تاریخچه حوادث در خلیج مکزیک برای همه روشن است. روز 20 آوریل 2010، در هشتاد کیلومتری ساحل لویزان در سکوی نفتی Deepwater Horizon آتش سوزی و پس از آن انفجار رخ داد. آتش را ظرف 35 ساعت مهار کردند. آتش نشانان نمی توانستند آتش را مهار کنند. در نتیجه پس از دو روز سکو خاموش شد. این حادثه جان 11 نفر را گرفت و 17 نفر مجروح شدند. کمی بعد خبر فوت دو نفر دیگر هم اعلام شد.
مشکل بزرگ در این میان، لکه نفتی بزرگی بود که به جا ماند. در نتیجه این حادثه، در حدود 5000 بشکه نفت به دریا ریخته شد. اما این کمترین رقمی است که گزارش شده. برخی گزارشات حاکی از 100 هزار بشکه است. اواخر ماه آوریل لکه نفتی به حواشی می سی سی پی رسید و در ماه جولای تا سواحل تگزاس جلو آمد. دانشمندان اعلام کردند که آلودگی نفتی در زیر آب 35 کیلومتر در طول و بیش از 1000 متر در عمق را فرا گرفته است. در نتیجه، در عرض 152 روز خلیج مکزیک با لوله های صدمه دیده نزدیک به 5 میلیون بشکه نفت را وارد اب کرده اند. مساحت لکه نفتی تقریبا 75 هزار متر مربع است. یعنی کمی کمتر از مساحت منطقه کالمیکی. الکسی کنیژنیکوف کارشناس سیاست های زیست محیطی بنیاد حیات وحش می گوید که صدمات شاید بیشتر هم باشد. وی در ادامه توضیح می دهد:
«آنچه که مساله را سخت می کند، عمق نفوذ نفت به دریا است، به همین خاطر همین هم است که همه این مقدار نفت به سواحل نرسیده است. بخش زیادی از نفت در سطح آب آتش گرفته است. در نتیجه پیشروی آب تا سواحل و آلوده ساختن آب به حداقل رسیده است».
کار روی رفع پیامدها از بستن چاه شروع شد. اما این کار ساده نبود. نشت نفت به آب را در روز 4 اوت متوقف کردند. این کار با پمپ مایع و سیمان و ایجاد دو حلقه چاه تکمیلی صورت گرفت. پس از آن نشت متوقف شد. روز 19 سپتامبر این خبر را اعلام کردند. بیش از یک هزار نفر از شهروندان و شش هزار نظامی در این پروسه همکاری کردند. نفت را به هر شکل که می توانستند جمع کردند. با کمک کشتی های ویژه و حتی با دست. داوطلبین وارد عمل شدند و در سواحل امریکا کار کردند. گاهی اوقات نیز لکه های نفت را آتش می زدند. الکساندر پاسچنیک مدیر اداره تحلیل بنیاد امنیت انرژی می گوید:
«تا کنون سکوی نفتی Deepwater Horizon از شرکت ها و اپراتورهای این پروژه طلب پول برای محیط زیست می کند. موضوع برای رسیدگی بسیار بزرگ است. بررسی این فاجعه سخت است. زمانی که چاه را با شیوه های فوق العاده حفر کردند، کم مانده بود که از انفجار استفاده کنند. اما راه حلی یافتند که سناریوی تخریب کننده را متوقف کرد. باید بگویم که همه موادی که استفاده شده اند، سمی هستند. بسیاری از موجودات مسموم شده و از بین رفتند».
پس از بررسی پرونده این حادثه نتیجه گیری کردند که وقوع حریق به خاطر اشتباه کارکنان، اشتباهات فنی و مشکلات در تاسیسات سکو رخ داده است. اواسط ماه سپتامبر سال 2010 گزارشی از دفتر اداره کنترل و حفاظت منابع اقیانوس ها و حفاظت از سواحل امریکا منتشر شد. در این متن 35 دلیل برای وقوع حریق ذکر شده که 21 مورد آن به گردن شرکت بریتیش پترولیوم است. دلیل اصلی این اتفاق نادیده گرفتن موازین امنیتی برای صرفه جویی در برخی موارد بوده است. این شرکت به مهارت کارکنان با دستگاه ها توجهی نشان نداده و ناواردی کارکنان از همان ساعات اولیه کار چنین حادثه ای را به دنبال داشته است. شرکت بریتیش پترولیوم مسئولیت این تاسیسات ناموفق را در سکو به عهده گرفته است. الکسی کنیژنیکوف می گوید که شرکت بریتانیایی وارد عمل شده و اطمینان داده که وقوع چنین حوادثی را به حداقل رسانده است.
وی در ادامه می گوید: «هیچ کدام از شرکت ها و هیچ کشوری نمی تواند تضمین بدهد که در هنگام استخراج نفت هیچ اتفاقی نمی افتد. این اتفاق همیشه می افتد. مساله در ابعاد آن است. شرکت بریتانیایی اقدامات لازم برای جلوگیری از بروز حوادث مشابه را اتخاذ نکرده بود به همین خاطر آماده مهار آن نبودند. در زمانی که حادثه رخ داد توانستند در مدت مشخصی تصمیم گیری کنند و آن را مهار نمایند. مجبور شدند برای پمپ چاه تصمیم گیری کنند. اگر این کار از پیش در نظر گرفته می شد، درصد خطر پایین می آمد و مهار آتش سریعتر انجام می گرفت».
دادگاه این پرونده اواخر ماه فوریه 2013 برگزار شد. نظر دادگاه این بود که شرکت پترولیوم باید مبلغ 4،5 میلیارد دلار به عنوان جریمه پرداخت کند. از این مقدار، بخش عمده ای به صندوق ملی منابع زیست ماهی ها و حیات وحش امریکا اختصاص پیدا می کند. جای تعجب نیست، زیرا پس از وقوع حادثه در خلیج مکزیک، یک سوم آن بسته شد و جلوی ماهیگیری را به طور کامل گرفتند. صدمه اصلی به صخره های مرجانی در آب های خلیج وارد شد. این حادثه یک فاجعه واقعی برای موجودات دریا بود. در سواحل تا مدتها ماهی های سیاه، دلفین های نفتی و پرندگان را جمع می کردند. در سال های بعد نیز میزان مرگ و میر در بین نهنگ ها به شدت زیاد شد. نفت به ذخایر آبی و باتلاق ها نیز رخنه کرده است. خلیج مکزیک کم کم از صدمات رهایی می یابد. اما هنوز تضمینی نیست که این فاجعه تکرار نشود.
