ارکستر زهره در اواخر سال 2014 میلادی شکل گرفت و در آن سی تن از دختران دانشآموز موسسه ملی موسیقی افغانستان عضویت دارند. نام این ارکستر از یک الهه موسیقی گرفته شده است. در تاریخ ادبیات و فرهنگ افغانستان، از دو خواهر، زهره و ناهید، بنام الهههای موسیقی یاد می شود و ارکستر زهره نیز با استفاده از نام یکی از این دو الهه موسیقی نام گذاری شده است.
آقای سرمت میگوید که ارکستر زهره در سفر اخیرش به برخی از کشورهای اروپایی به ویژه اجرای موزیکهای شرقی و غربی در مجمع اقتصادی داووس در سویس، توانسته است مثبتترین نقش در تاریخ هنر موسیقی در افغانستان برای بهبود نقش و جایگاه هنرمندان به ویژه دختر خانمها ایفا کند.
ارکستر زهره پس از شکلگیریاش، برای نخستینبار در نیمه دوم ماه ژانویه گذشته برای اجرای موسیقی به داووس سویس سفر کرد. این سفر که از سوی مجتمع اقتصادی جهان تدارک دیده شده بود، ارکستر زهره با اجرای خود در جمعی از رهبران مهم جهان توانست چهره مثبتتری از افغانستان که بیشتر در میان شهروندان کشورهای غربی با خشونتهای مسلحانه، انفجار،حملات انتحاری و سرکوب زنان شناخته میشود، ارائه دهد.
دکتر احمدناصر سرمست، اجرای ارکستر زهره در مجمع اقتصادی جهان در داووس را به مراتب با اهمیتتر و مهمتر از چند برنامه دیگر این گروه موسیقی در برخی کشورهای اروپایی دیگر توصیف میکند. آقای سرمست میگوید که همهساله نزدیک به سههزار تن از رهبران سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان در داووس سویس گردهم میآیند تا سیاستهای جدید جهانی را مطرح کنند. به گفته رییس موسسه ملی موسیقی افغانستان و بنیانگذار آن و ارکستر زهره، اجرای برنامه موسیقی از سوی دختران افغان در حضور چنین رهبرانی از اهمیت بالایی برخوردار است. دکتر احمدناصر سرمست به خبرگزاری اسپوتنیک گفت: «در جلسات و برنامههایی که ما داشتیم، تصویر بسیار مثبتی از افغانستان ارائه کردیم و صحبتهایی که برخی از رهبران سیاسی و اقتصادی جهان با من داشتند، همهی شان امیدوار به این شدند که واقعا در افغانستان کارهایی هم صورت گرفته است و خود ایجاد ارکستر زهره و سفرش به اروپا بهترین انگیزه و امید برای رهبران جهان بود.» آقای سرمست افزود: «فراموش نخواهم کرد بعد از پایان کنسرت که ما در مجمع اقتصادی و فرهنگی داووس داشتیم، تعداد زیادی از مردم که با من صحبت میکردند، فقط روی یک موضوع تاکید میکردند که بعد از سخنرانی ترامپ(رییسجمهور امریکا) که بسیار برایشان ناامید کننده بود، تنها چیزی که از داووس با خود میبرند و به آنها انگیزه و امید بخشید، اجرای ارکست زهره بود. همهی کنسرتها با استقبال گرم روبرو شد، مخصوصا کنسرت داووس و تمام حاضرین در مجلس همه بیش از ده دقیقه به پا ایستادند و از نوازندگان با دست زدن هایشان استقبال کردند.»
آرکستر زهره پس از اجرای موسیقی شرقی و غربی در داووس، چندین کنسرت دیگر در زوریخ، جینوا و آلمان برگزار کرد. این کنسرتها نیز با استقبال گرم و پرشور شهروندان کشورهای اروپایی مواجه شد.
تحسین حسن روحانی
ظریفه ادیبا دختر جوانی که به صورت مشترک با نگینه خپلواک، رهبری ارکستر زهره را در سفر اخیر اروپایی شان به عهده داشت، نیز میگوید که استقبال شرکتکنندگان به ویژه رهبران برخی از کشورهای جهان در برنامههای هنری این ارکستر در داووس، برایشان غیرقابل تصور بوده است.
ظریفه ادیبا که در موسسه ملی موسیقی افغانستان ویالون مینوازد، میگوید که اعضای ارکستر زهره در سفرشان به داووس نشان دادند که افغانستان زیباییهای خود را دارد اما این زیباییها در نتیجه برخوردهای خشونتآمیز و منفی پوشانده شده اند.
دختران چشم آبی نورستانی
نظیره و گلالی، دو تن از دختران نورستانی و عضو ارکستر زهره هستند که گلالی هجده ساله «ستار» و نظیره «ویالن سل» مینوازد. این دو دختر جوان که اصالتا از ولایت شرقی نورستان یکی از ناامنترین ولایات افغانستان هستند، میگویند که ارکستر زهره در سفر اروپاییاش توانست برای شهروندان افغان مقیم اروپا امید آفریند. نظیره که تحت شرایط دشواری موفق شد به موسیقی رو بیاورد، درباره سفرش در جمع گروه هنری زهره به اروپا، از امیدهایی که برای شهروندان افغان در کشورهای اروپایی خلق کردهاند تعریف میکند.
خانواده نظیره بدلیل روی آوردن وی به هنر موسیقی توسط برخی از وابستگانشان که عضو گروه طالبان هستند، تحت فشار و تهدید قرار گرفته، اما او از امیدی که برای شهروندان افغان در کشورهای اروپایی در جمع دیگر اعضای گروه هنری زهره که در سفر به داووس و برخی از شهرهای اروپایی خلق کردهاند، تهدیدهای خانوادهاش از سوی طالبان را نادیده میگیرد. نظیره چشمان براق آبی رنگ دارد و میگوید: «افغانهایی که در آنجا بودند، بسیار هیجان زده و خوشحال بودند و احساس افتخار میکردند. حتی اکثرا وقتی که ما را می دیدندزمانی که کنسرت ما به پایان رسید و از استیچ آمدیم، با دیدن ما گریه میکردند. این گریهها از خوشحالی بود و اصلا باورشان نمیشد که در افغانستان هم مدارس موسیقی وجود داشته باشد و دختران در آن آموزش ببینند.»
گلالی هرچند در ابتدای پیوستن به موسسه ملی موسیقی افغانستان با ممانعتهایی از سوی خانواده خود مواجه بود، اما پس از این که از سفر داووس برگشت، مورد استقبال گرم خانوادهاش قرار گرفت.