بر کسی پوشیده نیست که اولویت عمده رای دهندگان در ایران اعلام بیعت و حمایت نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران است و خوب طبیعتا در مرحله دوم رای دادن به کاندیداهای مورد نظر خود در مجلس.
اگر بخواهیم رای دهندگان در ایران را تقسیم کنیم می توانیم آنها را به دو مجموعه تقسیم کنیم، مجموعه اول آنهایی که در شهرستان ها و شهرهای کوچک رای می دهند و مجموعه دوم افرادی که در شهرهای بزرگ رای می دهند.
مجموعه اول معمولا توجه خاصی به توجهات سیاسی کاندیداها ندارند و بیشتر به طایفه و نزدیکی طرف به صورت خانوادگی و فامیلی و یا نسبی و سببی به آنها توجه دارند.
معمولا در ایران رای دهندگان در شهرستان ها بیشتر افراد محافظه کار هستند و بالطبع کاندیداهای آنها نیز محافظه کار هستند.
منظور از محافظه کار اینجا جناح اصولگرایان نیست بلکه افرادی هستند که به شعارهای به قول معروف غربی و یا افرادی با دیدگاه های باز اجتماعی رای نمی دهند.
شاید اگر واضح تر بخواهیم در این زمینه بحث کنیم مثلا اگر کاندیدایی در شهرستانی بیاید و در مورد کشف حجاب بخواهد صحبت کند قطعا اکثریت مردم به او رای نخواهند داد چون مردم به صورت سنتی مخالف کشف حجاب هستند.
در شهرستان ها همچنین مردم کمتر به مسایل خارجی توجه دارند و بیشتر به مسایل داخلی توجه دارند، گو اینکه ماجرای ترور شهید سلیمانی خون همه مردم ایران با به خشم آورد و بسیاری از مردم برای تو دهنی زدن به آمریکایی ها به هیچ وجه حاضر نیستند به افرادی رای دهند که به گونه ای تمایل به نزدیکی با آمریکا داشته باشند.
می توان گفت در شهرستان ها عموما اکثر مردم در همه انتخابات شرکت می کنند.
مجموعه دوم در شهرهای بزرگ به نوبه خود به سه مجموعه دیگر تقسیم می شوند، طرفداران جناح اصولگرا، طرفدار جناح اصلاح طلب و خاکستری ها.
در شهرهای بزرگ توجهات سیاسی و تاثیر گروه های اجتماعی و طبیعتا مسایل بین المللی نیز تاثیر گذار است و مضاف بر آن می توان گفت تاثیر گروه های اجتماعی نیز بسیار زیاد می باشد.
به دلیل توجه های سیاسی اصولگرایان هیچ وقت به کاندیداهای اصلاح طلب رای نمی دهند و اصلاح طلبان هم به کاندیداهای اصولگرا رای نمی دهند.
طبیعتا اگر دو جناح اصلی لیست ارائه ندهند حضور طرفداران آنها پای صندوق های رای نیز کمرنگ می شود اما ملاحظه کردیم که در آخرین روز های مبارزات انتخاباتی هر دو جریان اصلی مملکت لیست های خود را ارائه دادند.
معمولا در روز انتخابات اصولگرایان اولین رای دهندگانی هستند که صبح اول وقت پای صندوق های رای حاضر می شوند و اصلاح طلبان معمولا دیرتر حضور پیدا می کنند و خاکستری ها (که وابستگی سیاسی و یا جناحی ندارند) معمولا لحظه آخر تصمیم می گیرند.
به همین دلیل می توان ملاحظه کرد در محله هایی که عموما طرفداران اصولگرایان در آن بیشتر است صبح اول وقت شلوغ است و بعد محله هایی که طرفداران اصلاح طلبان در آنجا بیشتر هستند شلوغ تر می شوند.
معمولا در اکثر انتخابات اصلاح طلبان توان بیشتری در جذب خاکستری ها پای صندوق های رای دارند و به این دلیل حضور آنها در شهرهای بزرگ معمولا می تواند تعداد رای دهندگان در شهرهای بزرگ را افزایش دهد، اما با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی موجود و ناکامی برجام در احقاق وعده های دولت خاکستری ها نسبت به رای دادن به اصلاح طلبان دلسرد شده اند و حتی اگر شورای نگهبان همه اصلاح طلبان را تایید صلاحیت می کرد احتمال اینکه اصلاح طلبان در این دوره انتخابات بتوانند رای بالایی به دست آورند بسیارکم می بود.
از سوی دیگر با توجه به اینکه بسیاری طی چند سال اخیر از شعارهای محقق نشده اصلاح طلبان و میانه رو ها خسته شده اند طبیعی است حتی خاکستری ها هم به سمت و سوی رای دادن به اصولگرایان سوق پیدا کنند و با توجه به اینکه عموم رای دهندگان رای دادن را وظیفه ملی خود در قبال نظام می دانند پیش بینی می شود اکثر رای دهندگان در این دوره از انتخابات به اصولگرایان رای دهند و اصولگرایان موفق شوند اکثریت کرسی های مجلس را به دست آورند.
به هر صورت هر طرف که برنده شود در نهایت این جمهوری اسلامی است که برنده است چون به کل جهان ثابت شده علیرغم همه فشارهایی که بر علیه ملت ایران اعمال می شود مردم هنوز حامی نظام هستند و نظامی که حمایت مردم را پشت خود داشته باشد هیچ وقت در مقابل دشمنان سر خم نخواهد کرد.
البته با این حضور مردمی وظیفه مسئولین هم بسیار سخت تر شده چون مردم در ایران نشان دادند همیشه در صحنه حاضر هستند و مسئولین هم باید به همان نسبت در حد و اندازه انتظار مردم به وظایف خود عمل کنند.
