این فضانورد ادامه داد:
با بازگشت از فضا به زمین مجبوری روند عجیب و غریب سازگار شدن با گرانش و دیگر شرایط زمین را طی کنی. اولین چیزی که به آن متوجه میشوی این است که هر چیز خیلی سنگین شده است.
این فضانورد آمریکایی افزود: من در 2008 پس از 95 روز اقامت در ایستگاه بین المللی فضایی، بوسیله کشتی "دیسکاوری" به زمین باز گشتم. وقتی کلاه فضایی خود را از سر برداشتم حس کردم که وزنش مانند لنگر ناو هواپیمابر "نیمیتز" بود. من اینطور فکر کردم: خوب، حالا دندان هایم را چطور پاک کنم؟ لابد مسواک اصلا برایم خیلی سنگین شده!"
مغز ما دارای استعداد عجیبی برای سازگار شدن با محیط پیرامون است. پس از دو روز اقامت در فضا گوش داخلی ما شروع به تولید یک سری زمزمه های داخلی می کند ولی با مرور یک دوره کوتاه مغز فرمان می دهد که این زمزمه ها تا اندازه ای خاموش شود و به جای گوش از حسگر دیکر انسان — چشمان استفاده شود. در نتیجه چشمان فضانوردان تقویت می شوند. مغز برای فرایند سازگار شدن به وقت طولانی احتیاج ندارد.
"گارت رایسمن" گفت:
برای من روند عادت پیدا کردن طولانی نبود. ما نمی دانیم چرا اما ثابت شد که افراد قدکوتاه زودتر از قدبلند ها به تغییرات انس می گیرند.
رایسمن 95 روز در فضا بود ولی رکورد اقامت در فضا به فضانور روسی "والری پولیاکوف" تعلق دارد که در سال های 1994-1995 در ایستگاه فضایی شوروی "میر" 437 روز بسر برد.
فصانوردان روسی می گویند که آنها پس از بازگشت به زمین در ارگانیسم احساس سنگینی کردند که معمولی به سرعت رفع می شود ولی برای برخی ها دوام دار می شود. فضانوردان به محض بازگشت از فضا باید اقدام های احتیاطی را رعایت کنند.