"آشوک ساجانهار" سفیر سابق هند در قزاقستان، سوئد و لتونی بر آن است که هند از عضویت در این شورا فایده خواهد برد. او در مصاحبه با "اسپوتنیک هندی" گفت:
در 15-20 سال اخیر در باره توسعه ترکیب شورای امنیت صحبت می کنند: آیا لزومی دارد که این روند انجام شود و چگونه باشد و چند کشور جدید باید به عضویت آن پذیرفته شود و کدام ها خق وتو خواهد داشت. ولی کار تنها به صحبت ها منتهی شده و پیش نمی رفت. دو ماه پیش 31 ژوئیه 2015 رییس مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای اولین بار در زمان طولانی یک پیشنویس کتبی را منتشر کرد. در این سند دیدگاه آمریکا، روسیه و چین منبی بر اینکه قبل از آغاز روند مذاکرات در کمیته بین دولتی مامور برگزاری مذاکرات باید بحث ها ترتیب داد بدون ارائه هیچ کدام طرح ها به شکل کتبی ممنعکس شده است. ولی دیدگاه هند و 3 کشور دیگر نامزد عضویت (آلمان، ژاپن و برزیل) این است که همه مذاکرات باید رسما ثبت شود برای اینکه نتیجه حد اکثر رضایتبخش باشد. اینک 70 سال است که سازمان ملل متحد وجود دارد و از 1945 دستخوش هیچ تغییراتی نشده هر چند که این سازمان به دمکراتیزه شدن احتیاج دارد. دیروز قطعنامه بسیار مهمی پذیرفته شد و در آن 193 کشور توافق کردند که باید در باره توسعه سازمان ملل گفت و گو انجام داد. اگر این رخ نمی داد مذاکرات به نحو قبلی ادامه می یافت ولی حالا با موجودیت قطعنامه کتبی امکان دارد که مذاکرات جنبه مشخصی را پیدا کند و این امر برای هند فائده بسیار زیاد دارد.
هند این قطعنامه را گام تاریخی می داند چون یگانه سندی در طول هفت سال است که چنین مساله ای در آن به ثبت رسیده باشد. تا این موقع کل مذاکرات بدون ثبت انجام می شدند. "مودی" نخست وزیر هند هنگام دیدار های خارجی و مذاکرات بارها خاطرنشان کرده است که هند در انتظار حمایت از دیگر کشور ها در مورد پذیرش کشور وی به عضویت شورای امنیت سازمان ملل متحد است.
