یکی از عادت هایی که در ایران وجود دارد این است که هر کس به پست و مقامی می رسد به جای اینکه تلاش کند خود کاری انجام دهد تا به الگویی برای دیگران تبدیل شود وقت خود را صرف تخریب دیگران می کند و روزی را بدون انتقاد از عملکرد گذشتگان سپری نمی کند.
تا به خود می آید می بیند که ای داد بی داد دوران مدیریت اش گذشته و حتی همان کارهای قبلیان را نیز نتوانسته انجام دهد.
شاید مثال های زیادی باشد که بتوان به آن استناد کرد اما یکی از نکاتی که امروزه شدیدا همه را درگیر خود کرده بحث مسکن است.
اکثر کشورهای جهان تلاش می کنند تا مسکن را از حالت سرمایه ای وبورس بازی و دلالی خود خارج کنند در حالی که در ایران مشاهده می کنیم که دولت هیچ برنامه ای برای حل این معضل بزرگ جامعه ندارد.
زمانی بحث مسکن مهر برای حل مشکل مسکن حل شد که علیرغم همه انتقادات به آن امروزه مشاهده می کنیم تنها طرحی بود که حد اقل چند ملیون ایرانی را صاحب خانه کرد.
هنوز البته ماجرای مسکن مهر ادامه دارد اما هیچ طرح جدیدی برای خانه دار شدن ایرانی ها فعلا حد اقل مشاهده نمی شود.
دلیل این فاصله بسیار زیاد چیست؟
آیا ما در ایران کمبود زمین داریم؟
آیا مثلا دولت ومجلس نمی توانند بخش هایی از زمین های بلا استفاده ولم یزرع که در اختیار آن است وتا چشم می بیند در ایران وجود دارد را به امر مسکن اختصاص دهد.
دولت های مختلف جهان هم زمین ها را واگذار می کنند و هم اینکه به شرکت های مختلف اجازه می دهند زمین را برای مثلا مدت نود و نه سال استفاده کنند.
اگر دولت مثلا چنین اقدامی را انجام دهد قطعا قیمت سر به فلک کشیده مسکن سرکوب می شود و قیمت مسکن به نزدیکی هزینه ساخت آن نزدیک می شود.
آقای قلی خسروی رئیس اتحادیه املاک کشور روز دو شنبه اظهار داشته بود « طی چهارماهه اول سال خرید و فروش مسکن با رکود بسیار شدید مواجه شده و نسبت به سال گذشته بیش از 60% افت داشته، امری که نشان می دهد مردم توان خرید ندارند وقطعا مالکان مجبور خواهند بود قیمت ها را پایین بیاورند»، اما می بینیم قیمت ها هنوز بالا مانده.
چرا؟
چون آن چهل درصد هم توسط دلال ها در بازار کاذب خرید وفروش می شود و آنها با دست به دست کردن صوری املاک قیمت را بالا برده اند و مالکان واقعی به دست اینها نگاه می کنند و اگر بخواهند منزل خود را تبدیل به احسن کنند واهمه دارند که ملک خود را بفروشند و دیگر ملک دیگری پیدا نکنند.
همچنین باید گفت طرح جدید دولت نباید فقط شامل خانه اولی ها شود بلکه باید شامل آنهایی شود که زمانی زوج جوان بودند و خانه کوچکی برای آنها کافی بود ولی امروزه به خانواده تبدیل شده اند و نیاز به خانه ای بزرگتر دارند.
دولت حتی می تواند به برخی شرکت ها اجازه استفاده 99 ساله از زمین ها را به گونه ای بدهد که اینها اقدام به ساخت این زمین ها کنند و بعد املاک را فقط اجاره دهند و هزینه های خود را از طریق اجاره جبران کنند.
در بسیاری کشورها حتی خود دولت ساختمان ها و برج هایی را می سازد و به مردم اجاره می دهد.
امری که در بسیاری از کشورهای جهان مرسوم است.
مردم ممکن است حاضر باشند غذا کمتر بخورند و یا لباس نو نخرند و یا اصلا ماشین نداشته باشند اما نمی توانند بی سرپناه بمانند.
قطعا امروزه ایران بیش از پیش به طرح هایی جهت حل معضل گرانی مسکن نیاز دارد و نیاز است که مدیران ارشد مملکت جسارت اتخاذ تصمیمات شجاعانه داشته باشند حتی اگر بنا باشد در دیکته نوشتن آنها خطا هایی هم یافت شود.
