گزارش و تحلیل

ویلون استرادیواری

© AP Photo / Marcio Jose Sanchezویلون
ویلون - اسپوتنیک ایران
اشتراک
محققان ثابت کردند که نوای ویلون استرادیواری خاص نیست.

به گزارش « اسپوتنیک» با  استناد  به مقاله  منتشره در مجله « « پناس- PNAS » نوای ویلون مشهور « استرادیواری» فرقی با ویلون های عادی برای  نوازندگان ویلون  و یا دوستداران  موسیقی ندارد.

کلائودیا فریتس  از دانشگاه  « پی یر» و  ماریا کیوری در پاریس (آمریکا)  در این خصوص  گفتند: « بسیاری  از مردم  فکر می کنند که ویلون ا و  ویلون سل های قدیمی  ایتالیایی، از ویلون های  کنونی بهتر است. بسیاری از پژوهشگران سالها صرف  کشف « راز»  نوای  « استرادیواری»  کردند ، اما فقط حالا  توجه جدی به این مسأله مبذول شده است».

هر دوستدار موسیقی  از وجود آلات موسیقی « استرادیواری» آگاه است که توسط استاد معروف ایتالیایی  آنتونیو استرادیواری  اواخر قرن 17 و  یا اوایل  قرن 18 ساخته شدند.  این ویلون ها  به دلیل  ساختار منحصربفرد و مهارت خالق آن ها نوای  بی نظیری دارند.  تا کنون حدود 650  ویلون «استرادیواری»- ویلون ساز مشهور باقی مانده است. قیمت هر یک از آن ها یک میلیون دلار است.

به گفته فریتس ، تیم تحت رهبری وی، به مطالعه  یکی از خصوصیات جادویی  ویلون استرادیواری — «کنسرتی بودن» — آن ها پرداختند. دوستداران این  نوع ویلون  معتقدند که نوای  ویلون های استرادیواری  که برای  نوازندگی در تالارهای کنسرت  و دیگر  سالن های بزرگ درنظر گرفته شده اند — نسبتا  آرام  برای خود ویلون و بلند برای  حضار در تالار کنسرت است.  به عقیده منتقدان،   صدای ویلون گویی برای شنوندگان «  مثل شکوفه باز می شود»  و در فاصله ای دورتر از  خود ساز پیچیده تر می شود.

محققان در صدد امتحان این موضوع برآمدند و  دو آزمایش در دو تالار کنسرت در پاریس و نیویورک  با گردآوری نوازندگان مشهور ویلون جهان  و  دهها نفر دوستدار  موسیقی برگزار شد. آنها  قبول کردند به اجرای  نوازندگان با ویلون معمولی و ویلون « استرادیواری» گوش کنند.

به گفته فریتس،  نوازندگان ویلون و  شنوندگان  نمی دانستند  که با چه ویلونی  قطعه «  کنسرت برای  ویلیون با ارکستر»  چایکوفسکی ، و قطعه «  کنسرت ویلون» برامس ، سیبِلیئوس و دیگر آثار سمفونیک اجرا خواهد شد.

برای  دقت بیشتر  آزمایش، سئانس های  « شنیداری»  در دو فرمات برگزار شد — در  تالار  کوچک کنسرتی  در پاریس باهمراهی  ارکستر و در تالار بزرگ کنسرت  نیویورک بدون همراهی.  شنوندگان و  خود نوازندگان ویلون می بایست  به ارزیابی حجم ، رسا بودن، غنائت و دیگر خصوصیات  صدای هر یک از ویلون ها بپردازند.

 در هر دو مورد  نتایج یکسان بود — ویلون های «استرادیواری» از  رقبای مدرن خود عقب می ماندند که صدای آن ها  برای نوازندگان و شنوندگان  رساتر و جالب تر بود.  فقط 44 درصد  شنوندگان و  نوازندگان توانستند حدس بزنند  کدام ویلون « استرادیواری» بود.  این بدان معناست که آنها در واقع نتوانستند صدای ویلون افسانه ای را از ویلون مدرن تمیز بدهند و فقط   حدس زدند.

 نکته جالب دیگر آن است که  فریتس و  همکارانش نتوانستند  تأثیر « کنسرتی»  ویلون « استرادیواری» را به ثبت برسانند — تمام سازها  به نظر شنوندگان  در فاصله  نه چندان زیاد بلند بودند  و در فاصله دورتر — آرام.  از اینرو  تمام گفته ها در باره  « صدای جادویی»  ویلون استرادیواری  فقط ساخته  خیال است  و با اعتبار زیاد  استاد ایتالیایی ارتباط دارد.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала