در دوران معاصر ایران بیشترین بدبختی ها را از بابت رابطه با آلمان کشید و در دوران جنگ جهانی دوم به دلیل حمایت رضا شاه و ایرانی ها از آلمان نازی ایران توسط متفقین اشغال شد و چه بلاهایی نبود که بر سر این ملت به همین دلیل آمد.
در همان زمان ایرانی ها تنها ملتی بودند که به یهودی ها کمک کردند و بسیاری از یهودی هایی که توسط آلمانی ها قتل عام می شدند با پاسپورت های جعلی ایرانی از آلمان گریختند حتی بسیاری از یهودی های اوروپایی پناهگاهی جز خانه مردمان ایرانی پیدا نکردند وهنوز هم تعداد زیادی یهودی لهستانی و آلمانی و… الاصل که از دست اعمال نژاد پرستانه هیتلر گریخته بودند در ایران زندگی می کنند و فرزندانشان دیگر ایرانی شده اند.
شاید اگر نمایندگی آلمان در تهران گزارش های دقیق تری را برای آقای گابریل ارسال می کرد وی پیش از اینکه سخنان مداخله جویانه خود را بیان کند مقداری تامل می کرد که در مورد کدام کشور صحبت می کند.
ظاهرا ایشان مانند بسیاری از اوروپایی های دیگر متوجه نیستند که سرزمین ایران و مردمان ایران با دیگر اقوام و ملت ها در منطقه فرق دارند و ایرانی ها زیر بار سخنان قلدر معابانه نمی روند.
به هر حال به استناد برخی منابع دیپلماتیک ایرانی ها قبل از سفر آقای گابریل این مسایل را از کانال های دیپلماتیک به وی گوشزد کرده بودند و حتی به وی اطلاع داده بودند که با توجه به صحبت های مداخله جویانه وی فعلا شرایط بازدید از ایران برای او مهیا نمی باشد اما آلمانی ها اصرار داشتند که برنامه ریزی برای این سفر از چندین ماه پیش انجام شده بوده و تعهد کردند که آقای گابریل زمان سفر به ایران فقط در مورد مسایل اقتصادی فیما بین صحبت کند ولا غیر.
طبق برنامه ریزی قبلی قرار بود آقای گابریل سه روز در ایران اقامت داشته باشند و با آقای لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی وهمچنین آقای ظریف وزیر امور خارجه هم دیدار داشته باشند. آلمانی ها همچنین امیدوار بودند نماینده آنها بتواند ملاقاتی با رهبر جمهوری اسلامی نیز داشته باشد و آقای گابریل ظاهرا برنامه ریزی کرده بود که علاوه بر سه روز اقامت در ایران اگر به وی خوش بگذرد دو روزی هم به اصفهان و شیراز سفر کنند.
شاید بتوان آیت الله صادق آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه ایران را صریح ترین شخصیت در ایران دانست که همان ابتدا موضع مقامات ایرانی را به صراحت بیان کردند واظهار داشتند: "اگر بنده جای مسئولین اجرایی مملکت بودم ایشان را به ایران راه نمی دادم".
به هر حال با توجه به اینکه برنامه ریزی برای این سفر از مدتی طولانی انجام شده بود وهمچنین ایرانیها آدم هایی نیستند که مهمان را از در خانه بیرون کنند به وی اجازه داده شد به ایران سفر کند اما محدوده سفر وی همان روابط اقتصادی به عنوان وزیر اقتصاد تعیین شد و لا غیر.
شاید اگر نماینده آلمان در ایران مقداری زیرک تر بود پیش از سفر آقای گابریل را توجیه می کرد که چنین سخنانی قطعا با واکنش تند طرف ایرانی مواجه خواهد شد و از بیان آن خودداری نماید چون ایرانی ها با دیگران فرق می کنند.
شاید بد نبود وی را توجیه می کردند این ایران است که از آلمان طلبکار می باشد و نه آلمان از ایران.
آلمانی ها از همان زمانی که به تبع اعمال هیتلر مصیبت ها را برای ملت ایران به ارمغان آوردند تا به حال هیچ گلی به سر مردم ایران نزده اند.
زمان تحریم ها همان شرکت معروف زیمنس آلمان بود که ویروس استارکس نت را وارد سیستم های اتمی ایران کرد، ویروسی که اگر متخصصین ایرانی سر به زنگاه کشف نمی کردند معلوم نبود چه بلایی سر ایران بیاورد.
ایرانی ها هنوز فراموش نکرده اند که شرکت های آلمانی انواع و اقسام تسلیحات بیولوژیکی و شیمیایی و میکروبی را برای ارتش عراق تهیه می کردند تا بر سر ایرانی ها بریزند وهنوز مجروحان شیمیایی ایرانی با هر نفس آلمان را نفرین می کنند.
یعنی واقعا آقای گابریل فراموش کرده که چندین ملیارد دلار اموال ملت ایران در آلمان به دلیل بهانه واهی هسته ای بلوکه شد.
یا اینکه آقای گابریل نمی داند چند نفر از آنهایی که هزاران ایرانی را ترور کرده اند و به شهادت رسانده اند، یعنی به زبان بین المللی تروریست، در حال حاضر در آلمان زندگی می کنند.
وقتی آقای گابریل از حقوق بشر صحبت می کند آیا فراموش کرده که در دوران تحریم ها آلمان از اعطای دارو به مردم ایران خودداری می کرد و هزاران مریض به دلیل عدم دسترسی به دارو جان خود را از دست دادند.
هنوز ایرانی ها فراموش نکرده اند که آلمانی ها در کنار بقیه کشورهای اوروپایی همه پروژه ها و توافق هایی را که با ایرانی ها انجام داده بودند زیر پا گذاشتند و شریک اول فشار ناحق بر علیه ملت ایران بودند.
بد نبود که نمایندگی آلمان در تهران بلاهایی را که آلمانی ها بر سر ایران آورده اند و بلاهایی که بر اثر رابطه ایران با آلمان پیش آمده را برای وی لیست می کردند تا شاید وی متوجه می شد بلاهایی که آلمانی ها بر سر ایران آورده اند به مراتب از هالوکاست بیشتر بوده و اگر بنا بود که ملت ایران طلب های خود را بستانند قطعا آنها بیش از اسرائیلی ها از آلمانی ها طلبکار هستند.
پس قبل از اینکه معاون محترم صدر اعظم آلمان بخواهد سنگ اسرائیل را به سینه بزند بد نیست به فکر باشد چگونه می تواند گناهان آلمان بر علیه ایران را پاک کند.
در ایران هم همه این موارد به وی گوشزد شد، حال اینکه ایشان گوش شنوایی داشته باشند مساله دیگری است.
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
