طی 15 سال آینده جمعیت جهان به تعداد 1. 2 میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. سهم غرب در این افزایش فقط 3 درصد خواهد بود. ولی مهترین چیز این است که در 40 سال آینده جمعیت کشور های در حال رشد زود تر از غرب رشد کرده و اقتصاد های چین، هند، روسیه و برزیل مساوی اقتصاد کشور های ثروتمند گروه جی 7 خواهد شد. اروپا اهمیت اقتصادی خود را از دست داده و اقتصاد چین بعد از 15 سال قدرتمند تر از اقتصاد اتحادیه اروپا خواهد شد. امروزه هم کشور های در حال رشد 85 درصد بشریت را تشکیل می دهند. به مجرد رشد اقتصاد و تولیدات در کشور های در حال توسعه در آنجا تعداد هرچه بیشتر اجناس و خدمات تولید شده و این امر موجب بالا رفتن مصرف اجناس و بهروزی این کشور ها خواهد گردید. بعد از 20 سال ساکنان کره زمین به 50 در صد انرژی بیشتر از امروز احتیاج پیدا کرده و بعد از ده سال دیگر تقاضای اصلی انرژی — 90 درصد، از کشورهای در حال توسعه خواهد بود. به این خاطر در دهه های نزدیک ما شاهد تجدید تقسیم مناطق نفوذ در ارتباط با حوزه های کنترل منابع انرژی خواهیم شد.
در آینده ذخایر انرژی به موضوع اساسی اختلاف تبدیل خواهد شد و منطقه آسیای مرکزی و دریای خزر به یکی از اساسی ترین کانون های تنش تبدیل شده و بر اثر آن ممکن است اختلاف جدی بروز کند. مناطق دور از دید استراتژیک ما مثلا شمالگان همچنین به مسایلی بدل شدند که پیرامون آنها بحث ها و تحلیل های محرمانه انجام می شود. از موضوع های دیگر این بحث ها خطوط دریایی حمل نفت مثلا تنگه هرمز هستند که از طریق آن 16 درصد نفت جهانی عبور داده می شود و پس از 30 سال این شاخص به 30 درصد خواهد رسید.
در حالی که برخی کشور ها میزان تولید نفت خود را کاهش می دهند، عربستان سعودی، عراق و روسیه در دهه های نزدیک بر استخراج آن خواهند افزود. برزیل به برکت چاه ها در معدن "سانتوس" به تولید کننده بزرگ نفت در جهان بدل خواهد شد. یعنی تولید کنندگان نفت به مرور زمان تجدید تشکیل خواهند شد. در این اوضاع و احوال تولید کنند گان اروپایی وارد رکود خواهند گردید. باید دانست که خودداری از مصرف سوخت متعارف اهمیت دارد ولی برای رسیدن به موفقیت در این راستا صرف سالیان دراز ضرورت دارد.
جا دارد توضیح داده شود که "بازرگانی زیستمحیطی" امروز جوابگوی منافع مقرضانه عده ای از قدرتمندان است و حمایتی که مقام های حکومتی در این رشته با پول های مالیات بدهان می رسانند همیشه شفاف نمی باشد. بازرگانی مربوط به منابع تجدید شونده انرژی به عرضه مساعد برای افراد فاسد تبدیل شده زیرا برای رونق بخشیدن این رشته پول های گزاف بودجه ای تخصیص داده خواهد شد.
اینها فقط نمونه های ساده اندک حاکی از گرایش های موجود در ژئوپولیتیک انرژی و مواد خام است. طی دهه های آینده جهانیان وارد مرحله مصرفی بعدی شده و باید در انتظار آن باشیم که د این رابطه حوایج بشریت به انرژی و مواد طبیعی بالا رفته و همراه با آن دسترسی به این ذخایر توام با تنش های بیشتری خواهد گردید. شک نیست که اجتناب ورزیدن از اختلافات جدی دشوار خواهد بود. امروز این جریان حنبه آشکار ندارد ولی حالا هم قدرت های جهانی پس پرده برای این درگیری ها آماده می شوند و چیزی نخواهد پایید که آنها رخ خواهند داد.
