گزارش و تحلیل

غذا و آشپزی، وسیله ای برای گفتگوی فرهنگ ها

© Photo / IRNAغذا، وسیله ای برای گفتگوی فرهنگ ها
غذا، وسیله ای برای گفتگوی فرهنگ ها  - اسپوتنیک ایران
اشتراک
سوپ برش، بلینی (کیک تابه ای) ، کاشا (هلیم فرنگی) ، کواس، پیراشکی، انواع گوناگون کباب، گز، سوهان، دوغ و ته دیگ از جمله غذاهای معروف ملی روسی و ایرانی هستند که برای بسیاری از مردم غذاهای آشنایی هستند.

غذا فقط یکی از عناصر بنیادی برای ادامه حیات نوع بشر نیست. غذا ویژگی های فرهنگی و تاریخی ملت ها و کشورها را بازتاب می دهد. به این ترتیب نقش غذا را می توان در چارچوب گفتگوی فرهنگ ها مورد بررسی قرارداد چون غذا اگر با استفاده از واژه های زبان شناسی بگوییم ، یک مفهوم فرهنگی است.

چرا درباره غذا به عنوان وسیله گفتگوی فرهنگی صحبت شد؟ بتازگی کنفرانسی با موضوع گفتگوی فرهنگی روسیه و ایران برگزار گردید. مهمانان عالی رتبه ای از ایران از جمله مشاور رئیس جمهور، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و همچنین دانشمندان و پژوهشگران در این همایش حضور داشتند. علاوه بر این کارکنان سفارت و در رأس آنها سفیر ایران در روسیه از جمله شرکت کنندگان بودند. از طرف روسیه نیز مقامات عالی رتبه ای از جمله معاون فرهنگی رئیس جمهور که از جمله اخلاف لئون تولستوی، نویسنده نامدار روس است، رئیس کتابخانه دولتی روسیه، شخصیت های فرهنگی و ایران شناسان در بین حضار دیده می شدند. سخن بر سر گسترش همکاری فرهنگی دو کشور بود.

​در اوقات تنفس و وقت ناهار با چای، قهوه وانواع گوناگون غذاها از حاضران پذیرایی می کردند. جالب اینست که پذیرایی این دفعه با پذیرایی های مثلاً  15 سال قبل فرق داشت که ایرانیان فقط آبمیوه های پاکتی و کیک های بسته بندی شده به مهمانان تعارف می کردند. حالا بجای کیک های بسته بندی شده، گز و سوهان در ظروف میناکاری شده در روی سفره های قلم کاری شده و چای دم کرده در روی سماور روسی دیده می شد. وقت ناهار با چلوکباب از مهمانان پذیرایی کردند. آیا این گفتگوی فرهنگ ها نیست؟! آیا این روش گسترش، تقویت و توسعه تعامل نه فقط در زمینه فرهنگ بلکه دیگر عرصه ها نیست؟!آیا این روش درک بهتر همدیگر نیست؟! روانشناسان می گویند ناهارها و غذاخوری های مشترک در نزدیکی بیشتر مردم و درک بهتر خصوصیات یکدیگر کمک می کنند.

حتی برخی ها معتقدند راه برقراری آرامش در جهان از طریق فرهنگ های آشپزی ملی عبور می کند.

هم روسیه و هم ایران می توانند به داشتن سنت های غنی آشپزی افتخار کنند که این نکته مثلاً در مورد امریکا صدق نمی کند چون در آنجا فقط هات داگ ها و برگرها غذای سنتی محسوب می شوند.

دانشمندان همچنین می گویند تهیه مشترک غذا ساده ترین و موثرترین روش برای وحدت و تشکل مردم است .

شاید حل بسیاری از مسائل ساده تر و قابل حصول تر باشد؟ شاید برگزاری بازارهای آشپزی، جشنواره های آشپزی ملی و حتی کلاس های مهارت (مسترکلاس) در زمینه تهیه غذاهای سنتی ایرانی و روسی در رفع موانع و برقراری یا گسترش تماس ها و درک بهتر یکدیگر کمک کند؟ فقط تصورش را بکنید که رهبران کشورهای متخاصم باهم در آشپزخانه در حال پختن غذاهای ملی  باشند!

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала