انگیزه ی دختران ترک برای جنگ در سوریه چیست؟

کردها قدرتی شایسته هستند که توانایی مقابله با افراطیون اسلام گرا در سوریه و عراق را دارند.

مبارزه برای کوبانی، شهری که اسلام گرایان موفق نشدند آنرا بدست آورند ، نقطه ی عطفی در تاریخ جنگ با " داعش" محسوب می شود. سهم با ارزش در پیروزی تشکل های مسلح کرد را زنان به عهده گرفته اند زنانی که دوشا دوش مردان مبارزه می کنند. و این در حالی است که تعدادی از آنها کرد نبوده و از زنان ترک با ایده چپ هستند.
گزارش نبرد در کردستان سوریه مدت هاست که به مسئله ای معمولی تبدیل شده است. اولین سال نیست که در اینجا جنگ های خونین بین گروه های شبه نظامی کرد و تشکل های مسلح داعش جریان دارد. نقش اصلی در مبارزات در روژاوا (نام کردی کردستان سوریه) را یگان های مدافع خلق کرد بازی می کنند. بخش اصلی مبارزین ، کردهای ترک و محلی و طرفداران حزب کار کردستان هستند. مسیحیان محلی یعنی آشوری ها ، ارمنی ها و اعراب نیز شانه به شانه آنها می جنگند. برای آنها داعش دشمن فانی است.
در کنار گردان های مدافع خلق ساختارهای مسلح یعنی گردان دفاع زنان ، گروه های مجهز شده از داوطلبین کرد ، ایزدی ها ، آشوری ها ، ارمنی ها ، عربها ، زنان و دختران هم هستند. شبه نظامیان شجاع کردستان افسانه ی مربوط به سرکوب و ستم بر زنان در شرق را رد می کنند. و می توان گفت که این کار را بسیار قانع کننده انجام می دهند.
مرگ سرباز در جنگ مسئله ای معمولی است. اما مرگ ایلم آتش در تاریخ 28 ژوئن سال 2016 در مبارزه با داعشی ها توجه همگان را جلب نمود. اینجا صحبت از یک دختر جوان است. او به عنوان داوطلب از ترکیه به کردستان سوریه آمد. ایلم ملیت کرد ندارد و یک ترک است. از سال های جوانی در تشکل های مخالف حضور داشته است. چندی پیش تحصیل در مدرسه را به اتمام رساند و در فوریه سال 2016 اسلحه بدست گرفت تا با داعش بجنگد.
تصویر ایلم آتش ، محبوبیت زیادی را در بین جوانان چپ گرای ترک بدست آورد. ترک ها کلا کسانی را که در مبارزات انقلابی حضور داشته و کشته شده اند ، قهرمان می دانند. به طور مثال دنیز گزمیش، ابراهیم کایپاکایا و یا ماهر چایان ، شورشیان نسل 1968 ، که جوانیشان در قیام انقلابی گسترده 1960 گذشت و تا به امروز هر چند از مرگشان 40 سال گذشته است باز مقدس و محترم شمرده می شوند. در هر راه پیمایی اول ماه می پرچم های قرمز با عکس دنیز گزمیش و یا ماهر چایان مزین شده و ارزش شان کمتر از چه گوارا در اروپا یا آمریکای لاتین نیست. جوانانی که 20 سال پس از مرگ دنیز گزمیش به دنیا آمده اند با پلاکارت هایی که رویش تصویر اوست راه پیمایی می کنند. حالا ایلم آتش نیز جایگاه ویژه ای را در زیارتگاه انقلابیون کشته شده بدست آورده است.
موضع حزب کار کردستان در خصوص مسئله ی زن نه تنها در روژاوا جایی که زنان مسئولیت سنگین مبارزه با مردان را به دوش می کشند بلکه در ترکیه هم مطرح است. اکثر زنانی که به پارلمان ترکیه و سایر سازمان های دولتی راه یافته اند کرد هستند. اگرچه حزب کار کردستان در ترکیه قدغن است ، این حزب از نفوذ سیاسی جدی برخوردار است. سازمان های اجتماعی و سیاسی تحت کنترل آنها عملا جناح های قانونی آن محسوب می شوند. از آنها زنان به پارلمان ترکیه راه می یابند و احزاب کرد بدون مانع آنها را در لیست نامزدها قرار می دهند.
سوربوز پری، زن کرد جنبش آزادی از سال 1993 که از نوجوانی در حزب کار کردستان عضویت دارد می گوید: برای من به عنوان یک زن دو دلیل اصلی برای عضویت در جنبش آزادی ملی وجود دارد. اول اینکه این جنبش برای آزادی ملت کرد مبارزه می کند. دوم اینکه مبارزه برای آزادی زنان است. بدیهی است که سایر نمایندگان زن ملل بیشمار کردستان نیز نظرشان همین است.
اگر به منابع کرد اطمینان کنیم از سال 1984 که مبارزه مسلحانه حزب کار کردستان علیه ارتش دولتی ترکیه بوده ، 25 هزار پارتیزان کرد کشته شده اند که 5 هزار نفر از آنها زنان هستند.