احمد رشیدی نژاد؛ دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی
عملیات نظامی که نه اعضای آن و نه اهدافش مشخص نیست. با این وجود با توجه وعده های انتخاباتی ترامپ و نیز جریان منتقد سیاست دولت پیشین در سوریه، می‌توان انتظار داشت که سیاست خارجی وی در سوریه، تداوم و جبران کننده ضعف‌های دولت اوباما باشد.
در حالی دونالد ترامپ به عنوان چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا سوگند یاد کرد که پایگاه اینترنتی کاخ سفید در بیانیه‌ای با اعلام این مطلب که: شکست داعش و دیگر گروههای تروریستی، در اولویت سیاست خارجی دولت جدید قرار دارد، عملیات نظامی مشترک در قالب ائتلاف‌های نظامی را لازمه آن ذکر نمود. مطلبی که در نطق سخنرانی تحلیف- رئیس جمهوری- نیز گنجانده شده بود. در این بیانیه همچنین آمده است که دولت ترامپ با شرکای بین‌المللی خود، با هدف قطع کردن منابع مالی گروههای تروریستی، گسترش شراکت اطلاعات و تعامل در جنگ سایبری به منظور مختل کردن و ناتوان کردن تبلیغات و عضو گیری گروههای تروریستی همکاری خواهد نمود. سوال این است که عملیات نظامی مشترک به کمک چه کسانی و بر علیه چه کسانی صورت خواهد پذیرفت؟
در این رابطه باید گفت هر چند اولویت دولت گذشته (اوباما) در جنگ سوریه اجتناب از پی گیری هر سیاستی بود که منجر به تقویت بشار اسد شود، با این حال عدم حمله مستقیم به سوریه متحدان و شرکای منطقه‌ای آمریکا را ناامید کرده بود. منتقدان- که در سطح داخلی بسیاری از آنان جمهوری خواهان بودند- سیاست خارجی اوباما، بویژه در رابطه با سوریه را ضعیف تلقی کرده، معتقدند که اقدامات دولت اوباما موجبات تقویت موضع رقبای ایالات متحده بویژه در سوریه را فراهم آورده است. چرا که عدم حضور موثر آمریکا و متحدانشان در سوریه موجب شده تا جای پای روسیه و دیگران متحدان دولت اسد محکم‌تر گردد. این مسئله تا آن جا پیش رفت که ((کری)) وزیر خارجه پیشین آمریکا در دفاع از عملکرد خود، این ناکامی را به گردن ((کامرون)) نخست وزیر سابق بریتانیا انداخت. وی که با روزنامه تلگراف، مصاحبه کرده بود، انصراف باراک اوباما، را از تصمیمش مبنی بر حمله به سوریه، به این دلیل توصیف کرده بود که ((کامرون))، نتوانسته بود رای موافق مجلس عوام این کشور را در سال ۲۰۱۳ کسب نماید.
حال با روی کار آمدن دولت جدید هر چند برخی خوش بینانه حل و فصل بحران سوریه را در نشانه‌های بهبود روابط آمریکا و روسیه دنبال کرده و احتمال می‌دهند که ائتلاف یاد شده ممکن است محدوده‌یی فراتر از متحدان سابق این کشور (متحدان منطقه‌ایی و اعضای ناتو) را در بر بگیرد، با این وجود برای امیدواری به ائتلاف یاد شده(اعضای این ائتلاف) و اهداف آن خیلی زود است. چرا که دولت روی کار آمده در جریان مبارزات انتخاباتی خود، ضمن انتقاد از سیاست "انفعالی" دولت اوباما، بانی بحران در سوریه را متحد روسیه- یعنی دولت اسد- بر شمرده و وعده داده بود که در صورت پیروزی در انتخابات، مناطق امنی برای حفاظت مردم سوریه در برابر حملات نظامی دولت اسد ایجاد خواهد کرد! مناطق امنی که احتمالأ بیشتر برای نیروهای آمریکایی و منافعشان امن بوده و بهانه و جای پایی خواهد شد تا ناکامی‌های دولت پیشین را در پیشبرد منافع آمریکا (احیانأ تجزیه) در سوریه را جبران کند. با این اوصاف استراتژی خارجی ترامپ نه در خلاف استراتژی اوباما بلکه در راستای همان سیاست، اما به شکلی دیگر است.
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
