برای درک این شرایط شاید بد نباشد اول شرایط روحی روانی و شخصیتی لبنانی ها را تحلیل کنیم تا متوجه شویم چی می گذرد.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که مصطلحا یک صخره روی آب شیرین است و هر جایش را چاه بکنید به راحتی می توانید به آب شیرین برسید اما دو روز یک بار آب به خانه تان می آید و هر کس مجبور است یک چاه زیر خانه خود بزند تا به آب دسترسی داشته باشد.
تصور کنید در یک کشوری زندگی می کنید که روزی فقط دو ساعت برق به خانه تان می آید و بقیه اش را باید از ژنراتورهای شخصی استفاده کنید، که البته هفتاد درصد مردم پول برق به دولت نمی دهند و سیمی روی کابل های برق آویزان کرده اند وبرق می دزدند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که وقتی در خیابان راه می روید می توانید یک خانم کاملا محجبه چادری را در کنار یک خانم مینی ژوپ پوش مشاهده کنید که دوستان بسیار صمیمی با هم هستند و یا حتی ممکن است دو خواهر باشند که یکی با این طرز تفکر می خواهد زندگی کند و دیگری با طرز تفکر دیگری.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که در یک خانه یک برادر طرفدار یک حزب و یا گروه سیاسی است و برادر دیگری طرفدار حزب و گروه سیاسی دیگر و شب سر یک سفره شام می خورند و صبح میروند در دو جبهه مخالف هم قرار می گیرند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که مردم آه در بساط ندارند اما همیشه جدید ترین ماشین های روز و جدید ترین مد های لباس اروپایی را می پوشند وتلاش می کنند آخر هفته ها هر طوری شده در یک رستوران شیک شامشان را صرف کنند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که در برخی جاها یک فنجان قهوه عربی (یا بقول ایرانی ها ترک) ممکن است حدود دویست دلار آمریکایی برای شما آب بخورد، فقط چون فضای باحالی دارد و یا در یک مکان با کلاس است و یا اینکه صاحب آن می گوید نمی خواهم هر کسی وارد قهوه خانه من شود ویا...
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که واحد پول ملی آن لیره لبنان است اما همه تعاملات با دلار است و بسیاری حتی لیره لبنان در جیب خود حمل نمی کنند بلکه برای خرید روزمره خود از دلار آمریکا استفاده می کنند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که هیچ قانونی مبنی بر منع خورد و خوراک در ملأ عام در ماه مبارک رمضان وجود ندارد اما مسیحی های آن به احترام مسلمانان که روزه هستند روزه خواری نمی کنند ومشروب ها را از ویترین ها جمع می کنند و مسلمانان هم زمان عید پاک مسیحیان لباس سفید می پوشند و بچه هایشان شمع دستشان می گیرند و در خیابان ها همراه مسیحی ها مراسم عید پاک را برپا می کنند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که مسلمانان عید میلاد مسیح را جشن می گیرند و مسیحی ها عید مولد پیامبر را.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که مسلمانان آن برای رسیدن به حاجت خود دست به دامن حضرت مریم می شوند و مسیحی های آن برای رسیدن به حاجت خود دست به دامن حضرت زینب می شوند ودر روز عاشورا برای امام حسین (ع) نذری می دهند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که هفده سال جنگ داخلی داشته ولی عموما در شب های شنبه جنگ تعطیل بوده و همان هایی که روز قبل با هم می جنگیدند در یک رستوران با هم جمع می شوند وشام می خورند، چون از بچگی با هم دوست بودند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که بیش از سه چهارم جمعیت آن خارج از آن کشور زندگی می کنند اما هر چه در می آورند را در بانک های لبنان پس انداز می کنند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که اکثر مقامات ارشد آن چند تابعیتی و نه دو تابعیتی هستند.
تصور کنید با همه این شرایط بسیاری افراد در لبنان هستند که مثلا شناسنامه ویا اقامت کشورهای دیگر را دارند اما ترجیح می دهند به لبنان بیایند و در یکی از روستاهای آن زندگی کنند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که پارک ندارد چون مردم آن باور دارند کل کشورشان آنقدر سرسبز است که خود یک پارک بزرگ است و منطقی به نظر نمی آید دور جایی را حصار بکشند و به آن بگویند پارک.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که همه نوع فرهنگ های شرق و غرب را در خود جای داده و اقوام و طوایف مختلف همه با آزادی به هر شکلی می خواهند می توانند زندگی کنند.
تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که قوانین زیادی دارد اما مملو از بی قانونی است ولی مردم عاشق همین بی قانونی می باشند و اگر بنا باشد همه چیز قانونمند شود معترض می باشند چون به بی قانونی عادت کرده اند.
تصور کنید که در کشوری زندگی می کنید که دولت هیچ گونه خدماتی که به عنوان خدمات رفاهی به حساب آید تقدیم مردم نمی کند و حتی زمانی برای سه سال این کشور نه رئیس جمهوری داشته و نه دولت و آب از آب در آن تکان نخورده چون مردم خدمات رفاهی مورد نظر خود را خود تامین می کنند.
تصور کنید با توجه به اینکه شب های شنبه مربوط به خوشگذرانی است برای اینکه مردم مجبور نشوند تظاهرات را ترک کنند برخی به میدان می آیند و کنسرت اجرا می کنند تا بزم مردم به راه باشد و تظاهرات را ترک نکنند یا به نوعی دیگر تفریحشان به هم نخورد.
برخی دیگر هم غذا و شیرینی می آورند وتظاهرات را به یک کارناوال غذا تبدیل می کنند تا مبادا مردم گشنه شوند.
توجه داشته باشید مردم لبنان چون آب و برق و گاز و تلفن و ... ندارند و یا اینکه مثلا بانک ها تحویل ارز را سخت کردند و یا مشکل سوخت پیدا کردند و یا ... به خیابان ها نیامدند، حتی مردم چون روی کالای مختلف عوارض و مالیات سنگین می دهند به خیابان ها نیامدند بلکه برای اینکه دولت روی تماس های واتس اپ مالیات وضع کرد به خیابان ها آمدند.
البته همه آن مسایل پشت پرده بود ولی اصل تظاهرات برای این برگزار شد که مردم معترض بودند چرا دولت می خواهد روی واتس اپ از آنها مالیات بگیرد و فعالیت های آنها در شبکه های اجتماعی را محدود کند.
حالا شاید بتوانید متوجه شوید در لبنان زندگی کردن یعنی چه.
درست است که مردم به ستوه آمده اند اما می بینید در همین تظاهرات نیروهای ارتش و یا نیروهای مسلح برگه ها و پلاکاردهایی روی سینه خود میزنند که روی آن نوشته "ما هم با شما هستیم و از شما حمایت می کنیم ولی دستمان بسته است".
از سوی دیگر مقامات سیاسی پشت دوربین های تلوزیون ظاهر می شوند و همه مدعی می باشند که مردم حق دارند و آنها نیز با مردم هم سو هستند واصلا صحیح هم همین کاری است که مردم کرده اند.
حالا به قول معروف پیدا کنید پرتقال فروش را.
