البته ظاهرا آقای عبادی پاسخ وی را داده که نیروی ایرانی ای در عراق وجود ندارد و الحشد الشعبی نیروهای عراقی هستند.
همچنین ظاهرا آقای تیلرسون گزارش های سازمان های امنیتی و اطلاعاتی ایالات متحده را مطالعه نمی کنند تا متوجه شوند که نیروهای خارجی موجود در عراق یا آمریکایی هستند یا اینکه وابسته به داعش هستند که توسط خود ایالات متحده وهمپیمانانش ایجاد شده.
آقای بوریس جانسون وزیر امور خارجه انگلیس هم اظهار می داشت که ایران چند صد کیلومتر دورتر از مرزهایش حضور دارد و باید نفوذش را به مرزهای خود بازگرداند.
مشخص نیست آقای جانسون توجه دارد که نیروهای انگلیس و آمریکا چند هزار کیلومتر دورتر از مرزهای خود در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس حضور دارند و اگر بنا باشد کسی نیروهای خود را به مرزهای خود بازگرداند قطعا انگلیس و ایالات متحده مقدم تر هستند، مضاف بر اینکه حضور ایران حال چه بصورت مستشاری چه حتی ایرانی هایی که برای مبارزه با تروریسم داوطلب شده اند بنا به تقاضای رسمی دولت های منتخب این کشورها است در حالی که نیروهای وابسته به ایالات متحده در سوریه به طبق موازین بین المللی اشغالگر به حساب می آیند.
حتی حضور انگلیس و ایالات متحده در عراق به دلیل اینکه حمله آنها به عراق در سال 2003 مورد حمایت و تایید سازمان ملل نبود اشغال به حساب می آید و بعد از آن هم آنها با ایجاد داعش حضور خود در این کشور را تحمیل کردند.
قبل از اینکه ایالات متحده بخواهد برای مقابله با شوروی سابق القاعده را ایجاد کند منطقه خاورمیانه وحتی جهان نه شاهد حضور تندروهای اسلامگرای مسلح بود و نه شاهد چیزی به نام تروریسم.
قبل از اینکه ایالات متحده برای مبارزه مزعوم خود با تروریسم وگسترش به قول معروف دمکراسی به منطقه خاورمیانه لشکر کشی کند اهالی این منطقه علیرغم همه سختی هایی که به دلیل وجود برخی دیکتاتورها داشتند از امنیت و آرامش برخوردار بودند وحد اقل با خیال راحت می خوابیدند و مطمئن بودند که اگر اجلشان نرسیده صبح بیدار می شوند و اگر فرزندشان به مدرسه می رود و یا پدری سر کار می رود شب به خانه بر می گردند.
نا امنی و گسترش تروریسم در منطقه خاور میانه از زمانی شروع شد که غربی ها وارد این منطقه شدند و بدیهی است در صورت خروج غربی ها از این منطقه مردم این منطقه می توانند مجدد نفس راحت بکشند و آرامش داشته باشند.
ایران هم برای حفظ امنیت ملی خود مجبور شد به ماجرا ورود کند و در شرایطی که ایالات متحده و همپیمانانش فقط برای نابودی منطقه ورود کرده بودند و نقشه و یا برنامه ای برای پس از اشغال نداشتند ایران برای جلوگیری از هرج و مرج برنامه داشت و جلوی هرج و مرج در همسایه گی اش را گرفت.
در واقع اگر برنامه های ایران برای جلوگیری از هرج و مرج در منطقه نبود قطعا شرایط عراق و افغانستان و سوریه امروزه به مراتب بد تر از لیبی بود و می توان گفت همسایگان ایران خود قبول دارند که ثبات خود را مدیون ایران هستند.
آقای تیلرسون بخوبی می داند وقتی می تواند از نابودی داعش صحبت کند نمی تواند به تلاش نیروهای همپیمان با ایران توجه نداشته باشد اگر هم منظورش سوریه است که همه می دانند ایالات متحده برای حفظ نیروهای وابسته به خود داعش را با نیروهای کرد تعویض کرده.
امروزه دلواپسی ایالات متحده از آن است که پس از اتمام کار داعش در عراق و پس از اینکه نقشه های این کشور برای ایجاد یک کانتون کردی از مرزهای غربی ایران تا دریای مدیترانه با شکست مواجه شده، ارتش سوریه بخواهد ادعای حق و حقوق قانونی خود در بازپس گیری کل سرزمین های سوریه نماید و پس از داعش به سراغ نیروهای وابسته به ایالات متحده برود.
آمریکایی ها بخوبی می دانند که نیروهای وابسته به آنها تاب مقاومت در مقابل نیروهای ارتش سوریه و همپیمانان آنها در منطقه را ندارند و در صورتی که تصمیم سیاسی برای حمله به این نیروها صادر گردد ظرف چند روز کار آنها ساخته خواهد بود.
همچنین آمریکایی ها می دانند اگر دولت و ارتش سوریه بخواهند سرزمین های خود را پس بگیرند طبق موازین بین المللی (که البته آمریکایی ها عادت دارند آنها را زیر پا بگذارند) هیچ قانونی برای جلوگیری از پس گرفتن این مناطق وجود ندارد، به همین دلیل هم دست پیش می گیرند تا پس نیافتند.
اما به هر حال چه قدر خوب می شد که همه نیروهای خارجی از منطقه خاورمیانه مخصوصا آمریکایی ها خارج شوند ودست از دخالت در امور کشورهای منطقه و توطئه چینی بردارند وایجاد ثبات و امنیت منطقه به خود کشورها سپرده شود.
آنوقت می توان دید آیا باز هم اهالی منطقه مشکل امنیت خواهند داشت یا نه؟
