گزارش و تحلیل

شروع زودهنگام جنگ اقتصادی پسا برجام ایران با غرب

© REUTERS / Raheb Homavandiشروع زودهنگام جنگ اقتصادی پسا برجام ایران با غرب
شروع زودهنگام جنگ اقتصادی پسا برجام ایران با غرب - اسپوتنیک ایران
اشتراک
اعتراضات به شروع فعالیت یکی از رستوران های زنجیره ای آمریکایی در تهران پرده از واهمه هایی بر می دارد که پیرو توافق هسته ای در ذهن تعداد زیادی از سیاستمداران و دست اندرکاران ایران وجود دارد.

بصورت سنتی معمولا غربی ها ورود خود یا تلاش برای نفوذ خود در کشورهای دیگر را با احداث شعبه های اغذیه فروشی های زنجیره ای و کارخانه های بین المللی در آن کشور شروع می کنند و این شعبه ها پیش قراول ورود دیگر موسسات اقتصادی آنها به حساب می آیند.
کمپانی هایی مثل مک دونالد — کی اف سی — استارباکس — کوکا کولا — پپسی کولا و… همیشه تلاش دارند پس از هرگونه توافق سیاسی پیشگام ورود به عرصه اقتصادی و افتتاح شعب باشند و به همین دلیل در خیلی از کشورها اعتراضات به ایالات متحده با تخریب شعب همین کمپانی های زنجیره ای برگزار گردیده. البته اینکه این کمپانی ها خود احداث کننده شعب نیستند بلکه سرمایه گذاران داخلی کشورهای دیگر با پرداخت هزینه نمایندگی و پورسانت به این شرکت ها متحمل هزینه های اصلی می گردند و در صورت تخریب شعبه سرمایه گذار داخلی متضرر می گردد نه شرکت مادر و در صورت بسته شدن شعبه هزینه نمایندگی در جیب کمپانی اصلی می ماند. با توجه به اینکه هزینه اعطای شعبه در تهران ظاهرا حد اقل چیزی حدود 8500 ملیون ریال معادل حدود 250 هزار دلار می رسد که متقاضی باید نقدا این مبلغ را به حساب آن شرکت واریز کند یعنی سرمایه گذار ایرانی بصورت خودکار 250 هزار دلار (یا بیشتر) فقط برای دریافت نام آن شرکت پرداخت کرده و کمپانی های خارجی فقط با نام خود این مبلغ را به جیب می زنند.
واهمه ای که همیشه هم سیاست مداران و هم فعالان اقتصادی ایرانی با آن مواجه بودند این بود که ناتوانی صنایع و موسسات داخلی در رقابت با برند های مطرح غربی از یک سو و بوجود آمدن ذهنیت برند و مارک گرایی طی سالهای اخیر منجر به آن ورشکستگی اقتصادی و نابودی صنایع داخلی گردد. حتی در برخی شرایط که کیفیت محصولات داخلی هم بالاتر است اما به دلیل اینکه محصولی دارای مارک و برند خارجی است بهتر به فروش می رود.
طی چند ماه پس از برجام فروش کارخانه های خودرو سازی داخلی به دلیل امید خریداران به ورود خودروهای خارجی و پایین آمدن قیمت خودرو به زیر 30 درصد زمان مشابه سال قبل رسیده و اکثر خودرو سازان مجبور شده اند تولید خود را در سطح زیادی کم کنند، در برخی شرایط کاهش تولید به بیش از 50 درصد رسیده و قطعا در صورت ادامه این روند بزودی شاهد افزایش نسبی بیکاری در این کارخانه ها و تعطیلی تعداد زیادی کارخانه های قطعه سازی وابسته به همکاری با این خودروسازان خواهیم بود. همین ماجرا کم و بیش برای دیگر صنایع هم مشهود است.
سیاست اقتصادی دولت مبنی بر منجمد کردن اقتصاد جهت مقابله با رشد فزاینده تورم تا زمان رسیدن به توافق هسته ای و آزاد شدن دارایی های بلوکه شده ایران طی دو سال اخیر فشار اقتصادی بر فعالان اقتصادی را دو چندان نموده مخصوصا که طی این مدت صنایع با تحریم مواد اولیه مورد نیاز از خارج کشور مواجه بودند و از سوی دیگر ورود فزاینده کالای کم کیفیت از کشورهایی که بصورت مهاتره ای با ایران تعامل داشتند و نبود سرمایه گذاری زیر بنایی و گردش مالی انگیزه ای برای تولید کالای با کیفیت و رشد تولید در دوران تحریم برای آنها ایجاد نکرده بود.
با توجه به اینکه در ایران دولت بزرگترین کارفرما است و تعداد زیادی از موسسات و کارخانه ها به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم دولتی می باشند کاهش هزینه کرد دولت روی کل اقتصاد تاثیر می گذارد و به همین دلیل هم بود که هفته اخیر دولت از تصمیم خود برای تزریق بیش از هفت ملیارد دلار نقدینگی در بازار صحبت کرد، تزریق پولی که بسیاری اما و اگر ها در آن نیز وجود دارد.
در این راستا برخی برند ها و یا شرکت های وابسته به ایالات متحده و انگلیس و فرانسه به دلیل شهرت و حساسیت بر کشورهای مبدا شاید بیشتر در چشم باشند اما کمپانی های برخی کشورها مثل آلمان بصورت چراغ خاموش تلاش دارند به عرصه اقتصادی ایران ورود پیدا کنند وفعالان اقتصادی این کشور بیش از دیگر کشورها در ایران سیر و سیاحت دارند.
ورود برخی برند ها مثل کی اف سی و یا مک دونالد ممکن است بر فروش اغذیه فروشی های ایران تاثیر بگذارد اما ورود صنعت گران کشورهایی مثل آلمان می تواند بر زیر ساخت های اقتصادی و صنعتی ایران تاثیر بگذارد مخصوصا که برعکس خواسته مطرح شده توسط رئیس جمهوری ایران در جلسه با وزیر امور خارجه فرانسه، آلمانی ها و امثال آنها با زیرکی فقط به دنبال فروش محصولات و خدمات، نه احداث کارخانه — یا مشارکت و یا انتقال فناوری می باشند.
در این شرایط تنها چیزی را که فعالین اقتصادی ایران و مخصوصا صنعتگران کم دارند ورود مقتدرانه و بی برنامه محصولات وبرند های خارجی به ایران می باشد و می توان گفت این ورود میتواند تیر خلاص بر صنعت داخلی ایران به حساب می آید.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала