در حالی که ایالات متحده مدعی پرچم داری دمکراسی در جهان می باشد و مبنای دمکراسی انتخابات و رای اکثریت است اما مشاهده می کنیم هر جای جهان که انتخابات با آنچه نظر آمریکا است همخوانی ندارد آنها از ابزارهای خود جهت به هم زدن انتخابات و نادیده گرفتن رای اکثریت مردم استفاده می کنند.
آیا ماجرای اکراین را به یاد دارید؟
در حالی که انتخابات برگزار شده بود و یک رئیس جمهوری در این کشور توسط اکثریت مردم انتخاب شده بود آمریکا از ابزار های خود که همانا رسانه و اقتصاد و سازمان های به اصطلاح مردم نهاد حقوق بگیر از غرب هستند استفاده کرد تا مردم را به خیابان ها بکشد و تقاضای انتخابات مجدد و سرنگونی دولت را کردند.
همین اتفاق در بسیاری از کشورهای دیگر هم رخ داد و حتی در برخی موارد کار مانند لیبی و سوریه و یمن به جنگ کشیده شد.
شاید برخی ندانند اما اصل مشکل یمن زمانی شروع شد که مردم بر علیه علی عبد الله صالح انقلاب کردند وقرار شد عبد ربه منصور هادی بدون انتخابات رئیس جمهوری موقت دو ساله شود تا زمینه برگزاری انتخابات در این کشور فراهم شود و بعد انتخابات برگزار شود.
وقتی که عبد ربه منصور هادی متوجه شد در صورت اجرای انتخابات آزاد مردم وی را انتخاب نخواهند کرد وی از انجام پروسه ساماندهی انتخابات سر باز زد و چون آمریکا و عربستان سعودی از او حمایت کردند کار به اینجایی که امروز می بینیم کشید.
در عراق و لبنان هم حدود یک سال پیش انتخابات برگزار شد و همه مجامع بین المللی صحت هر دو انتخابات را تایید کردند.
در هر دو این انتخابات اکثریت مردم این دو کشور به نامزد های وابسته به جبهه مقاومت رای دادند و علیرغم همه مشکلات در هر دو کشور دولتی انتخاب شد که همه روی آن توافق داشتند.
نمی توان انکار کرد که فساد در هر دو کشور وجود ندارد اما هر آن کس که پیگیر اوضاع عراق باشد می تواند تایید کند که آقای عادل عبد المهدی جزو معدود سیاستمداران بسیار خوشنام عراق است که هیچ تهمت فسادی دنبال اش نیست.
طی یک سال اخیر نیز کارهایی در عراق انجام شده که طی دوازده سال پس از سرنگونی صدام حسین انجام نشده.
تنها مشکل آقای عبد المهدی این بود که حاضر نبود از آمریکایی ها اطاعت کرد و به همین دلیل هم مشاهده می کنیم که آمریکا و متحدین اش خیابان ها را بر علیه وی تحریک کرده اند.
اگر بنا باشد هر کسی از نتیجه انتخابات راضی نباشد به خیابان بیاید و از طریق خیابان بخواهد رای خود را بر دیگران تحمیل کند قطعا دیگر چیزی به نام دمکراسی ارزش ندارد و کشور باید توسط قلدر ترین ها کنترل شود.
در لبنان هم تقریبا ماجرا مشابه است.
دولت لبنان در پی یک انتخابات سالم که مورد تایید همه مجامع بین المللی بود برگزار شد و در آن نیز طرفداران آمریکا و متحدین آمریکا شکست خوردند.
طبق همه مقررات دمکراسی طرفداران آمریکا می بایست حد اقل چهار سال صبر می کردند تا در انتخابات بعدی نظر خود را از کانال صندوق های رای اعمال کنند اما آنها هنوز یک سال نشده شروع به تقلب کردند تا نتیجه انتخابات که به نفع آنها نبود را به هم بزنند.
باید گفت امروز مجامع بین المللی وظیفه ورود به این ماجرا را دارند تا به ایالات متحده اجازه ندهند هر جا که خواست مردم وفق مراد اش نبود کشورها را به هم بزند.
قطعا اگر کشورهای دیگر اجازه دهند این روند ادامه یابد ممکن است در آینده نیز آنها با چنین شرایطی مواجه شوند.
