حتی میانجی گری معاون رئیس جمهوری آمریکا و وزیر خارجه این کشور به نوعی نتیجه ای غیر منطقی در بر داشت چون آنها عملا با ترکیه توافق کردند تا کردها منطقه ای را که ترکیه می خواهد خالی کنند و ترکیه بدون جنگ آن منطقه را تصرف کنند.
پذیرش چنین ماجرایی از طرف کردها می توانست شکست بزرگتری نسبت به همکاری آنها با آمریکا و اسراییل ویا حتی رویارویی آنها با ترکیه تلقی شود.
بعید به نظر می رسید کردها چنین چیزی را قبول کنند و طبیعتا احتمال آن می رفت که مجددا درگیری ها شروع شود و این بار ترکیه بهانه داشته باشد که توافق اش با آمریکا محقق نشد.
علیرغم اینکه دولت های ایران و عراق و سوریه مخالف حمله ترکیه به سوریه بودند ولی مشاهده کردیم که واکنش چندانی نسبت به این ماجرا نشان ندادند چون در محاسبات آنها نیز تشکیل یک منطقه خود مختار کرد به ضرر همه بود و شاید راحت تر می شد به حضور ترکیه در این مناطق کنار آمد تا ایجاد منطقه مستقل برای کرد ها، مساله ای که متاسفانه هنوز بسیاری از سران کردها متوجه آن نیستند و هنوز در دام توطئه های غرب بر علیه مردم مظلوم کرد می افتند.
سال گذشته نیز آقای بارزانی به دنبال استقلال کردستان بود و هم ایالات متحده و هم اسراییل وی را تشویق کردند که به جلو برود ولی لحظه آخر پشت اش را خالی کردند.
امروزه نیز کردهای سوریه با همان توطئه مواجه شدند.
حتی اگر ترکیه بخشی از خاک سوریه را اشغال می کرد باز هم به عنوان اشغالگر بود و دولت سوریه حق داشت با حمله به نیروهای ترکیه و یا استفاده از فشارهای سیاسی تقاضای عقب نشینی آنها از این منطقه را داشته باشد اما در صورتی که کردها اعلام خودمختاری می کردند و آمریکایی ها هم از آنها حمایت می کردند قطعا ماجرا بسیار دشوار می شد و وحدت سرزمینی سوریه به خطر می افتاد.
پس جای تعجب نبود که دولت سوریه حاضر نباشد در شرایطی از کردهای سوری دفاع کند که آنها از کرده سابق خود مبنی بر همکاری با آمریکا و اسراییل توبه نکرده باشند و کل مناطق را در اختیار ارتش سوریه قرار ندهند.
کردها حتی علیرغم مواجه شدن با خطر ترکیه از ارتش سوریه می خواستند فقط در اطراف شهر های آنها مستقر شود و وارد شهرها نشود که منطقی نبود ارتش سوریه چنین چیزی را بپذیرد.
در حالی که بسیاری از حل مساله نا امید شده بودند پرزیت پوتین آقای اردوغان را به سوچی دعوت کرد و با هم به توافقی رسیدند که هم ترکیه راضی باشد هم سوریه و هم کردها.
بر اساس این توافق هم خواسته ترکیه محقق می شود و مرزهای جنوبی اش تامین می باشد هم اینکه دولت سوریه یک چهارم سرزمین های خود را بدون خون و خونریزی پس می گیرد هم اینکه کردها در خانه و کاشانه خود باقی می مانند و مجبور نمی شوند از آن منطقه کوچ کنند.
واکنش ایران به این توافق هم نشان می دهد که رضایت ایران به عنوان همپیمان سوریه و شریک روسیه و ترکیه در گفتگو های سوچی نیز جلب شده و ایرانی ها هم از این ماجرا راضی هستند.
البته باید منتظر ماند تا دید آیا آمریکایی ها وهمپیمانانشان سنگ دیگری را در چاه نمی اندازند چون به هر حال روسیه با سیاست خود توانست امتیازاتی را به دست آورد که قطعا آمریکایی ها به هیچ وجه تمایل نداشتند روسها به دست آورد.
