سوری ها در روز ولنتاین سرگذشت خود را با خبرگزاری اسپوتنیک در میان نهادند.
خانم نوار (Nawar) 32 ساله که مرد محبوبش در ارتش خدمت می کند، می گوید: " من دوسال پیش با نامزدم آشنا شدم که افسر احتیاط ارتش سوریه بود… ما بندرت همدیگر را می بینیم اما وقتی می گوید منتظر من بمان ، حاضرم هرچقدر که طول بکشد منتظر وی بمانم. ما نمی توانیم 14 فوریه را باهم برگزار کنیم اما من ناامید نیستم. این جشن و عشق ما ، توجه مان را از فاجعه هرروزی ما منحرف می کند. ما نمی توانیم این بحران را بدون عشق رفع کنیم".
ماریا 28 ساله و نامزد نظامی اش اگرچه هر دو در دمشق هستند، یک سال است که همدیگر را ندیده اند. جنگ این شهر را به دو بخش تقسیم کرده و سالهاست که خویشاوندان هر چند در فاصله نزدیک از هم زندگی می کنند، نمی توانند همدیگر را ببینند.
رجاء 25 ساله که یوسف نامزدش در استان دیر الزور خدمت می کند، می گوید:" ما شش سال قبل در روز ولنتاین آشنا شدیم و سپس از طریق واتساپ به مکاتبه پرداختیم. تا به حال دیگر همدیگر را ندیده ایم و روز عشاق را برگزار نکرده ایم.
اینبار می خواهم از طریق همقطار وی که به خاطر زخمی شدن در ناحیه پا در بیمارستانی در دمشق بستری است، یک هدیه کوچک برایش بفرستم".
سربازی به نام محمود که در منطقه جوبار در حومه دمشق خدمت می کند، نام صبا همسرش را در روی دست چپش خالکوبی کرده است.
وی می گوید:" من در گذشته این روز را برگزار نمی کردم اما دوری از همسرم باعث شده قدر روز عشاق را بدانم و تلاش کنم به شکلی همسرمحبوبم را خوشحال کنم. عکس های زیبایی را گرفته و از طریق واتسآپ برایش می فرستم".
صفوان، سرباز همقطار محمود یک شال گردن زمستانی را نشان می دهد که نامزدش به وی هدیه داده است. وی می گوید:"چهار سال است که در این جبهه می جنگم. اینبار مرخصی گرفته ام تا با رفتن به شهر حمص و دیدار با نامزد محبوبم باعث خوشحالی وی شوم. می خواهم این روز را با نامزدم برگزار کنم. جنگ باعث شد اسلحه به دست بگیرم اما حق دوست داشتن را دارم".
