امروز هر کس حضور پرشمار مردم ایران در حماسه سی و نهمین سالگرد انقلاب اسلامی در ایران را مشاهده می تواند متوجه شود که پس از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران هنوز این انقلاب مورد حمایت مردم ایران است و مردم در پاسخ به دخالت های خارجی ها در امور داخلی ایران پاسخ دندان شکن دادند.
در واقع مردم ایران همیشه نشان داده اند که هم به وظیفه خود آگاه هستند و هم به وظیفه خود عمل می کنند و بزرگترین مشکل در ایران اختلاف هایی است که میان جناح های داخلی وجود دارد.
بسیاری غافل هستند که بزرگترین سلاح جمهوری اسلامی ایران همان پایگاه مردمی آن چه در ایران در در خارج ایران است، سلاحی که حتی از سلاح های هسته ای قویتر می باشد.
در بسیاری موارد این اختلاف ها اختلاف میان شخصیت های سیاسی است نه حتی جناح های سیاسی چون در خیابان می بینیم که مردم از همه طیف ها و دیدگاه های سیاسی متحد برای حمایت از نظام خود حضور می یابند، در اعتراضات مردم در ماه اخیر مردم از همه طیف های فکری حضور داشتند چون مشکلات همه یکی بود و وقتی هم خارجی ها تلاش کردند بر اعتراضات به حق مردمی موج سواری کنند همه مردم ایران یک دست واکنش نشان دادند و از خیابان ها بیرون کشیدند تا به همه بگویند این ماجرا یک ماجرای داخلی و اعتراضات اعتراضات معیشتی بود و اجازه نمی دهند که دشمنان از این حضور زنده مردم بر علیه نظام سوء استفاده کنند.
مردم ایران هم با حضور در تجمعات معیشتی و هم با حضور پر شور در راهپیمایی 22 بهمن نشان دادند که همیشه در صحنه حاضر هستند و هم اعتراضات معیشتی خود را بیان می کنند وهم سر به زنگاه حمایت خود از نظام خود.
این حضور مردم ایران در مراسم 22 بهمن همچنین نشان می دهد که مردم ایران مانند مردم برخی کشورها که حتی نام رئیس جمهوری خود را نمی دانند نیستند و همه مسایل را بصورت عمقی تجزیه و تحلیل می کنند.
مردم ایران جزو معدود مردمانی هستند که طی چهل سال از عمر انقلاب خود بیش از 40 بار پای صندوق های رای رفته اند و هر بار تصمیمی طلایی برای آینده خود گرفته اند ونظام جمهوری اسلامی ایران طی این 40 سال نشان داده که نظر مردم را در اولویت خود قرار می دهد واز انعطاف پذیری لازم جهت عمل طبق خواسته مردم برخوردار است و قدرت خود را از مردم به دست می آورد.
می توان گفت به همین دلیل هم است که علیرغم همه تلاش دشمنان هنوز شاهد آن هستیم که سال به سال به تعداد شرکت کنندگان در این مراسم اضافه می شود ونظام می تواند ومسئولین آن بتوانند باد به غبغب بیاندازند و در مقابل دشمنان فریاد بزنند "هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکن".
جناب آقای روحانی به یک نکته کلیدی اشاره کرد که می توان گفت اصل بسیاری از مشکلات در مملکت است.
خصومتی که بیش از چهل سال است میان برخی شخصیت ها وجود دارد و کینه هایی که بیش از چهل سال است با هم حمل می کنند.
وقتی می گویم بیش از چهل سال به این دلیل است که متاسفانه برخی از شخصیت های سیاسی حتی قبل از انقلاب هم با هم اختلافاتی داشته اند و این اختلافات را تا به امروز با خود یدک می کشند.
در واقع بیشترین مشکلاتی که مردم با آن مواجه می باشد همین اختلافات میان شخصیت های سیاسی است که برای تخریب یکدیگر از هیچ تخریبی دریغ نمی کنند حتی اگر بنا باشد این رفتارشان به ضرر نظام و مردم تمام شود.
شاید به قول آقای روحانی وقت آن رسیده این شخصیت های سیاسی که امروزه قطعا همه پیران انقلاب هستند وباید با توجه به جایگاه سنی و شخصیتی خود برای مرحله جدیدی قدم بردارند واین قدم با نشستن وحل اختلافات دیرینه بوقوع می پیوندند.
با توجه به وحدتی که امروز ما میان مردم شاهد آن بودیم نیاز داریم یک وحدت مشابه میان شخصیت های سیاسی بوجود آید تا ایران بتواند با تمام اقتدار در مقابل همه دشمنان قد علم کند و این اجازه به آنها داده نشود تا میان اختلافات شخصیت های سیاسی ما رخته کنند چون مردم ایران امروز نشان دادند که به دشمن اجازه نمی دهند میان آنها رخته کند و سدی منیع برای نظام در مقابل دشمنان ایستاده اند.
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
