بیت کوین: یک فضای مجازی که در آن پروتکلی برای امکان انتقال پول دیجیتال با رمزنگاری خاص انجام شده و این اختراع منصوب به ساتوشی ناکاموتو میدانند که در سال 2009 انتشار یافته است.
در بازار ایران در حال حاضر بیت کویین به رسمیت شناخته نشده و کارشناسان ایرانی بر این نکته که هنوز پایگاهی در دنیا وجود ندارد که بطور رسمی این انتقالات را تایید کند اتفاق نظر دارند.
آیا ایران از بیت کوین در اقتصاد خود استفاده خواهد کرد؟
در این خصوص هوشیار رستمی مدیر آموزش و پژوهش شعبه ایرانی موسسه مطالعات و تحقیقات اقتصادی فایناپس کانادا اینطور تشریح میکند.
در نظام اقتصادی ایران بیت کوین به رسمیت شناخته نشده و در اقتصاد زیر زمینی هم توجه زیادی به بیت کوین نشده و بانکهای بین المللی هم هنوز قوانین و چارچوب مشخصی برای استفاده از بیت کوین ندارند، بنابراین استفاده از آن و سرمایه گذاری در آن و جابجایی آن مشروعت ندارد و هیچ نهاد رگولاتوری یا هماهنگ کننده در دنیا برای این بحث وجود ندارد و اینکه نهادی وجود داشته باشد که بطور رسمی قوانینی تعیین کند، وجود ندارد و بیت کوین بر اساس تاریخچه ای که دارد بیش از آنچه اتفاقی در نظام مالی باشد یک ایده محسوب میشود و بعضی از مرزها و محدودیتهای نظام سابق را می شکند و به همین دلیل است که مخالفانی در سراسر دنیا دارد و آنها آنقدر قدرتمند هستند که پس از سالها هنوز بیت کوین جایگاه خاصی نه تنها در ایران بلکه در هیچ کجای دنیا بعنوان سرمایه گذاری ندارد.
امکان استفاده از ارز دیجیتال در ایران به این صورت است که ارز چه مجازی باشد چه حقیقی باید دید که در کجا میشود از آن استفاده کرد، بطور مثال ارز حقیقی را میتوان در بازار تهیه کرد و مورد استفاده آن مشخص است و به همان گونه ارز دیجیتال و با توجه به زیرساختهایی که در حال حاضر وجود دارد میتوان از آن استفاده کرد و باید دید چه کارهایی میشود با ارز دیجیتال انجام داد که با ارز حقیقی نمیتوان انجام داد. به نظر میرسد که ارزهایی که الان وجود دارد و نظام مالی بین الملل بطوری ساختار خودش رو بروز کرده که امکان اداره بیزنس های دیجیتال رو فراهم آورده ولی اگر یک ارزی دیجیتالی باشد که کاربری خاصی برای آن تعیین شود که امکان آن با ارز حقیقی نباشد قطعا این ارز دیجیتال رونق خواهد گرفت و ایران هم مثل دیگر کشورها و ممکن هست فقط با وقفه کوچکی به علت ارتباطات محدود ایران با دیگر کشورها و اقتصاد کوچکی که دارد به ایران هم خواهد رسید و نه میتوان گفت که آن هیچ زمان راه پیدا نخواهد کرد و نه میتوان گفت که به ایران راه خواهد یافت، اگر این اتفاق در کشورهای صنعتی پیشرفته بیافتد قاعدتا در ایران هم با وقفه ای کوتاه انجام خواهد شد.
نقاط قوت و ضعف ارزهای دیجیتال به اینگونه میتوان تعریف کرد که با توجه به اینکه در ایران هنوز موارد استفاده آن مشخص نشده و حدود آن معلوم نیست و نمیتوان آنرا ارزیابی کرد و باید در انتظار نشست تا ببینیم اقتصاد جهانی به چه سمتی خواهد رفت. ولی یادمان نرود که در نظام پولی دنیا ارزهای مختلفی که وجود دارند و ارتباط اینها و سابقه ای که پشت جابجایی و تبادل ارزها وجود دارد یک مکانیسم قوی را بوجود آوردند که مانند باتلاقی چیزهای دیگر را داخل خود هضم میکنند و این به اینصورت است که به یک کاربرد جدید یا بعد جدید از اقتصاد ورود پیدا میکنیم و این ارزها میتوانند پاسخگو باشند. چون ما از یک نظام اقتصادی صحبت میکنیم وقتی یک پدیده برای آن سرمایه گذاری انجام میشود و قانون نویسی میکنند باید بصرفه باشد، با توجه به نظام فعلی در جهان خیلی نمیتوان گفت که ما نیاز شدید به ارزهای دیجیتالی را احساس میکنیم، ولی مطالعه در تاریخ نشان داده که چیزهایی که اکنون هیچ گمانی برایش نمیرود در ده سال آینده یکی از قدرتمند ترین پدیده های روز باشند و با توجه به اطلاعاتی که در دست است، خیلی کار نشده و امکان اینکه بگوییم در چه زمانی در ایران مورد استفاده قرار خواهد گرفت نیست ولی شکی نیست که نظامهای اقتصادی درصدد اداره هوشمند هستند که اگر روزی قرار باشد فقط با ارز دیجیتال حل شود قطعا آن روز شاهد ظهور ارز دیجیتال در واحد پولی دنیا خواهیم بود.
