حمله آمریکا به سوریه و نزدیکی ایران و روسیه و بسیاری از کشورهای دیگر

بر کسی پوشیده نیست که امپراتوری رسانه ای ایالات متحده و همپیمانان آن می تواند هر آن چیزی را که بخواهد به خورد مخاطبان بدهد، اما حتی این امپراتوری هم نتوانست حمله آمریکا به سوریه را توجیه کند و امروزه نه فقط مواضع ایران و روسیه به یکدیگر نزدیک تر شده بلکه بسیاری از کشورهای دیگر هم به مقابله با ایالات متحده بر خواسته اند.

شاید بتوان گفت هر کدام اینان دلایلی برای خود دارند که رو در روی ایالات متحده قرار گرفته اند ولی به هر حال تصمیم نابخردمندانه آقای ترامپ فضای منفی بر علیه وی و ایالات متحده را در سطح بین المللی دو چندان کرده.
در حالی که هنوز بحث بمباران شیمیایی یا انفجار انبار تسلیحات شیمیایی در خان شیخون داغ بود و جامعه بین المللی در همان سازمان مللی که تحت سیطره ایالات متحده است در حال بررسی این ماجرا بود رئیس جمهوری ایالات متحده به یکباره تصمیم حمله را اتخاذ کرد.

بهانه حمله و نوع حمله به همه نشان داد که هدف حمله مساله ای فراتر از دلسوزی رئیس جمهوری ایالات متحده برای کودکان سوری بوده و می باشد. و به قول خانم کلینتون اگر وی واقعا دلسوز مردم سوریه بود آنها را از ورود به ایالات متحده منع نمی کرد.
حال بماند که هنوز مشخص نیست که تسلیحات شیمیایی چگونه به خان شیخون رسیده اند و آیا ایالات متحده همین رفتار را در قبال جبهه النصره یا داعش در صورت استفاده از این تسلیحات شیمیایی بر علیه مردم بی گناه در جاهای دیگر سوریه نشان می داد؟
فقط چند روز قبل از این ماجرا ایالات متحده بیش از یک هزار نفر بیگناه در موصل طی یک بمباران، به اصطلاح اشتباه، قتل عام کرد، آیا جایی جوابگو بود؟ چه فرقی می کند که انسانی با بمباران به اصطلاح اشتباه کشته شود یا شیمیایی؟ هر دو مورد جرم هستند و جامعه بین المللی باید در قبال آنها واکنش نشان دهد.
تصادف حمله با ملاقات روسای جمهوری ایالات متحده و چین هم شانسی نبوده بلکه زمان بندی بسیار دقیق بوده. رئیس جمهوری ایالات متحده می خواسته قبل از ملاقات به رئیس جمهوری چین گوشزد کند که ایالات متحده به هیچ کدام از قوانین و مقررات بین المللی پایبند نیست و هر لحظه اراده کند دست به هر کاری بخواهد می زند و هیچ مرجعی در جهان وجود ندارد که جلودارش باشد.

در واقع آمریکایی ها تلاش داشتند شرایط دیدار با رقیب اصلی اقتصادی خود در جهان را به نفع خود تغییر دهند.
همین ماجرا در مورد دیگر کشورها هم صدق می کند.
ایالات متحده خواسته هم زهره چشمی به چینی ها نشان دهد هم به ایرانی ها و هم روس ها و هم دیگر کشورهای جهان.
با این شرایط همه کشورهایی که به نوعی در رقابت با ایالات متحده در سطح بین المللی می باشند به فکر افتاده اند که باید با یکدیگر همسو شوند و با این قلدر بازی های رئیس جمهوری ایالات متحده مقابله کنند و به وی گوشزد کنند که فضای بین المللی رینگ بازی کشتی کج (ورزش مورد علاقه آقای ترامپ) نیست و قانون و قواعدی بر آن حاکم است.
برخی ممکن است با ایالات متحده بر سر مسایل اقتصادی و برخی دیگر سیاسی و برخی حتی بر سر محیط زیست و آب و هوا و… اختلاف داشته باشند و رئیس جمهوری ایالات متحده باید متوجه باشد که با این رفتار خود همه را در فضای مقابل قرار داده.
حتی در خود ایالات متحده هم خودداری ترامپ در هماهنگی با کنگره صدای نمایندگان این کشور را در آورده.
اینان همه می دانند که ترامپ علاوه بر تلاش برای زهره چشم گرفتن از دیگر کشورها تلاش دارد مشکلات و فشار های داخلی را به سمت خارج سوق دهد و همچنین به مخالفین داخلی بگوید که هیچ قانون و قاعده ای را برای رفتارهای خود قایل نیست.