این کلمه به ژاپنی به افرادی گفته می شود که در زمان این بمباران آسیب دیده ، اما زنده مانده اند.
اکنون تعداد افرادی که این بمباران را سپری کرده و از عواقب بمباران اتمی رنج می برند کم و کمتر می شود. و به همان اندازه ارزش شاهدین زنده نیز بیشتر می گردد. یادآوری هیباکوشا بیشتر از عکس های قارچ هسته ای ترس و وحشت را به دل ها انداخته و انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. کیدو سوئیتی نائب رئیس کنفدراسیون هیباکوشای ژاپن با نام HIDANKYO ضمن یادآوری گذشته به خبرنگار رادیو " اسپوتنیک" گفت:
در آن زمان من پنج ساله بودم و در ناگازاکی زندگی می کردم. در آن روز و در آن لحظه وقتی بمباران اتمی آغاز شد من همراه مادرم در جاده ای می رفتیم. این جاده در دو کیلومتری از انفجار بمب قرارداشت. من به سمت سروصدای هواپیما برگشتم و سپس انفجار ، امواج آن ما را پرت کرد و من از هوش رفتم. با صدای مادرم به هوش آمدم. تمام صورت من و صورت و سینه های مادرم نیز سوخته بودند. چند روز بعد ما به روستا رفتیم. در هنگام عبور از جاده متوجه شدم که همه جا خرابه است و خیابان ها از اجساد مردگان و معلولین پر شده بود. من خود را سه بار هیبا کوشا دانستم. اولین بار در نهم اوت 1945 ، بار دوم در سال 1952. اشغال ژاپن توسط آمریکایی ها به اتمام رسید و اطلاعات محرمانه ، شواهد و عکس های بمباران اتمی شهرهای ژاپن آشکار شدند. ما در خصوص رادیواکتیو آگاه شدیم ، در آن زمان من احساس کردم که من هم هیباکوشا هستم. زندگی سرشار از وحشت، ترس و افسردگی آغاز شد. سومین بار من مجبور شدم خودم را هیبا کوشا حس کنم وقتی که در سال 1991 به مقام ریاست گیفو رسیدم جایی که سازمان هیباکوشا وجود نداشت و من آنرا تاسیس کردم. من مجبور شدم یک بار دیگر در خصوص آنزمان نگران و مشوش شوم مطالعات زیادی انجام دادم تا از حق مردم آسیب دیده از بمباران اتمی دفاع کنم.
در هیروشیما جلساتی به منظور هفتاد سالگی بمباران اتمی شهرهای ژاپن برگزار شد. سازمان دهنده آن ، کنفدراسیون ژاپنی سازمان هیبا کوشا بود. تاناکا ترومی ، رئیس کنفدراسیون گزارش اصلی " هفتاد سالگی مبارزه بین مرگ و زندگی " را تهیه کرد. وی در پیام خود به شرکت کنندگان در این اجلاس نوشت: " امسال هفتاد سالگی بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی است. اکثر کسانی که آنرا سپری کرده اند به مرز هشتاد سالگی رسیده اند. آنها تمام زندگی خود را صرف مبارزه علیه تسلیحات هسته ای کرده اند. آنها در تمام این هفتاد سال هم میهنان و مردم جهان را به آن فراخواندند. اکنون آنها می خواهند این مسئولیت را به جوانان واگذار نمایند.
انتظار می رود که امسال در مراسم یادبود در هیروشیما و ناگازاکی، رز گوتمیولر معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور کنترل بر تسلیحات و امنیت بین المللی حضور یابد. وزارت امور خارجه آمریکا در این خصوص اطلاع داد. یادآوری می کنیم که پنج سال پیش برای اولین بار نماینده آمریکا در مراسم یادبود هیروشیما شرکت کرد. او جان روس ، سفیر آمریکا در ژاپن بود. آیا ژاپنی ها می خواهند که آمریکا از ملت ژاپن به خاطر این خسارت و آسیب ها عذرخواهی کند؟ کیدو سوئیتی می گوید:
بله ، ما می خواهیم که آمریکا عذرخواهی کند. می خواهیم اعلام کند که انداختن بمب اتمی در هیروشیما و ناگازاکی در تناقض با اصول بشری و قوانین بین المللی است و عذرخواهی کند برای آنکه سلاح هسته ای را نابود کرده است و در وهله ی اول سلاح هسته ای خود را از بین برده است. ما می فهمیم که این امر بلافاصله اتفاق نمی افتد اما اگر آمریکا سرپرستی جنبشی را برعهده دارد که خواستار ممنوعیت کامل سلاح هسته ای است پس این می تواند به عنوان توبه ی آنها باشد.
هیچ هدفی نمی تواند استفاده از سلاح اتمی علیه مردم غیر مسلح را توجیه کند. در " کلوپ قدرت های هسته ای" از مدت ها پیش این نظر وجود دارد که حتی عواقب استفاده ی محدود از تسلیحات هسته ای آنقدر کشنده است که استفاده از آن را عملا غیر ممکن می سازد. تسلیحات هسته ای نه فقط نظامی بلکه ابزار سیاسی است. ضمنا این امر از خطر آن کم نمی کند.
مراسم یادبود هفتاد سالگی بمباران وحشیانه ی شهرهای ژاپن در روسیه هم برگزار می شود.
