در مصاحبه با اسپوتنیک او درباره هنر خود توضیح می دهد:
بی بی در کودکی در بین عروسک ها بزرگ شده بود، مادر و مادر بزرگ او عروسک های پارچه ای، چوبی و یا سنگی می ساختند. او وقتی که 11-12 ساله بود اولین عروسک خود را ساخت.
او وقتی که به کارهای خانه می پردازد زمانی را هم به دوخت عروسک هایش اختصاص می دهد و همیشه می گوید دوست دارم در حین انجام کارهای خانگی عروسک هم بسازم.
وقتی که سن کمی داشت ازدواج کرد و بعد از آن به طور کامل به انجام امور خانواده و کارهای خانه مشغول شد.
بیست سال پیش به شیراز رفت و نوه های کوچکش که همیشه پیشش بودند حالا از او دور شده بودند. بی بی نمی خواست تنهایی و کهولت سن او را از پای در بیاورد به خاطر همین شروع به ساخت عروسک کرد.
" هنگامی که فکر می کنید پیر شدید و قدرت سابق را ندارید، شروع به این فکر می کنید که زندگی به زودی به پایان می رسد. زندگی دور از فرزندان، من راه نجاتم را در میان عروسک ها یافتم. دکترها می گویند که ساخت عروسک را متوقف کنم ولی من نمی توانم بشینم و کاری نکنم وقتی که کهولت سن همراه با من روز به روز بیشتر می شود. بنابراین شروع به ساخت عروسک کردم".
بی بی تحصیلاتی ندارد و ساخت عروسک را هم کسی به او آموزش نداده است و خودش از مادر و مادربزرگش یاد گرفته.
" من سوادی ندارم و در دوره آموزشی ساخت عروسک هم شرکت نکردم ولی من می توانم تماشا کنم و گوش دهم. هر تجربه ای که می آموزم، سعی می کنم در کارهایم از آن استفاده کنم". در مورد شکل ظاهری عروسک هایش می گوید که اوایل عروسک هایی شبیه به عروسکهایی در کودکی با آنها بازی می کرد را ساخت بعد از آن عروسک هایی شبیه افرادی که او آنها را دیده بود و همچنین شخصیت های افسانه ای که نسل به نسل به خانواده اش منتقل می شدند را ساخت. " مادر و مادربزرگم برای من داستان های افسانه ای زیادی تعریف می کردند. من این داستان ها را حفظ کرده بودم و به فرزندانم، بویژه نوه هایم منتقل می کردم. نوه های من این داستان را بهتر از من به خاطر دارند. در آخرین نمایشگاه بیش از 1000 عروسک از 15 داستان افسانه ای را به نمایش گذاشتم".
بی بی دوست دارد لباس های عروسک هایش را در مدل های مختلف بدوزد. بی بی می گوید که دوختن لباس برای عروسک از دوختن لباس برای مردم سخت تر است. او می گوید که برای ساخت عروسک هایش مواد اولیه نمی خرد و تمام صنایع دستی او از مواد دم دست ساخته شده است. موادی مانند تکه های لباس، چوب، دکمه، سنگ و هر چیزی که در دسترس باشد. مواد اولیه برای ساخت عروسک را بچه ها و نوه های بی بی، همسایه ها و حتی اشخاص غریبه ای می آورند که بسیار علاقه مند به صنایع دستی بی بی هستند. " بعد از اولین نمایشگاه من در تهران، مردم با هنر من آشنا شدند و بعد از آن بتدریج سری های بعد یا هر موقع که نزد من می آمدند برای من پارچه برای ساخت عروسک می آوردند".
با وجود کهولت سن و خستگی شدید، او هر روز 2-3 عروسک می دوزد. " بعضی وقتها آنقدر خسته می شوم و می گویم که این آخرین عروسکی است که من می سازم ولی مثل اینکه عروسک ها به من نگاه می کنند و می گوید بیا یک دونه دیگر هم بساز".
تشویق ها و علاقه اعضای خانواده ام، نزدیکان و آشنایانم باعث می شود که عروسک های جدید بسازم. " من اکنون پیش پسرم زندگی می کنم و وقتی که او می رود، من شروع به ساخت عروسک می کنم و بعد آنها را گوشه ای یا روی مبل قرار می دهم، وقتی که پسرم برمی گردد من به صورت او نگاه می کنم که ببینم آیا با دیدن عروسک ها خوشحال می شود یا نه؟ اگر حس کنم که او خوشحال شده است من هم احساس خوشبختی می کنم".
بی بی به طور فعال در نمایشگاهها شرکت می کند و سازماندهی این نمایشگاهها توسط فرزندان بی بی انجام می شود. بی بی تا بحال 3 نمایشگاه هنری و یک نمایشگاه عمومی برپا کرده است. او به برپایی نمایشگاههایش ادامه می دهد و خیلی دوست دارد که یک نمایشگاه در روسیه برپا کند.
" نوه من گفته است که در یکی از شهر های روسیه زن مسنی مثل من عروسک های دست ساز می سازد. خیلی دوست دارم که به روسیه بروم و با او صحبت کنم و آشنا شوم و یک نمایشگاه مشترک با هم برگزار کنیم".
بی بی دوست دارد که در نمایشگاه هایش عروسک هایش را به بازدید کنندگان هدیه بدهد. در نمایشگاه حتی خارجی هایی که به صنایع دستی ایران علاقمند هستند هم حضور دارند. بالاترین پاداش برای بی بی شادی و خوشحالی بازدیدکنندگانی است که از بی بی عروسک هدیه می گیرند.
"من عاشق هدیه دادن عروسک هایم هستم. وقتی که آنها را هدیه می دهم، احساس شادمانی می کنم. نمی دانم تا بحال چند تا عروسک هدیه داده ام، شاید 1000 یا حتی 2000. نمی دانید من چقدر خوشحال می شوم وقتی که آنها می آیند و به عروسک های من نگاه می کنند در صورتی که آنها می توانند عروسک دیگری را از مغازه های مختلف بخرند. من به هر خارجی یک عروسک هدیه می دهم و وقتی که آنها بعد از دریافت عروسک خوشحال می شوند و می خندند، این برای من با ارزش ترین پاداش است".
بی بی حاضر امیدواری یک عروسک دارد که خیلی این عروسک را دوست دارد. این عروسک پسر بی بی است. "من یک عروسک دارم که مخصوص پسرم دوخته ام، من عاشق این عروسک هستم و این عروسک را به هیچکس نمی دهم".
