اسرائیل هم از این ماجرا دور نیست و تلاش دارد از هر ابزاری برای ایجاد جدایی میان ایران و روسیه استفاده کند.
اینکه آقای نتانیاهو اظهار می دارد تصمیم دارد 4 اسفند به روسیه سفر کند و در مورد ایران با پرزیدنت پوتین صحبت کند خود گواه بر آن است که علیرغم روابط دوستی میان روسیه و اسرائیل که بر اثر وجود تعداد زیادی یهودی روسی تبار در اسرائیل بوجود آمده، اما هنوز اسرائیلی ها نتوانسته اند به هدف خود مبنی بر ایجاد جدایی و تفرقه میان ایران و روسیه برسند و اگر اسرائیل برای روسیه یک دوست است ایران برای روسیه یک متحد است.
متاسفانه برخی ایرانی ها هم که یا ایادی و عوامل آمریکا و متحدین اش هستند و در بهترین شرایط سر سپرده ایالات متحده و غرب می باشند متاسفانه آب به آسیاب دشمن ملت ایران می ریزند و هنوز سنگ آمریکا و غرب را به سینه می زنند.
جای تعجب دارد که علیرغم اینهمه دشمنی که ایالات متحده و غرب نسبت به ملت ایران روا می دارد هنوز هم اینها تبلیغ رابطه با غرب و آمریکا را دارند وهنوز هم باور دارند که می توانند با آمریکا و غرب به نتیجه برسند.
آیا نتیجه برجام کافی نیست؟
آیا پس از 9 ماه انتظار کشیدن برای بسته اقتصادی اروپا و مواجه شدن با بسته ای به نام INSTEX و آن هم با شرط و شروط تعجیزی کافی نیست؟
آیا این همه تحریم و ظلم بر علیه ملت ایران کافی نیست تا بتوان دوست را از دشمن تشخیص داد؟
حد اقل زمان صدام حسین اینها اعلام کردند که برنامه ای به عنوان نفت در مقابل غذا دارند و حاضر بودند که نفت عراق را دریافت کنند و در مقابل غذا و دارو به عراق بدهند، در INSTEX حتی همین هم نیست.
علیرغم اینکه رهبر انقلاب اسلامی به صراحت اعلام کرده که وقت آن رسیده سیاست مدارانی که سرسپرده ایالات متحده و غرب هستند رویه خود را تغییر دهند اما متاسفانه برخی آنقدر سر سپرده هستند که حتی حرف ولی فقیه را نیز قبول ندارند.
امروزه آمریکایی ها بخوبی می دانند تا وقتی که حمایت روسیه و چین و دیگر کشورهای شرقی پشت ایران است آنها نمی توانند ایران را شکست دهند و امروزه شرایط به گونه ای است که به دلیل وجود حمایت روسیه از ایران آنها حتی نمی توانند در شورای امنیت مصوبه ای که دلخواهشان است را بر علیه ایران تصویب کنند.
گو اینکه طی این چهل سال ایران موفق شده بدون حمایت شرق و غرب به راه خود ادامه دهد اما به هر حال شرایط بین المللی ایجاب می کند که یکی از کشورهای دارای حق وتو در شورای امنیت پشتیبان ایران باشد تا ایران از گزند دشمنان خود در این شورا در امان باشد.
سفیر روسیه در تهران اخیرا اظهار داشته بود " ما (روسیه) باور دارند این حق مشروع ایران است که برنامه فضایی خود را داشته باشد چون اطمینان دارند که این برنامه اهداف صلح آمیز دارد".
فقط یک سفیر دیگر خارجی را نشان دهید که با این صراحت از ایران در مقابل اتهامات دشمنان ایران حمایت کرده باشد.
آن هم در شرایطی که کشورهای اروپایی مدعی دوستی با ایران تهمت های ناروا نثار ایران کرده اند.
آمریکایی ها بخوبی این را درک کرده اند و متوجه هستند که شرایط امروزی منجر به نزدیکی بی سابقه ایران و روسیه شده و این نزدیکی توانسته نوعی توازن در سطح بین المللی ایجاد کند، توازنی که توانسته همه معادلات و نقشه های قبلی ایالات متحده برای منطقه خاور میانه را بر هم زند و تا
آنها حاضر هستند امتیازات کلانی را به روسیه بدهند تا دست از حمایت خود از ایران بردارد، اما روسیه حاضر نشده پشت ایران را خالی کند.
به همین دلایل می توان گفت وقت آن رسیده تا منادیان نزدیکی با غرب و ایالات متحده دست از سرسپردگی خود بردارند و به منافع ملی ایران توجه داشته باشند و بدیهی است ادامه سرسپردگی آنها برای ایالات متحده می تواند نشانه های خطرناکی از وابستگی ویا مزدوری آنها برای این جریان داشته باشد.
توجه داشته باشید که همان جوانی که عکس اش در اعتراضات دانشجویی در ایران منتشر شده بود همین چند روز پیش با معاون اول رئیس جمهوری آمریکا ملاقات داشته و مورد تشویق قرار گرفته.
یا اینکه خانمی که زن های ایرانی را در ترغیب به قانون شکنی و مقابله با نظام در ایران می نماید همین هفته پیش با وزیر امور خارجه ایالات متحده ملاقات داشته.
آیا فکر می کنید که این ملاقات ها بی دلیل بوده؟ و معاون رئیس جمهوری آمریکا و یا وزیر خارجه این کشور آنقدر بیکار هستند که با این افراد ملاقات کنند یا اینکه این افراد آنقدر در پیاده سازی اهداف آمریکا خوب و موفق عمل کرده اند که مورد تشویق قرار گرفته اند؟
همین ماجرا نسبت به برخی که به یکباره معلوم می شود ملیون ها دلار از عربستان سعودی پول دریافت کرده اند نیز صدق می کند.
آیا می توان باور داشت که مثلا عربستان سعودی برای عشق به ایرانی ها و حقوق بشر و آزادی مردم در ایران چنین پول هایی را خرج می کند؟
کنفرانس هایی کذایی که در اروپا برای تخریب ایران برگزار می شود چه؟
آیا می توان تصور کرد که ملیون ها دلار هزینه این کنفرانس ها فقط برای چشم و ابروی مردم ایران هزینه می شود؟
آیا زمان آن نرسیده که برخی بیدار شوند؟
