خاطرنشان می کند که این بیشترین کاهش در 5 سال اخیر است.
با این حال، خانم اوئدا میچیکو Ueda Michiko دانشیار دانشگاه واسدا واقع در توکیو، معتقد است که متأسفانه این یک پدیده موقت است: "در مورد تعداد خودکشی ها در ژاپن از فوریه سال جاری تا کنون، به نظر من، این کاهش موقت است. معلوم است که تعداد موارد خودکشی در سالهای جنگ و در هنگام بلایای طبیعی کاهش می یابد. بلافاصله پس از وقوع زلزله وحشتناک در شرق ژاپن، در مارس و آوریل 2011 ، تعداد خودکشی ها کاهش یافت، اما در ماه مه به شدت افزایش پذیرفته است. من فکر می کنم اکنون داستان مشابهی است. همه گیری مردم را از افکار خودکشی دور می کند. اما موقعیت اضطراری که در کشور اعلام شد اقتصاد ژاپن را به شدت تحت تأثیر قرار داد، بسیاری از افراد کار خود را از دست دادند یا پول زیادی از دست دادند. بنابراین می توانیم فرض کنیم که پس از آرام شدن اوضاع با عفونت کرونا، تعداد خودکشی ها به شدت افزایش می یابد. در اواسط ماه آوریل، من و همکارانم نظرسنجی از شهروندان معمولی انجام دادیم و فهمیدیم که وضعیت سلامت روانی افراد در سن کار از وضعیت سالمندان بدتر است.
اسپوتنیک: اما چرا ژاپنی ها دقیقاً پس از پایان این یا آن حادثه اضطراری خودکشی می کنند؟ آیا این امر با وظیفه شناسی خاص ژاپنی ها، احساس مسئولیت کمک به دیگران در اوقات دشوار در این کشور مرتبط است؟
اوئدا میچیکو: "من فکر می کنم در شرایط اضطراری اهمیت این رویدادها به حدی است که جایی برای احساسات و تجربه های دیگر باقی نمی گذارد. اما وقتی اوضاع آرام می شود، فرد با مشکلات زندگی روزمره روبرو می شود. این امر می تواند افکار خودکشی را بیدار کند. در واقع ، مطالعات ما نشان داده است که در بحبوحه بلایای طبیعی و بلافاصله پس از آنها، روحیه کمک متقابل در بین ژاپنی ها به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. با این حال، بحرانی که اکنون بوجود آمده، از نظر ماهیت با فجایع طبیعی متفاوت است. این کار به طور مستقیم بر زندگی هر فرد تأثیر می گذارد و نه بر منطقه ای که این فرد در آن زندگی می کند. بنابراین، من فکر می کنم واکنش نسبت به آن متفاوت خواهد بود. می گویند که در شرایط محدودیت های ناشی از کروناویروس، بزرگترین ناراحتی افرادی تحمل می کنند که زندگی شان همراه با کار فشرده و حرکات و تماس های متعدد است. کسانی که عادت دارند در خانه بمانند و یا حداقل روابط برقرار کنند، شرایط فعلی را راحت تر تحمل می کنند. ولی، کارشناسان می گویند، این دنیاگیر به طور یک سان بر وضعیت روانی اکثر افراد تأثیر منفی می گذارد. بنابراین، تدروس ادهانوم مدیر سازمان بهداشت جهانی گفت: "کاملاً مشخص شده است که اهداف سلامت روانی باید یکی از عناصر اصلی در مهار و مدیریت اثرات همه گیر باشد."
