معمولا چند ماه مانده به اجلاس سران کارشناسان و وزرا هماهنگی های لازم برای این اجلاس را انجام می دهند و در نهایت اجلاس سران برای نهایی کردن توافقات آنها می باشد نه بحث نظرات شخصی سران، و طبق برنامه از پیش تعیین شده اجلاس تهران قرار بود بحث عملیات ادلب و آزادسازی این منطقه از دست تروریست ها را بررسی کند، اما ملاحظه شد که آقای اردوغان تلاش دارد این عملیات را به تاخیر بیاندازد.
در حالی که معلوم بود هم پرزیدنت پوتین و هم پرزیدنت روحانی مصمم بر تسریع در عملیات آزاد سازی ادلب بودند و چند روز قبل آقای ظریف جهت هماهنگی با دولت سوریه به این کشور سفر کرده بود و نظرات پرزیدنت بشار الاسد را دریافت کرده بود و پیش از او هم آقای روحانی طی تماسی تلفنی با امیر قطر در این مورد گفتگو کرده بود اما آقای اردوغان تقاضای اجرای آتش بس را داشت و در حالی که همه جهان دیگر امروزه دولت سوریه را به رسمیت می شناسند و از خواسته خود بر برکناری رئیس جمهوری منتخب آن عقب نشینی کردند آقای اردوغان هنوز بصورت تلویحی دولت سوریه را به رسمیت نمی شناخت، وبدیهی است در این شرایط دولت سوریه هم قبول نخواهد کرد با ترکیه سر یک میز بنشیند.
درج ابتدای سخنان آقای اردوغان کاملا تقاضای آتش بس داشت اما پس از اینکه دید همتایانش با این ماجرا مخالف هستند بحث ضرورت برخورد با تروریست ها را مطرح کرد.
بحث برخورد با تروریست ها هم معمولا با مشکلات عدیده ای مواجه می باشد چرا که تعریف تروریست ها در فرهنگ تعابیر ترکیه با تعریف تروریست ها در فرهنگ تعابیر دولت سوریه و همپیمانانش بسیار متفاوت است.
در حالی که ترکیه همه جنگجویان کرد را تروریست قلمداد می کند ایران بخشی از آنها را به عنوان تروریست تلقی می کند اما بقیه را تروریست نمی داند.
ترکیه امروزه تحت فشار شدید ایالات متحده قرار دارد و با متحد قدیمی خود رویارو شده اند و سخنان آقای اردوغان در ضرورت خروج ایالات متحده از سوریه بسیار قابل تامل به حساب می آمد اما به هر حال مشخص بود که ترکیه تمایل ندارد با همپیمان خود در ناتو کاملا قطع رابطه کند و امیدوار است ماجرای ادلب بتواند سوی امیدی به سمت ایجاد نقطه مشترک برای بهبود روابط با ایالات متحده تبدیل شود.
از سوی دیگر ایران و روسیه به خوبی می دانند که فرصت دادن به تروریست ها در ادلب کار کاملا اشتباهی است و این تروریست ها از فرصت استفاده خواهند کرد تا خود را تقویت و تجهیز کنند و شرایط را بگونه ای رقم بزنند که انجام هرگونه عملیاتی بر علیه آنها بسیار مشکل باشد.
همانگونه که پرزیدنت روحانی اظهار داشتند تلاش ایران و روسیه مبنی بر این است که حمام خونی در ادلب راه نیافتد و تا جایی که می شود بخش های مختلف ادلب را به صورت مسالمت آمیز و توافقی آزاد کرد اما در صورت ضرورت قطعا ارتش سوریه و متحدین آن آمادگی برخورد را خواهند داشت.
بدیهی است که سازمان های اطلاعاتی دولت سوریه و همپیمانانش اطلاعات موثق و دقیق از مکان حضور جنگجویان وابسته به گروه های تروریستی را دارند و نیروی هوایی روسیه با استفاده از این اطلاعات محل های استقرار این نیروها را هدف قرار می دهد و از حمله به نیروهای روسیه که در سوریه حضور دارند خودداری به عمل می آورد اما در صورتی که تروریست ها فرصت پیدا کنند قطعا جابه جا خواهند شد و ترجیح خواهند داد در میان مردم بی گناه مستقر شوند تا هرگونه عملیات بر علیه آنها منجر به ایجاد تلفات بشری گردد.
همچنین اطلاعات موثق که قبلا هم روسیه و هم دبیر کل حزب الله لبنان از آن پرده برداشتند در اختیار همپیمانان دولت سوریه قرار گرفته که نشان می دهد گروه های تروریستی با حمایت ایالات متحده و همپیمانانش تلاش دارند به سناریوی حمله شیمیایی را در منطقه ادلب راه بیاندازند تا توجیهی برای حضور آمریکا و همپیمانانش در این منطقه باشد و ماشین تبلیغاتی غرب خوراک عملیات روانی بر علیه دولت سوریه و همپیمانانش را به دست آورد.
بدیهی است اگر به این تروریست ها فرصت داده شود آنها فرصت پیدا خواهند کرد تا عملیات شوم خود را انجام دهند و شرایط را به هم بریزند.
به این دلیل بود که پرزیدنت پوتین اصرار داشت حتما و سریعا باید کار تروریست ها در ادلب به پایان برسد.
به احتمال زیاد ترکیه نتوانسته طبق توافقات قبلی نظر گروه های همپیمان با خود را جلب کند و احتمالا ایالات متحده و همپیمانانش مخصوصا اسرائیل و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس با وعده و وعید هایی تلاش دارند این گروه ها را متقاعد سازند تا با دولت مرکزی سازش نداشته باشند و به فعالیت بر علیه آن ادامه دهند.
همه می دانند که اگر با این شرایط بخواهد عملیات وسیعی توسط ارتش سوریه و همپیمانانش انجام شود احتمالا بر عکس خواسته ایران و روسیه حمام خونی در ادلب راه خواهد افتاد.
البته سیاست ایران و روسیه مانند ایالات متحده و همپیمانانش نیست که با نابود کردن یک شهر مثل کاری که آمریکایی ها در موصل و یا رقه انجام دادند و قتل عام همه مردم بخواهند شهر را به تصرف در آورند ولی به احتمال زیاد عملیات نظامی مخصوصا هوایی ادامه خواهد یافت تا تروریست ها فرصت جابجایی و برنامه ریزی پیدا نکنند و ترکیه فرصت داشته باشد تا گروه های همسو با خود را متقاعد کند سلاح را زمین بگذارند و بصورت مسالمت آمیز با دولت مرکزی گفتگو کنند.
نکته ظریف در این ماجرا این است که امریکایی ها و همپیمانانشان به هیچ وجه تمایل ندارند ماجرا به صورت مسالمت آمیز حل و فصل گردد و همچنین می دانند که امکان ندارد دولت مرکزی در سوریه بپذیرد یک تروریست روی یک وجب از خاک سوریه باقی بماند و عملیات آزاد سازی ادلب دیر یا زود شروع خواهد شد، به همین دلیل تلاش خواهند داشت شرایطی را ایجاد کنند تا حمام خون راه بیافتد واگر ارتش سوریه و همپیمانانش چنین کاری را نکنند خود چنین کاری انجام خواهند داد و گردن ارتش سوریه و همپیمانانش خواهند انداخت.
بدیهی است که ترکیه هم در این شرایط با مشکلاتی از جمله هجوم پناهندگان مواجه خواهد شد اما در صورتی که گروه های همسو با خود را متقاعد کند تا سلاح زمین بگذارند قطعا غیر نظامیان نیاز نخواهند داشت به سمت سوریه فرار کنند.
می ماند گروه های تروریستی که بیشترشان خارجی هستند و در حال حاضر در این منطقه حضور دارند.
در این مورد واهمه ترکیه از اینکه اینها بخواهند به سمت خاک ترکیه فرار کنند بسیار واهمه صحیحی است اما باید توجه داشت که ترکیه قبلا به اینها اجازه عبور به خاک سوریه را داده و آن زمان هم باید فکر می کرد که در صورت بازگشت اینها می خواهد چه کار کند.
به هر حال ظاهرا فعلا در این یک مورد همه توافق دارند وآن این است که همه این تروریست ها باید نابود شوند و یک نفرشان نباید برگردد چون دیگر ارزش ندارند.
آخرتی که معمولا همه آنهایی که با آمریکایی ها و اسرائیل و همپیمانانشان همکاری می کنند دچار آن می شوند.
